Κυριακή 16 Μάη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΔΙΕΘΝΗ
Ολος ο πλούτος μας ανήκει

Η κουτσουρεμένη συνάντηση των τριών πολιτικών αρχηγών των αστικών κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έγινε. Πολιτικό συμπέρασμα, η ίδια αντιλαϊκή γεύση. Ο πρωθυπουργός επανέλαβε τις γνωστές θέσεις της αστικής τάξης σε σύμπνοια με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προσπάθησε να στρογγυλέψει την αντιλαϊκή κατάντια με κοινότυπα μέτρα που θεωρεί ριζοσπαστικά. Από κοντά και το πολιτικό μειράκιον της μαδημένης εθνικοφροσύνης να προσπαθεί να μαζέψει τα περισσέματα. Ετσι οι κύριοι αυτοί νομίζουν ότι η ζωή συνεχίζεται. Ομως, οι νόμοι της Ιστορίας είναι εδώ να πέφτουν στα κεφάλια τους. Προσπαθούν να αποδώσουν αντιπατριωτικό χαρακτήρα στο εργατολαϊκό κίνημα που διαφωνεί και αντιστέκεται. Προσπαθούν να ανάγουν κάθε εργατολαϊκή διεκδίκηση σε κίνδυνο ανατροπής του αστικού καθεστώτος. Στην ουσία ομολογούν ότι δεν υπάρχει γι' αυτούς διέξοδος από την κοινωνική κρίση. Κυρίως προσπαθούν να πείσουν το λαό ότι δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση έξω και πέρα από το κεφαλαιοκρατικό καπιταλιστικό σύστημα. Από κοντά συμπαραστάτης τους όλος ο εσμός της λουστράτης δημοσιογραφικής αλητείας. Ολοι τους είναι εδώ λοιπόν.

Ομως, είναι εξίσου εδώ και το οργανωμένο εργατολαϊκό κίνημα με την πολιτική του πρωτοπορία. Είναι εδώ η μισθωτή εργασία της πόλης και του χωριού, του χεριού και του πνεύματος, το προλεταριάτο της επιστημονικής έρευνας και της καλλιτεχνικής ευαισθησίας. Απέναντι στην οργάνωση και στον προγραμματισμό της αντιλαϊκής συσπείρωσης υπάρχει η οργάνωση και ο προγραμματισμός αντιμετώπισης των αντιλαϊκών μέτρων από το εργατολαϊκό κίνημα. Ολο και περισσότερο αφυπνίζεται και συνειδητοποιεί το κοινωνικό και ιστορικό χρέος. Ολο και περισσότερο καταλαβαίνει ότι είναι αδύνατη κάθε στοιχειώδης βελτίωση της ζωής του από το αστικό σύστημα. Ολο και περισσότερο διαπιστώνει ότι η αστική τάξη θέλει να του αφαιρέσει ό,τι κατόρθωσε με μακρόχρονους αιματηρούς αγώνες να αποκτήσει. Βλέπει την αστική τάξη με προστάτη τη Διεθνή των Τοκογλύφων (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΤ κλπ.) να κρατά για τον εαυτό της τον Παράδεισο και να προσφέρει στο λαό την Κόλαση. Βλέπει ντόπιους και ξένους εξουσιαστές και χρηματοβόρους να ράβουν τα σάβανα της Ελλάδας, της λαϊκής, της εργατικής Ελλάδας. Βλέπει λογάδες και γραμματικούς να προσπαθούν να πείσουν το λαό να σκύψει το κεφάλι. Βλέπει πρώην «λαϊκούς», «συνδικαλισταράδες» και «σοσιαλισταράδες» να γίνονται παλαμακιστές μιας αντιλαϊκής εξουσίας. Βλέπει και κάποιους άλλους παλιούς θιασώτες της «αριστερόφρονης πολιτείας» είτε να σιωπούν ένοχα, είτε να αναζητούν χαραμάδες για να εισέλθουν «στα κέντρα λήψης των αποφάσεων».

Ολη αυτή η διαμόρφωση νέων πολιτικών σχέσεων και κανόνων από την αστική τάξη με το δόγμα της λεγόμενης χρεοκοπίας του παλιού πολιτικού συστήματος συνοδεύεται από ένα νέο καθεστώς υποταγής της εργατοϋπαλληλικής τάξης σε συνθήκες, ρυθμούς και τρόπους εργασίας της Ευρώπης του Μεσαίωνα. Οι Ιαβέρηδες πλήθυναν. Τώρα πληθαίνουν και οι Βαστίλλες. Οι πρίγκιπες της εξουσίας λένε στο λαό που ζητά το ψωμί της εργασίας να φάει το «παντεσπάνι» της ανεργίας. Σε πείσμα όλων αυτών των κάθε λογής εξουσιαστών και παρατρεχάμενων, όλων των χρηματιστών και καλαμαράδων, το εργατολαϊκό κίνημα είναι εδώ. Επεξεργάζεται τις γραμμές του, την ενότητα και το χαρακτήρα του, σ' ένα νέο Πρόγραμμα εργατολαϊκής διακυβέρνησης. Ο δρόμος τραχύς και δύσκολος. Ομως, «ανάγκα και θεοί πείθονται». Το απαύγασμα της πυθαγόρειας ρήσης γίνεται εντολή και όραμα για τον ελληνικό λαό, της Γης τους κολασμένους: «Πάντες πάντα αδιανέμητα κατέχετε».


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