Κυριακή 9 Μάη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 15
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
Εξωραΐζει το παλιό, για να θαμπώσει το καινούριο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Λίγες μέρες πριν την Πρωτομαγιά, ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας απηύθυνε ανοιχτή επιστολή στα προεδρεία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, σε πρωτοβάθμια σωματεία, στους «Οικολόγους - Πράσινους», στην «ΑΝΤΑΡΣΥΑ» και στο ΚΚΕ για «ενωτική συγκέντρωση την Πρωτομαγιά», επικαλούμενος τη «χωρίς προηγούμενο επίθεση» που δέχονται οι εργαζόμενοι.

Λίγες μέρες αργότερα, σε συνέντευξή του, δήλωσε ότι προσανατολίζεται να ζητήσει επισήμως συνάντηση με την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, καθώς όπως είπε, «δεν μπορεί να θυσιάζεται ο 13ος και 14ος μισθός, να διαλύεται το συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα, να διαλύεται η κοινωνική συνοχή και η αριστερά να μην μπορεί να συζητήσει».

Δεν είναι τυχαίο το ότι η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εξωθείται στο να ανασύρει και να ποντάρει σ' ένα ξοφλημένο δημαγωγικό χαρτί, όπως είναι αυτό της «ενότητας (δήθεν) της αριστεράς». Την ώρα, μάλιστα, που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, οι συνέπειες στη ζωή των φτωχών λαϊκών στρωμάτων γίνονται οδυνηρές και διαμορφώνονται προϋποθέσεις μετουσίωσης της λαϊκής οργής σε συνειδητή, οργανωμένη, ταξική πάλη.

Μπροστά στον κίνδυνο να «καεί» σαν ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων, καταφεύγει στην «ενότητα της αριστεράς», που στο παρελθόν αποτέλεσε μέσο συκοφάντησης του ΚΚΕ, αλλά και έκθεσης του ίδιου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τα όσα φαιδρά διαδραματίστηκαν στις γραμμές του στο όνομα αυτής της «ενότητας».

Το κήρυγμα περί «ενότητας» γίνεται εκ του πονηρού και στόχο έχει να αποπροσανατολίσει το λαό, να συγκαλύψει τη στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είναι στον αντίποδα της στρατηγικής του ΚΚΕ.

Εμφανίζονται να ζητούν «ενότητα» από ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ, το οποίο κατά καιρούς το έχουν οι ίδιοι χαρακτηρίσει «αυτιστικό», «δογματικό», «ηγεμονικό», «περιχαρακωμένο», «σταλινικό», «απολιθωμένο», «διασπαστικό», «διχαστικό» για το κίνημα, «προσκολλημένο στο παρελθόν» κ.ά. Από όταν έλεγαν αυτά, το ΚΚΕ δεν άλλαξε ούτε στρατηγική, ούτε ιδεολογία και κοσμοθεωρία. Τι άλλαξε, επομένως, και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παίζει ξανά το χαρτί της δήθεν «ενότητας»;

Πώς γίνεται να έχουν διακηρυγμένο στόχο την «ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς» και να ζητούν «ενότητα» με το Κόμμα που προσδοκούν μάταια να το δουν να καταβυθίζεται; Αυτά και άλλα ερωτήματα είναι που πρέπει να προβληματίσουν τους εργαζόμενους, να τους βοηθήσουν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο και τη στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για την ορθότητα της πολιτικής κριτικής που του ασκεί το ΚΚΕ.

Βολικές «ερμηνείες» για την κρίση

Η όλη συζήτηση, βέβαια, αποκτά στοιχεία φαιδρότητας στο σημείο που ο Α. Τσίπρας εμφανίζεται να διαμαρτύρεται για το ότι «η αριστερά δεν μπορεί να συζητήσει», εννοώντας το ΚΚΕ με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όταν στους κόλπους του χώρου που εκπροσωπεί, οι αντιπαραθέσεις μαίνονται, παίρνοντας μάλιστα κατά καιρούς διαστάσεις ανοιχτής πολεμικής, ύβρεων και χυδαίων υπαινιγμών μεταξύ τάσεων και συνιστωσών.

