Κυριακή 16 Μάη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 25
ΔΙΕΘΝΗ
Το επικίνδυνο ρεύμα του οπορτουνισμού

Το χαρακτηριστικό παράδειγμα του «Μπλοκ Αριστεράς» Πορτογαλίας που στήριξε τη δανειοδότηση προς όφελος του κεφαλαίου στην Ελλάδα

Από παλιότερη κινητοποίηση εκπαιδευτικών
Από παλιότερη κινητοποίηση εκπαιδευτικών
Το κόμμα «Μπλοκ της Αριστεράς» στην Πορτογαλία, που ανήκει στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ (εκπρόσωπος αυτού του κόμματος ήταν στη συγκέντρωση που διοργάνωσε την Παρασκευή ο ΣΥΡΙΖΑ), είναι άλλη μια απτή απόδειξη του τι σημαίνει να είσαι με τη στρατηγική του κεφαλαίου και να πλασάρεσαι ως αγωνιστής των δίκαιων του λαού. Η συνταγή είναι κλασική για το οπορτουνιστικό ρεύμα, που άλλωστε το βλέπουμε και στη χώρα μας από τον ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ δήθεν καλεί το λαό να αντιπαλέψει τα αντιλαϊκά μέτρα, στην ουσία τον καλεί να διαλέξει ιμπεριαλιστικό κέντρο, συγκεκριμένα αυτό της ΕΕ και όχι το αμερικανικών συμφερόντων Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Είναι πολύ χαρακτηριστικές οι τοποθετήσεις του επικεφαλής του «Μπλοκ» στη συζήτηση που έγινε στο Πορτογαλικό κοινοβούλιο στις 4 Μάη σε σχέση με το λεγόμενο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας (δηλαδή τα δάνεια που θα κληθεί να πληρώσει ακριβά ο ελληνικός λαός). Ο επικεφαλής του, Φρανσίσκο Λούσα σημείωσε χαρακτηριστικά :

«Είναι σημαντικό να υπάρξει μια βοήθεια στην Ελλάδα, που να βοηθά πραγματικά την οικονομία και να μην συμβάλλει στον στραγγαλισμό της, σε συνθήκες που να προστατεύουν τα ευρωπαϊκά συμφέροντα και την πορτογαλική και ελληνική οικονομία».

Δηλαδή υπάρχουν έτσι γενικά και αόριστα οικονομία και ευρωπαϊκά συμφέροντα που δήθεν εξασφαλίζονται από τη ... βοήθεια στην Ελλάδα. Αν αυτή η τοποθέτηση δεν είναι μια ξεκάθαρη στήριξη της στρατηγικής του κεφαλαίου, τότε τι είναι; Το «Μπλοκ», ουσιαστικά, προβάλλει την εχθρική για το λαϊκό κίνημα θεωρία των δήθεν κοινών συμφερόντων των κεφαλαιοκρατών και των εργατών, που μπορούν να εξυπηρετηθούν με τη βοήθεια της ...οικονομίας.

Ακόμα πιο αποκαλυπτική ήταν η βουλευτής του «Μπλοκ» Σεσίλια Ονόριο στη συζήτηση στη Βουλή για το ίδιο θέμα του «πακέτου στην Ελλάδα», στις 7 Μάη. Είπε χαρακτηριστικά, δικαιολογώντας τη θετική ψήφο του κόμματός της:

«Θα ψηφίσουμε υπέρ αυτής της πρότασης, για ένα λόγο και κανέναν άλλο: η άρνηση του δανείου θα σήμαινε στις δοσμένες συνθήκες την επιβολή της χρεοκοπίας στην Ελλάδα, και αυτό θα ήταν η χειρότερη επιλογή. Θα σήμαινε πολιτική καμένης γης, θα σήμαινε απάντηση στην κρίση με οικονομική καταστροφή και εμείς δεν αποδεχόμαστε την πολιτική καμένης γης. Αλλά το Μπλοκ θέλει να καταστήσει σαφές πως καταδικάζει τη στάση της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην απάντηση στην κερδοσκοπική επίθεση των τελευταίων εβδομάδων».

