Στην ιστορία του εργατικού επαναστατικού κινήματος συναντάμε μορφές που σ' ένα σύντομο χρόνο ζωής έχουν κατορθώσει να διανύσουν ιστορικά μια πολύ μεγάλη διαδρομή. Τέτοια μορφή είναι ο Δημήτρης Τατάκης, ένα από τα πρώτα στελέχη της Ενωσης Ναυτίλων Αξιωματικών κι αργότερα της θρυλικής Ομοσπονδίας Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων (ΟΕNO), που στο τιμόνι της ήταν η δυαδική γραμματεία, με τους κομμουνιστές Αντώνη Αμπατιέλο από τα πληρώματα και Βασίλη Μπεκάκο (πρόεδρο της ΠΕΜΕΝ) από τους αξιωματικούς.

Πρωτοστάτησε στην υλοποίηση του συνθήματος της ΟΕΝΟ «Τα πλοία εν κινήσει», προσφέρθηκε ως εθελοντής και είχε συμβολή στην οργάνωση της απόβασης στη Νορμανδία. Μαζί με τους άλλους συντρόφους, έδωσαν τη μάχη και κατέκτησαν τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε η ΟΕΝΟ, η οποία προέβλεπε πολύ σημαντικές αλλαγές στις συνθήκες ζωής, δουλειάς, αμοιβής στα καράβια. Γι' αυτήν την προσφορά της ΟΕΝΟ στον αντιφασιστικό, εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα αλλά και στον αγώνα για τα δικαιώματα των ναυτεργατών, οι εφοπλιστές και το αστικό κράτος κυνήγησαν μέχρι θανάτου τον Τατάκη και τους συντρόφους του.

Ο ίδιος έγινε θρύλος όταν στο Μακρονήσι πια έμεινε όρθιος 33 ολόκληρες μέρες και νύχτες. Δεν έσπασε. Δεν υπέγραψε. Ωσπου του τσάκισαν το κορμί τη νύχτα της 9ης προς 10 Γενάρη του 1949. Και πέρασε στο πάνθεον της εργατικής τάξης ως σύγχρονος Προμηθέας.