Ο «ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ»: «Το 1964, επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου Α΄, μια συγκριτικά ολιγομελής ομάδα φανατικών (ακροδεξιών) διαδηλωτών, περί τα 50 άτομα, παρεβίασαν τις εισόδους της Βουλής, έτρεψαν εις φυγήν τους χωροφύλακες της Φρουράς και βιαιοπράγησαν κακοποιήσαντες υπαλλήλους του Κοινοβουλίου που επεχείρησαν να τους εκδιώξουν (...) Η ομάδα των εισβολέων, με επικεφαλής έναν ιδιότυπο αναρχικό, τον Ρένο Αποστολίδη, είχε συγκροτηθεί από ακροδεξιούς της εποχής (...) ο Ρ. Αποστολίδης βρέθηκε λίγα χρόνια αργότερα επικεφαλής της υπηρεσίας της χούντας που επέβλεπε την υποχρεωτική δημοσίευση στις υπό λογοκρισίαν εφημερίδες διηγημάτων που η χούντα ήθελε να διαβάζουν οι Ελληνες» (η υπενθύμιση από το ΒΗΜΑ).

ΚΡΑΓΜΕΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η ιστορία που αναφέρει το «Βήμα» από το 1964 έχει πολλές σημάνσεις. Το «Βήμα» χαρακτηρίζει τον Ρένο Αποστολίδη αναρχικό που ηγήθηκε ακροδεξιών, δημιουργώντας έτσι κάποιους συνειρμούς περί «ώσμωσης των άκρων». Εμείς τον θυμόμαστε με δύο άλλες ιδιότητές του. Μία να περιγράφει από τη σκοπιά φαντάρου του αστικού στρατού (στον οποίο υπηρέτησε τότε) τον Εμφύλιο με τρόπο που ασφαλώς θα ζήλευε και ο Καλύβας με τον Μαραντζίδη. Και δεύτερη την περίοπτη θέση του στο κανάλι του Κουρή τον καιρό που «αποκάλυπτε» πως ο Χ. Φλωράκης είχε κότερα και βίλες!

Το «Βήμα» αναφέρεται στον Αποστολίδη για να καταλήξει στην επισήμανση πως τέτοιου είδους ενέργειες έχουν λαϊκό έρεισμα και άρα πρέπει να προσέξει ο αστικός πολιτικός κόσμος μη βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστα. Εμείς αυτό που διαπιστώνουμε είναι πως εκτός πολλών άλλων η αστική τάξη στερείται και φαντασίας κάθε φορά που οργανώνει προβοκάτσιες χρησιμοποιώντας τα ίδια φθαρμένα υλικά.

Γι' αυτό που πρέπει να φροντίζει το λαϊκό κίνημα - διδαγμένο και από την ιστορία - είναι το πώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι της δουλειάς θα κάνουν δική τους συνείδηση ότι αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία, το πώς θα ανατραπεί δηλαδή η εξουσία των καπιταλιστών. Κι όταν αυτό γίνει μαζική λαϊκή συνείδηση, ορμητικό ποτάμι, καμιά προβοκάτσια δε θα μπορεί να ανακόψει την πορεία του. Την οικοδόμηση μιας τέτοιας συνείδησης θέλει να προλάβει η αστική τάξη και στήνει κατά καιρούς διάφορες καρικατούρες «εξέγερσης».