«

Η κυβέρνηση έχει το πολύ δύσκολο έργο να καταφέρει να τηρήσει τη συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Και από τη στιγμή που υπάρχει ευρύτατη αντίθεση στο πακέτο μέτρων, όπως φάνηκε από τη διαδήλωση της Πέμπτης, η Ελλάδα έχει πολύ μικρά περιθώρια δράσης. Χωρίς τη στήριξη της ΕΕ και του ΔΝΤ, η χρεοκοπία είναι πολύ κοντά».

Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν ούτε στον πρωθυπουργό, ούτε σε κάποιο υπουργό της κυβέρνησης. Είναι λόγια του γενικού γραμματέα της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ΣΕΣ), Τζον Μονκς σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη ΑΥΓΗ, ο οποίος - ισχυρίζεται η «ΑΥΓΗ» - «βρέθηκε κι αυτός την Τετάρτη στην Αθήνα σε ένδειξη συμπαράστασης στον αγώνα των Ελλήνων εργαζομένων»! Βέβαια, από την παραπάνω ανησυχία που εξέφρασε, μάλλον στην κυβέρνηση στέκεται αλληλέγγυα η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων, στην οποία συμμετέχουν συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις όλης της Ευρώπης.

Στην αντιλαϊκή λαίλαπα που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και θα συνεχιστεί, προκειμένου να φθηναίνει διαρκώς η εργατική δύναμη, ο Τζον Μονκς συνιστά συνεργασία όλων: «Το θέμα της συνεργασίας των πάντων έναντι της κρίσης, είναι πολύ σημαντικό, σε μερικές χώρες ήδη γίνεται. Στην Ιρλανδία, που είναι σε πολύ δύσκολη θέση, έγινε συμφωνία». Συναίνεση, ταξική ειρήνη, συμβιβασμός. Αυτό πρεσβεύει ο κυβερνητικός κι εργοδοτικός συνδικαλισμός σε όλη την Ευρώπη. Οπως λέει, επίσης, «σε εθνικό επίπεδο ο κόσμος πρέπει να συνεργαστεί, προκειμένου οι πλούσιοι να πληρώσουν ό,τι τους αναλογεί - στην Ελλάδα αυτό είναι το πρόβλημα με την εκτεταμένη φοροδιαφυγή των υψηλών εισοδημάτων».

Σύμφωνα, δηλαδή, με την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων, η καπιταλιστική κρίση οφείλεται στη φοροδιαφυγή και όχι στην υπερπαραγωγή, στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Είναι λογικό να υιοθετεί αυτήν την ερμηνεία για την κρίση, που είναι γλυκανάλατη και ανώδυνη για την ουσία των καπιταλιστικών κερδών. Εξάλλου, είναι ο ίδιος που φοβάται για την επιβίωση των αγορών και σε άλλο σημείο προτρέπει τα κράτη - μέλη «να συνεχίσουν αυτήν την κεϋνσιανή προσέγγιση της κρίσης, δηλαδή να συνεχίσουν να ρίχνουν χρήματα στην αγορά για να συνεχίσει αυτή να κινείται». Πού θα βρουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «ζεστό χρήμα» για τις αγορές; Από τους εργαζόμενους της Ευρώπης, φυσικά...