Κυριακή 6 Ιούνη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα σήμερα και η στάση του ΚΚΕ

Τέταρτο μέρος

Η οικονομική κρίση έχει τη ρίζα της στις καπιταλιστικές σχέσεις

Η παγκόσμια οικονομική κρίση και η ερμηνεία της αποτελούν ζήτημα ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης ανάμεσα στο μαρξισμό - λενινισμό, από τη μια, και σε αστικές, ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις, από την άλλη.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, μελέτησε την κρίση και τεκμηρίωσε τη θέση ότι πρόκειται για καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής. Η ρίζα της βρίσκεται στη βασική αντίθεση του συστήματος, την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της.

Οι υπερασπιστές του καπιταλισμού, οι σοσιαλδημοκράτες και οι οπορτουνιστές έκαναν και κάνουν τα πάντα για να καταγραφεί στις λαϊκές συνειδήσεις ότι για την κρίση ευθύνεται η νεοφιλελεύθερη διαχείριση, οι επιλογές του ενός ή του άλλου αστικού κόμματος, η ασυδοσία των τραπεζών και στελεχών του χρηματοπιστωτικού συστήματος («γκόλντεν μπόις»). Γι' αυτό μίλησαν και μιλούν για τον «καπιταλισμό - καζίνο», για την «ακραία ελεύθερη αγορά» που παραβιάζει τους κανόνες του «υγιούς καπιταλισμού» κλπ. Αποσκοπούν στο να αποκρύψουν ότι οι κρίσεις είναι αναπόφευκτες στο καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο χαρακτηρίζεται από την αναρχία στην παραγωγή, την ανισομετρία, την ένταση της εκμετάλλευσης.

Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι στις θέσεις ορισμένων κομμουνιστικών κομμάτων επιδρούν τέτοιες αστικές και οπορτουνιστικές θέσεις, υιοθετώντας ουσιαστικά την άποψη περί κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος ή περί κρίσης της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει σε θεωρητικό επίπεδο σοβαρές ελλείψεις στην αφομοίωση του μαρξισμού και κυρίως την ικανότητα δημιουργικής αξιοποίησής του στην ερμηνεία σύγχρονων φαινομένων. Ετσι, για παράδειγμα, ξεκόβεται η λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος από το σύνολο της καπιταλιστικής οικονομίας.

Σίγουρα η συζήτηση είναι σε εξέλιξη κι επιβάλλεται να γίνει πιο ουσιαστική γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο θεωρητικό. Αφορά στην κατεύθυνση και την οργάνωση της πάλης. Οι θέσεις αυτές αποπροσανατολίζουν από τον αγώνα ενάντια στην αιτία της κρίσης, τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Πολύ περισσότερο, συμβάλλουν στον άμεσο εγκλωβισμό εργατικών, λαϊκών δυνάμεων στη γραμμή που προβάλλει ότι η ενίσχυση της κερδοφορίας των βιομηχανικών μονοπωλίων σε συνθήκες κρίσης αποτελεί πορεία φιλολαϊκής διεξόδου.

Ο περιορισμός των αιτιών στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση διευκολύνει τους ελιγμούς των αστικών κομμάτων να εμφανίσουν ως εναλλακτική πολιτική τις κρατικές παρεμβάσεις του αστικού κράτους (π.χ. δημόσιες επενδύσεις, χρηματοδότηση τμημάτων του κεφαλαίου, ρύθμιση χρεών κ.ά.). Ετσι παραβλέπει ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση εκδηλώνεται ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης του συστήματος που σε κάθε φάση αξιοποιείται.

Δικαίωμα των λαών η επιλογή των μορφών πάλης

Ο αντικομμουνισμός, η πίεση που ασκούν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις στο κομμουνιστικό κίνημα, οδηγεί σε ορισμένες περιπτώσεις σε αναδίπλωση, σε υποχώρηση στο πολύ σοβαρό θέμα των μορφών πάλης.