Δηλαδή, επικαλείται τη χρεοκοπία της χώρας. Ο,τι ακριβώς και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις για να καλύψει την για άλλη μια φορά ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου. Φυσικά, το δήθεν επιχείρημα δένεται και με ένα ...ανάθεμα στους κερδοσκόπους λες και αυτοί είναι τίποτε διαφορετικό από τα μονοπώλια και τους κεφαλαιοκράτες.

Και συνεχίζει: «Η ΕΕ και το ΔΝΤ θέλουν να επιβάλουν στην ελληνικό λαό να πληρώσει μια σοβαρότατη κρίση, μειώνοντας μισθούς και συντάξεις, αυξάνοντας τους φόρους, χειροτερεύοντας την ύφεση. Ακόμα χειρότερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ προστρέξανε να βοηθήσουν τις ελληνικές τράπεζες δανείζοντάς τες με 1% και 2 % σε μία νύχτα, αλλά περίμεναν ένα μήνα για να δανείσουν στο κράτος με 5%. Ετσι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ χρηματοδότησαν την κερδοσκοπία σε βάρος της Ελλάδας».

Το γεγονός ότι δεν μπορούν να κρυφτούν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα συνδυάζεται με το γνωστό αποπροσανατολισμό ότι τα μέτρα δήθεν επιβλήθηκαν απ' έξω, από την ΕΕ και ΔΝΤ. Ετσι κρύβεται το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά συναποφασίστηκαν από την κυβέρνηση, γιατί βολεύουν το ελληνικό και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο στην προσπάθεια να πέσει και άλλο η τιμή της εργατικής δύναμης και να μείνουν και για την περίοδο μετά την κρίση. Ετσι και αλλιώς, τα δάνεια και η «βοήθεια» στις τσέπες των μονοπωλίων καταλήγουν και δεν έχουν καμία σχέση με λαϊκές ανάγκες.

Και το κρεσέντο ευρωυποταγής από την εκπρόσωπο του «Μπλοκ» συνεχίζεται: «Η κατάσταση της Ελλάδας συζητήθηκε στη διάρκεια των τελευταίων δείπνων στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, και οι αποφάσεις των επιδορπίων αναδείχνουν το προφανές: ότι η Ενωση ούτε θέλει ούτε γνωρίζει πώς να απαντήσει σε αυτήν την κρίση. Με την Συνθήκη της Λισαβόνας δόθηκε υπόσχεση για πολιτικό συντονισμό. Η υπόσχεση κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Δεν υπάρχει συντονισμός. Δεν υπάρχει ρύθμιση. Δεν υπάρχει αλληλεγγύη.

Στην σύνοδό της ... η καγκελάριος Μέρκελ απειλούσε την Ελλάδα με έξοδο από το ευρώ. Υποκρισία δίχως όρια και σε αυτό. Η Γερμανία που δεν πληρεί τους όρους του συμφώνου σταθερότητας είναι η ίδια που απειλεί με περισσότερη λιτότητα, ενάντια στους μισθούς και τις συντάξεις, όλη την Ευρώπη. Αυτή είναι η Γερμανία της συνθήκης της Λισαβόνας. Γνωρίσουμε καλά πως η επίθεση στην Ελλάδα είναι επίθεση σε όλη την Ευρώπη. Είναι σαφές πως όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η τελευταία κυβέρνηση της δεξιάς, έχουν τεράστιες ευθύνες για όλα αυτά. Απέκρυψαν και παραπλάνησαν σε σχέση με το μέγεθος του ελλείμματος και όλος ο κόσμος γνώριζε, όλοι γνώριζαν ότι οι πολεμικές αγορές καταγράφονταν σε ανώνυμες ενώσεις ώστε να μην εμφανίζονται στο έλλειμμα. Και όλοι γνώριζαν πως ήταν με τους τίτλους του δημόσιου χρέους. Αυτές οι κυβερνήσεις είπαν ψέματα στο λαό τους. Οι κερδοσκόποι τους βοήθησαν, ξεκινώντας από τα οικονομικά κέντρα της Ευρώπης και της βόρειας Αμερικής και η κερδοσκοπία κέρδισε και η Ευρώπη δεν ήξερε να απαντήσει».

