Δεν αντέχεται αυτή η απύθμενη υποκρισία και ο θρασύτατος εμπαιγμός των κομμάτων -διαχειριστών της πλουτοκρατίας. Τη στιγμή που οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σηκώνουν τα (κουρελιασμένα) λάβαρα των υπέρμαχων της διαφάνειας και των αμείλικτων πολέμιων της διαφθοράς, την ίδια στιγμή προχωράνε σε μια χωρίς προηγούμενο εγκληματική πολιτική, που καταδικάζει το λαό στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Τίποτα δεν αφήνουν όρθιο, για να διασώσουν την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Καταργούν την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις και τις αντικαθιστούν με επιδόματα πτωχοκομείου. Μειώνουν μισθούς, διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, καθιερώνουν ελαστικές μορφές απασχόλησης παντού, απελευθερώνουν τις απολύσεις, πετσοκόβουν τις αποζημιώσεις. Ξεπουλάνε ό,τι έχει απομείνει από την ακίνητη και κινητή περιουσία του δημοσίου, ιδιωτικοποιούν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, κ.ο.κ. Κι όμως, στις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου όπου λαμβάνονται σχεδόν καθημερινά οι αποφάσεις για το σφαγιασμό των εργασιακών δικαιωμάτων, ο πρωθυπουργός δεν παραλείπει να χύσει κροκοδείλια δάκρυα για τους «οικονομικά ασθενέστερους». «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, όμως, πρέπει να δούμε και τις δυνατότητες που έχουμε, να στηρίξουμε τον φτωχότερο, τον πιο αδύναμο», τόνισε ανερυθρίαστα κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνεδρίασης ο Γ. Παπανδρέου, ξεκαθαρίζοντας βέβαια ότι οι δεσμεύσεις απέναντι στην τρόικα πρέπει να τηρηθούν. Ο θυμός, η οργή και τα αναθέματα δεν αρκούν. Τον λόγο τον έχουν οι ταξικοί αγώνες των εργαζομένων με ξεκάθαρο στόχο την απόκρουση και ανατροπή της αντιλαϊκής λαίλαπας.