Ορισμένα κομμουνιστικά κόμματα μιλούν για «νόμιμες μορφές πάλης», κρατώντας αρνητική θέση απέναντι στον ένοπλο αγώνα και την επανάσταση, ακόμα και στην περίπτωση της ξένης κατοχής που έχει επιβληθεί, π.χ. στην Παλαιστίνη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν. Μια τέτοια τοποθέτηση περιορίζει τα όρια της ταξικής πάλης στα όρια της αστικής και ιμπεριαλιστικής νομιμότητας. Αυτή η τοποθέτηση αφοπλίζει το επαναστατικό, το λαϊκό κίνημα, που με ευθύνη, εξετάζοντας κάθε φορά τις συνθήκες, έχει δικαίωμα ν' αντισταθεί και να διεκδικήσει το δίκιο του με όλες τις μορφές πάλης, για να νικήσει τον αντίπαλό του, ν' ανατρέψει τους δυνάστες, τους εκμεταλλευτές.

Αυτό βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με την ατομική τρομοκρατία, με αδιέξοδες ενέργειες και προβοκατόρικους μηχανισμούς που συνδέονται με μυστικές υπηρεσίες και αξιοποιούνται από το κράτος των μονοπωλίων και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ενάντια στο εργατικό κίνημα.

Βήματα στο συντονισμό των ΚΚ

Η πείρα που έχει κατακτηθεί είναι πολύτιμη και βοηθάει να συνεχιστούν οι πρωτοβουλίες, οι δραστηριότητες, η κοινή δράση κομμουνιστικών κομμάτων σε ένα ανώτερο επίπεδο. Είναι σημαντικός ο ρόλος των διεθνών συναντήσεων κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων που ξεκίνησαν το 1998 στην Αθήνα. Κατοχυρώθηκε ο χαρακτήρας των συναντήσεων ως συναντήσεων κομμουνιστικών κομμάτων που έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να μελετούν τις σύγχρονες εξελίξεις και να παρεμβαίνουν, αποφεύγοντας τη συμμετοχή σχηματισμών της «αριστεράς» που αποτελούν συγκροτημένους φορείς του οπορτουνισμού.

Ολα αυτά τα χρόνια διευρύνθηκε ο αριθμός των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων που συμμετέχουν, βελτιώθηκε η αντιπροσώπευση από όλες τις ηπείρους. Βελτιώθηκε, κατά κανόνα, η προετοιμασία των συζητήσεων, έγινε πιο ουσιαστική η θεματολογία και επιτεύχθηκε η εξέταση σοβαρών θεμάτων που συμβάλλουν στη μελέτη και τη γενίκευση της πείρας, στην ανάπτυξη της πάλης.

Κερδήθηκε η εμπιστοσύνη και κατακτήθηκε ένα σοβαρό επίπεδο ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης πάνω σε υπαρκτές διαφορετικές αναλύσεις και προσεγγίσεις των εξεταζόμενων θεμάτων.

Είναι σημαντικός ο ρόλος των περιφερειακών συναντήσεων για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, τη Λατινική Αμερική και άλλες περιοχές.

Βοηθούν ιδιαίτερα οι θεματικές συναντήσεις που επιτρέπουν πιο ουσιαστική εξέταση σοβαρών ζητημάτων, όπως τα ζητήματα της παιδείας, οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούν το σύστημα και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.

Μέσα σε αυτή την πορεία έγιναν βήματα κοινής δράσης κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων, επεμβάσεων και απειλών. Κατά του πολέμου που εξαπολύσανε οι Αμερικανο-ΝΑΤΟικοί και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ.

Εκφράστηκε: Η αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης και καταδικάστηκαν οι επιθέσεις του Ισραήλ και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που το στηρίζουν. Η αλληλεγγύη στο λαό της Κούβας και στην κουβανέζικη Επανάσταση. Υποστηρίχτηκε το δίκιο του κυπριακού λαού, η επίλυση του κυπριακού προβλήματος σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Καταδικάστηκαν τα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου, του ΟΑΣΕ κ.ά., συσπειρώθηκαν δεκάδες ΚΚ σε αυτήν την προσπάθεια που επιβάλλεται να είναι συνεχής, μαζική και να συνδέεται με δραστηριότητα σε κάθε χώρα.

Κατακτήθηκε μια πρώτη πείρα για την ανάδειξη κοινών στόχων πάλης και την οργάνωση κοινών ενεργειών με την ευκαιρία της Εργατικής Πρωτομαγιάς, της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών κ.ά.