Σε μια περίοδο που αντικειμενικά μπαίνει στην ημερήσια διάταξη η ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως και η ΕΕ, οι οπορτουνιστές στην Πορτογαλία παραπονιούνται γιατί στην ΕΕ δεν υπάρχει συντονισμός, ρύθμιση και αλληλεγγύη. Δηλαδή, ζητάει από μια λυκοσυμμαχία που μπορεί να ενώνεται ενάντια στους λαούς αλλά κυριαρχείται από εσωτερικούς ανταγωνισμούς, να γίνει ένωση αλληλεγγύης προς όφελος των λαών. Ενώ, επαναλαμβάνοντας τα περί κακής Μέρκελ, κακής δεξιάς στην Ελλάδα, κακών κερδοσκόπων που ήρθαν από την Αμερική επιβεβαιώνει ότι ο οπορτουνισμός στην Ευρώπη (μέσω του ΚΕΑ) με την λογική της επιλογής ιμπεριαλιστή είναι ένα πολύ επικίνδυνο ανάχωμα στη χειραφέτηση του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Για του λόγου το αληθές, ιδού ποιες είναι και οι διαχειριστικές προτάσεις αυτών των «αριστερών», δηλαδή οι προτάσεις που προσπαθούν να διασώσουν το καπιταλιστικό σύστημα :

«Η Ευρώπη οφείλει να απαντήσει, πρέπει να απαντήσει. Γι' αυτό χρειάζεται περισσότερη Ευρώπη, μια Ευρώπη πιο υπεύθυνη απέναντι στους πολίτες της. Περισσότερη Ευρώπη θα σήμαινε κατ' αρχήν περισσότερος πολιτικός συντονισμός ενάντια στην κρίση. Με προϋπολογισμό για κοινές οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές. Και γι' αυτό το Μπλοκ έχει προτείνει μια ευρωπαϊκή έκδοση που να καλύπτει ένα μέρος των τίτλων των εθνικών χρεών, διατηρώντας την ευθύνη των εθνικών κρατών να χρηματοδοτήσουν ολοκληρωμένα το χρέος τους, αλλά δείχνοντας πως υπάρχει μια ευρωπαϊκή ενότητα, μια ευρωπαϊκή ενότητα ενάντια στην κερδοσκοπία που υπάρχει. Επίσης έχει προτείνει για να νικήσουμε την κερδοσκοπία να υπάρξει μια ευρωπαϊκή υπηρεσία (αξιολόγησης) που θα λέει την αλήθεια, που θα καταγγέλλει τα τοξικά σκουπίδια ,.....Για να καταλήξω κύριε πρόεδρε, είναι ανάγκη να βοηθήσουμε την Ελλάδα τώρα. Και τώρα χρειάζεται μια ευρωπαϊκή πολιτική κόντρα στην κρίση. Στο όνομα αυτής της επείγουσας ανάγκης, στηρίζουμε την εναλλακτική λύση της οικονομικής δικαιοσύνης που υπερασπίζεται ο ελληνικός λαός».

Οι εργάτες στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα όπως και σε όλο τον κόσμο δεν έχουν ανάγκη από τέτοιες προτάσεις ξελασπώματος του κεφαλαίου από την κρίση και καλλωπισμού του καπιταλισμού. Αυτό που απαιτείται είναι ένταση της ταξικής πάλης (δεν υπάρχει γενικά Ευρώπη και πολίτες αλλά κοινωνικά ταξικά διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα) και αμφισβήτηση και ρήξη με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, για να ανοίξει η προοπτική του σοσιαλισμού, με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με εργατικό έλεγχο και εθνικό κεντρικό σχεδιασμό, ώστε οι εργάτες να οργανώσουν τη ζωή τους χωρίς τα παράσιτα τους καπιταλιστές.

Ομως, σε αυτήν την προοπτική απαιτείται σταθερό μέτωπο στο ρεύμα του οπορτουνισμού, δηλαδή στο συμβιβασμό με τον καπιταλισμό ανεξάρτητα από τον κάθε φορά βαθμό επιρροής και διείσδυσής του στο εργατικό κίνημα. Οι ταξικές, ριζοσπαστικές δυνάμεις, τα Κομμουνιστικά Κόμματα δε θα μπορέσουν να φέρουν σε πέρας το επιτακτικό καθήκον της αναζωογόνησης του λαϊκού κινήματος χωρίς σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και με τον οπορτουνισμό.


Δ. Καρ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