«Στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε, όταν μια επιχείρηση που θέλει να πάρει ένα κρατικό έργο δωροδοκεί έναν κυβερνητικό υπάλληλο, αυτό λέγεται διαφθορά. Οταν δωροδοκεί μια ολόκληρη κυβέρνηση, αυτό λέγεται πολιτική (...) Στις ΗΠΑ Α.Ε., έγραφε ο αρθρογράφος Ουίλιαμ Πφαφ, ο θεσμός του προέδρου έχει μετατραπεί σε εργαλείο επιχειρηματικών συμφερόντων. Είναι γνωστό πως ο Μπιλ Κλίντον στηριζόταν από τις επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας της νέας οικονομίας και ο Τζορτζ Μπους από την πολεμική και πετρελαϊκή βιομηχανία. Μάλιστα, οι ανώτατοι δικαστές των ΗΠΑ έχουν αποφασίσει πως η χρηματοδότηση ενός υποψηφίου στις εκλογές από επιχειρήσεις αποτελεί μια μορφή ελευθερίας που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη.

(...) Στο σύστημα στο οποίο ζούμε είναι ξεκάθαρο πως (...) η οικονομία ελέγχει τους κυβερνώντες. Σε πολύ πιο αθώους καιρούς από τους σημερινούς, πριν από έναν αιώνα και κάτι, ο Αγγλος πολιτικός λόρδος Ακτον έλεγε πως όταν το βουλευτήριο ψηφίζει για αγορές και πωλήσεις, το πρώτο πράγμα που αγοράζεται και πουλιέται είναι οι βουλευτές. Σίγουρα αδικούσε όσους από αυτούς επέλεγαν τον δύσκολο δρόμο της αντίστασης, αλλά πάντως ελάχιστοι από εμάς θα βάζαμε το χέρι μας στη φωτιά, αν σήμερα πια είναι αυτοί οι λιγότεροι ή οι περισσότεροι.

(...) Οσοι πολιτικοί κι αν εκτελεστούν τελετουργικά, οι "ενάρετες" χώρες θα εξακολουθούν να πωλούν τα όπλα τους στις φαύλες μέχρι χρεοκοπίας και οι παρατράπεζες να μετατρέπουν τους λαούς σε υπόδουλους του χρέους. Και οι λαοί θα εξακολουθούν να ζουν στην αυταπάτη αυτού του νοσηρού συστήματος ότι η δημοκρατία του γίνεται τόσο πιο ιερή όσο περισσότερο επιδίδεται σε τελετουργικές ανθρωποφαγίες» (από τη στήλη «Δρόμοι» του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).