Ενδεικτικό ότι οι τάσεις και οι συνιστώσες όλων των αποχρώσεων δεν μπορούν να συμφωνήσουν στη διοργάνωση και στον ομιλητή μιας εκδήλωσης, όπως έγινε τις προάλλες στη Γραμματεία του σχήματος. Την ίδια ώρα, ο Αλαβάνος καταγγέλλει ότι η Κουμουνδούρου εκδίδει «απαγορευτικά» στα μέλη και στελέχη του ΣΥΝ για να μη συμμετέχουν σε εκδηλώσεις του πόλου που φιλοδοξεί να συγκροτήσει.

Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι η οξύτητα της κρίσης και των συνεπειών της επιβάλλουν την «ενότητα». Ισα ίσα όμως που η οικονομική κρίση, η θεωρητική της προσέγγιση και η πρόταση φιλολαϊκής διεξόδου του ΚΚΕ σε αντιπαράθεση με τα διαχειριστικά φληναφήματα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ανέδειξαν πιο καθαρά το χάος που χωρίζει στρατηγικά το ΚΚΕ από το πολιτικό συνονθύλευμα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, απ' την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι του για να παρεμποδιστεί η προετοιμασία του εργατικού λαϊκού κινήματος, η οργάνωσή του και η ετοιμότητά του να δράσει για την απόκρουση όλων εκείνων για τα οποία το ΚΚΕ προειδοποιούσε ότι έρχονται και ήρθαν.

Απέκοψε ευθύς εξαρχής την κρίση απ' την αιτία της, τον ίδιο τον καπιταλισμό, και επέμεινε να την αποδίδει άλλοτε στις τράπεζες, άλλοτε στους κερδοσκόπους και τα golden boys και άλλοτε σε παρανοϊκούς ηγέτες, κακούς διαχειριστές στην κορυφή της καπιταλιστικής πυραμίδας και πάντως στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Σκορπάει αυταπάτες ότι είναι δυνατόν όλα να διορθωθούν με μια άλλη διαχείριση, με παρεμβάσεις και ρυθμίσεις που θα αποκαταστήσουν την «ορθή λειτουργία» του συστήματος, θα θέσουν κανόνες που θα εγγυώνται την αρμονική του συνύπαρξη με τους λαούς. Προτάσεις καθαρά σοσιαλδημοκρατικές, παλαιάς κοπής και σε κάθε περίπτωση βολικές για το σύστημα που θέλει να αποφύγει ισχυρούς κραδασμούς τη δύσκολη ώρα της κρίσης.

Με τη συμβιβασμένη πλειοψηφία

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εξωραΐζει την εικόνα του ΠΑΣΟΚ. Σε ώρες δύσκολες για το κίνημα, επέμενε πως «λέει και σωστά πράγματα», πως οι δεσμεύσεις του είναι σε θετική κατεύθυνση, πως ο ΣΥΝ στη Βουλή θα αποτελούσε δύναμη ελέγχου του ΠΑΣΟΚ για την τήρηση των θετικών δεσμεύσεών του. Ακόμα και σήμερα που το ΠΑΣΟΚ παίρνει τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, ο Α. Τσίπρας του υποδεικνύει με παράπονο ότι οι φυσικοί του σύμμαχοι δεν είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. και η ΝΔ, ότι μια μέρα θα το «αδειάσουν» και το ικετεύει σχεδόν να προσεγγίσει τον φυσικό του σύμμαχο, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Με τον ίδιο τρόπο εξωραΐζει την εικόνα της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης. Την ώρα που αυτή αποκαλύπτεται και ξεγυμνώνεται στις λαϊκές συνειδήσεις, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει πως είναι μονόδρομος, πως τα πράγματα θα ήταν χειρότερα έξω απ' αυτήν, πως κάθε πρόταση που την αμφισβητεί συνιστά «εθνοκεντρική ξεπερασμένη αντίληψη».

Υπερασπίζεται την επιλογή του να ψηφίσει το Μάαστριχτ. Ισχυρίζεται πως απ' την ΕΕ θα μπορούσε να προέλθει μια φιλολαϊκή διέξοδος: «Οπως διαμορφώνεται η κατάσταση αυτή τη στιγμή, επιβεβαιώνει την άποψή μας ότι η λύση του προβλήματος έπρεπε να ξεκινήσει από αλλού, από την Ευρώπη»!

