Οι δυνάμεις του ΚΚΕ απευθύνουν πλατύ κάλεσμα στο λαό, για να πλημμυρίσει η Αθήνα στις 15 του Μάη. Για να δοθεί «η δική μας απάντηση στην κρίση». Κόντρα στους εκβιασμούς περί μονοδρόμου των αντιλαϊκών μέτρων, κόντρα στις υποκριτικές επικλήσεις περί «εθνικής ομοψυχίας». Τώρα ήρθε η ώρα να ακουστεί η φωνή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Οχι μόνο να διατρανωθεί η αντίθεση στην αντιλαϊκή θύελλα. Αλλά να προβληθεί ότι υπάρχει λύση, υπάρχει διέξοδος από την κρίση προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων και περνάει μέσα από την ανάπτυξη της λαϊκής αντεπίθεσης, μέσα από τη συστράτευση με το ΚΚΕ, μέσα από τη γιγάντωση της πάλης κόντρα στην εξουσία των μονοπωλίων, για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Στο πλαίσιο αυτό, οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ απ' άκρη σ' άκρη στη χώρα, καταρτίζουν και ξεδιπλώνουν ένα πλούσιο και πολύμορφο πρόγραμμα δραστηριοτήτων και εξορμήσεων για την προπαγάνδιση του συλλαλητηρίου, την ενημέρωση και διαφώτιση του λαού.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουν πείρα, ξέρουν ότι μπορούν να εμπιστευθούν το ΚΚΕ. Μόνο το ΚΚΕ είπε την αλήθεια και επιβεβαιώνεται καθημερινά. Οταν τα κόμματα της πλουτοκρατίας παραμύθιαζαν το λαό για το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, ότι «θα τρώμε με χρυσά κουτάλια», το ΚΚΕ εξηγούσε ότι η πολιτική που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου προμηνύει νέα δεινά για το λαό.

Κάθε φορά που τα κόμματα της πλουτοκρατίας καλούσαν το λαό να κάνει νέες θυσίες, να παραιτηθεί από μια σειρά δικαιώματα δήθεν για το «καλό της Ελλάδας», το ΚΚΕ ξεμπρόστιαζε ότι το «καλό της Ελλάδας» που επικαλούνται τα αστικά κόμματα, είναι προς όφελος της πλουτοκρατίας, ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Μόνο το ΚΚΕ προειδοποιούσε, προεκλογικά ακόμα, ότι είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με ΝΔ στην κυβέρνηση, ετοιμάζεται νέα θύελλα αντιλαϊκών μέτρων σε βάρος του λαού. Τα αντιλαϊκά μέτρα ήταν ήδη προδιαγεγραμμένα και καταγεγραμμένα στα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ. δήλωνε διαθέσιμος προς συνεργασία και ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεγε το δρόμο της «προγραμματικής αντιπολίτευσης» στο ΠΑΣΟΚ, ξεπλένοντας την ηγεσία του από το αντιλαϊκό της πρόγραμμα.

Τα κόμματα της πλουτοκρατίας κρύβουν ότι την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση μισθών και συντάξεων, την απελευθέρωση των απολύσεων, τη γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας και της προσωρινής εργασίας, την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, κλπ, τα απαιτούν εδώ και καιρό οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, γιατί είναι μέτρα στρατηγικού χαρακτήρα για τη διασφάλιση της αύξησης της κερδοφορίας τους. Γι' αυτό και είναι μέτρα μόνιμου χαρακτήρα και όχι προσωρινές «παραχωρήσεις» όπως υποκριτικά υποστηρίζει η κυβέρνηση.

Τώρα ήρθε η ώρα ο λαός να αφήσει πίσω του τις δυνάμεις εκείνες που εργάζονται ενάντια στα συμφέροντά του. Να γυρίσει την πλάτη στα κόμματα της πλουτοκρατίας, που σα μια γροθιά στρατεύονται πίσω από την επιχειρηματολογία του μονόδρομου και της δήθεν ανάγκης να κάνουμε «όλοι» θυσίες, θύματα και θύτες, για να φορτωθεί το ξεπέρασμα της κρίσης στους εργαζόμενους και το λαό.

Κρύβουν ότι οι θυσίες που ζητούν από το λαό είναι προς το συμφέρον της πλουτοκρατίας, της αύξησης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς της. Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στις συμβιβασμένες ηγεσίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που χρόνια τώρα πριονίζουν τα πόδια του εργατικού κινήματος, της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Τα λαϊκά στρώματα πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στον προπαγανδιστικό μηχανισμό που στήνουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας συνεταιρικά με τα αστικά ΜΜΕ των επιχειρηματικών ομίλων, για να τον τρομοκρατήσουν και να τον φοβίσουν. Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας επιμένουν να κινδυνολογούν ότι δήθεν οι κινητοποιήσεις επιδεινώνουν την κατάσταση, κοπτόμενοι δήθεν για την «εικόνα της χώρας στο εξωτερικό».

Πίσω από την τρομο-λαγνεία, κρύβεται η επιδίωξη της πλουτοκρατίας να βάλει «πάγο» το λαό, να αποσπάσει τη συναίνεση των εργαζομένων, να εκμαιεύσει την ανοχή των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στα μέτρα. Ούτε για τα αντιλαϊκά μέτρα φταίνε οι λαϊκοί αγώνες, αλλά ούτε και για την οικονομική κρίση. Το αντίθετο συμβαίνει. Οι ταξικοί αγώνες είναι ελπίδα για το λαό, φάρος για το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο εργατικό κίνημα.

Η μαζική, ταξική πολιτική πάλη είναι η μόνη που μπορεί να βάλει φρένο στο λυσσαλέο χτύπημα από την πλουτοκρατία. Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατός ο λαός. Γι' αυτό πρέπει το άλλο Σάββατο, στο πανελλαδικό συλλαλητήριο, να βρεθεί κάθε άνθρωπος του μόχθου που ανεξάρτητα αν συμφωνεί σε όλα ή όχι με το Κόμμα, αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ σαν το σίγουρο αποκούμπι στους καθημερινούς αγώνες. Σαν τον οργανωτή εκείνης της πάλης, που μπορεί να ανοίξει μια νέα ελπιδοφόρα σελίδα για τον τόπο και το λαό του.