Μπορούμε να συνεχίσουμε σε αυτόν το δρόμο, να κατακτήσουμε και νέα ποιοτικά στοιχεία στη θεματολογία, στη μελέτη σύγχρονων θεωρητικών ζητημάτων, στη μελέτη του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ό αιώνα, νέων ζητημάτων της ταξικής πάλης.

Μπορούμε να κάνουμε μεγαλύτερα βήματα στην προετοιμασία των συναντήσεων και στις κοινές ανακοινώσεις, ενισχύοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κομμουνιστική φυσιογνωμία των συναντήσεων και των συμπερασμάτων που εξάγονται.

Εχουμε υποχρέωση να βελτιώσουμε την κοινή δράση, με μεγαλύτερη ανησυχία και συνέπεια για την υλοποίηση αυτών που αποφασίζουμε στις διεθνείς, περιφερειακές και θεματικές συναντήσεις. Να ενημερώνουμε, να διαφωτίζουμε και να κινητοποιούμε την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία στη χώρα που δρα κάθε κομμουνιστικό κόμμα. Αυτός είναι κρίσιμος στόχος για κατάκτηση, στην υλοποίηση του οποίου επιβάλλεται να επιδειχθεί ιδιαίτερη επιμονή. Ο στόχος αυτός περικλείει μια μεγάλη δυναμική και θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της ιδεολογικής, πολιτικής και μαζικής πάλης αξιοποιώντας τη διεθνιστική πείρα.

Σήμερα τα κομμουνιστικά κόμματα μπορούν να συμβάλουν περισσότερο στην ανάπτυξη και ενίσχυση των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων: της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΔΟΓ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ).

Αυτός δεν είναι ένας στόχος μέσα στους πολλούς. Ξεχωρίζει, έχει προτεραιότητα, γιατί θα δώσει δύναμη στο ταξικό κίνημα, γενικότερα στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, εντάσσοντας σε αυτό δυνάμεις που πιστεύουν στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, στον αγώνα κατά των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και οργανισμών, κατά των δυνάμεων του οπορτουνισμού, της ταξικής συνεργασίας και του πασιφισμού.

Τα βήματα που έχει κάνει η ΠΣΟ μετά το συνέδριο της Αβάνας είναι σημαντικά. Εντάχθηκαν στις γραμμές της νέες ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, βελτιώνεται η συντονισμένη δράση, ισχυροποιείται το μέτωπο κατά του ρεφορμισμού, δυναμώνει η αποκάλυψη και η αντιπαράθεση με τη διεθνή του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η ενοποίηση της Διεθνούς Συνομοσπονδίας των Ελεύθερων Συνδικάτων και της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Εργασίας και η συγκρότηση της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, των δυνάμεων, δηλαδή, που εκπροσωπούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, στηρίζουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, βάζει την ΠΣΟ σε πιο αυξημένα καθήκοντα.

Απαιτείται ένταση των προσπαθειών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ισχυροποίηση της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης με αυτές τις δυνάμεις, ανάπτυξη της δουλειάς και ισχυροποίηση των ταξικών συνδικάτων, γενικότερα των ταξικών δυνάμεων, συγκρότηση νέων συνδικάτων σε κλάδους και σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, επιμονή στο συντονισμό της πάλης.

Οι διεθνείς πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι σημαντικές. Δυναμώνουν το κίνημα της εργατικής αλληλεγγύης, βοηθούν στη δράση της ΠΣΟ και στην ανασύνταξη του διεθνούς συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό.

Η δουλειά στην εργατική τάξη, η δουλειά στα συνδικάτα είναι καθοριστικής σημασίας προτεραιότητα για τα κομμουνιστικά κόμματα. Προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της δουλειάς μέσα στο εργατικό κίνημα είναι ο συνδυασμός της ιδεολογικής, πολιτικής και μαζικής πάλης, η επεξεργασία και η διεκδίκηση στόχων πάλης που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, ενισχύουν τη σύγκρουση με το κεφάλαιο, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του εκπροσώπους, ωριμάζουν τις συνθήκες για να έρθει στην ημερήσια διάταξη η σύγκρουση για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και στις σχέσεις παραγωγής.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