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμπορεύεται συνειδητά με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες. Συμμετέχει πρωταγωνιστικά στη συκοφάντηση του ταξικού πόλου, του ΠΑΜΕ. Εφτασε μάλιστα ο Α. Τσίπρας να χαρακτηρίσει «εξαλλοσύνες» τη δράση των ταξικών δυνάμεων! Ταυτιζόμενος με την κυρίαρχη αστική προπαγάνδα που οργίασε εναντίον του ΠΑΜΕ, επειδή πρωτοστάτησε στην περιφρούρηση απεργιακής κινητοποίησης στο λιμάνι.

Λίγο μετά, ο ίδιος είχε το θράσος να καλέσει τους εργάτες να αποκηρύξουν την ταξική πάλη και να γιορτάσουν μαζί με τους εργατοπατέρες την κορυφαία αγωνιστική επέτειο, τη 1η του Μάη, το διαχρονικό μήνυμα και περιεχόμενο της οποίας φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να αποτελούν φάρο στους αγώνες των εργαζόμενων και του λαού.

Καθόλου τυχαία, στην επιστολή για «ενωτικό γιορτασμό της Πρωτομαγιάς», δεν υπήρχε ούτε μια λέξη κριτικής για την ανοιχτά εχθρική στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας απέναντι στους εργαζόμενους. Υπήρχε όμως η βολική για το σύστημα αυταπάτη ότι η ΓΣΕΕ μπορεί να βρεθεί απέναντι απ' το κεφάλαιο:

«Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τις όποιες διαφωνίες, την όποια κριτική ασκεί ο ένας στον άλλον, τις ευθύνες που υπάρχουν, θεωρούμε ότι αυτές τις ώρες, η εξάντληση κάθε δυνατότητας για κοινή δράση, μπορεί να απεγκλωβίσει τις μεγάλες μάζες των εργαζομένων από την ηττοπάθεια και την παραίτηση, και να δημιουργήσει νέους συσχετισμούς δύναμης απέναντι στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο»!

Αφού, λοιπόν, περνά τη συνδικαλιστική πλειοψηφία από το καθαρτήριο, ο Α. Τσίπρας προσπαθεί να την παραδώσει «αμόλυντη και άσπιλη» στη συνείδηση των εργαζομένων. Και τους καλεί να γίνουν κλακαδόροι των εργατοπατέρων. Και ταυτόχρονα, μπερδεύοντας τον ίσκιο με το μπόι του, καλεί το ΚΚΕ να γίνει, όπως ο ίδιος, «κλακαδόρος» της αυταπάτης του «εξανθρωπισμένου» καπιταλισμού. Να παραιτηθεί δηλαδή απ' την πολιτική και τη στρατηγική του. Γιατί αυτή είναι που τους πονάει.

Στρατηγική εντός των τειχών

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί στρατηγικά την «ενότητα» της ενσωμάτωσης και της υποταγής του λαϊκού κινήματος στην πολιτική του κεφαλαίου. Υπερασπίζεται ένα δρόμο που δεν πάει κόντρα, αλλά κινείται παράλληλα και σε μια πορεία τέμνεται με την κυρίαρχη πολιτική.

Οι προτάσεις του παραμένουν συνειδητά εντός των τειχών ενός συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την αναπαράγει. Και το κάνει αυτό όχι επειδή φιλοδοξεί με αυτόν τον τρόπο να συσπειρώσει δυνάμεις προς μια πιο ριζοσπαστική κατεύθυνση, αλλά ακριβώς επειδή θέλει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, να αποσυσπειρώσει και να πλήξει το ταξικό ριζοσπαστικό εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Στο θεμελιώδες ερώτημα «με τα μονοπώλια ή με το λαό», που η κρίση κάνει σήμερα πιο επιτακτικό και αναγκαίο να απαντηθεί από κάθε πολιτική δύναμη, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απαντάει - από τη σκοπιά της στρατηγικής - προς όφελος των μονοπωλίων. Αυτό είναι που πρέπει να σταθμίσουν σήμερα οι εργαζόμενοι και ο λαός, για να αντιληφθούν ποιον υπηρετούν τα ψευδεπίγραφα λόγια περί «ενότητας» που αναμασά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