Σε συνέντευξή του στην «Αυγή» της Κυριακής, ο Αλ. Αλαβάνος δίνει μια γεύση για το πώς το «μέτωπό» του εννοεί τον «ριζοσπαστικό λόγο». Λέει ότι «υπάρχει δεξιά και αριστερή διαπραγμάτευση» του χρέους, στο πλαίσιο του καπιταλισμού και πως υπάρχει δυνατότητα να «ανοίξουμε την κερκόπορτα του καπιταλιστικού φρουρίου των Βρυξελλών», προφανώς για να αλωθεί από τα μέσα. Με άλλα λόγια, ο Αλ. Αλαβάνος ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί το χρέος με «αριστερή» λογική και άρα για το καλό του λαού και όχι των μονοπωλίων. Και πως σε τελική ανάλυση, η διαπραγμάτευση του χρέους από μια καπιταλιστική κυβέρνηση δεν είναι σώνει και καλά αρνητική εξέλιξη, αλλά το αντίθετο. Μετά από αυτά δηλώνει ότι «προσωπικά δεν υποστηρίζω την αποδέσμευση απ' την ΕΕ γιατί δεν πρέπει να γυρίσουμε στο χθες, αλλά να αλλάξουμε το αύριο». Το αύριο δηλαδή είναι η ιμπεριαλιστική ΕΕ με τους νόμους και τις οδηγίες που ξεθεμελιώνουν τα εργασιακά, ασφαλιστικά, λαϊκά δικαιώματα. Ο ίδιος συζητά ως προοπτική, μια «λαϊκή κυβέρνηση» να θέσει θέμα μη συμμετοχής στη ζώνη του ευρώ. Δηλαδή, μέσα στην «καλή» ΕΕ, έξω από την κακή «Ευρωζώνη». Να διαλέξει δηλαδή ο λαός ιμπεριαλιστικό πόλο, αλλά πάντα μέσα στο μαντρί. Ριζοσπαστισμός της απάτης και της ενσωμάτωσης. Ομοιος με αυτόν που πρεσβεύει ο χώρος, από τον οποίο προσπαθεί μάταια να δείξει ότι διαφοροποιείται.