Μέσα από τους νόμους της ζούγκλας του κεφαλαίου - έγραφε ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ λίγο μετά το ναυάγιο του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ για τον Π. Σφηνιά και την εταιρία του - και «τον... "υγιή ανταγωνισμό", χτίζονται οικονομικές δυναστείες, στις οποίες οι υπόλοιποι υποκλίνονται. Μέχρι να έρθει η στιγμή της ξαναμοιρασιάς. Τότε ο "παντοκράτορας" μετατρέπεται σε κοινό στόχο, προβάλλεται ως "αποδιοπομπαίος τράγος" και εξοστρακίζεται από τις νέες μοιρασιές. Οι δε υπόλοιποι συνεχίζουν απρόσκοπτα να παίζουν το παιχνίδι του "ανταγωνισμού", έχοντας πάντα στόχο να αναδειχτούν αυτοί στο νέο κυρίαρχο του πολιτικοοικονομικού παιχνιδιού».

Βεβαίως οι συντάκτες του «Ρ» δεν έχουν μαντικές ικανότητες. Αλλωστε δε χρειάζονται στο παραμικρό, για όσους θέλουν πραγματικά και χωρίς σκοπιμότητες να βλέπουν την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που τις τελευταίες μέρες δημόσια εκφράζεται με τα - κροκοδείλια εν πολλοίς - δάκρυα των μέχρι προχτές «συνεργατών» του Π. Σφηνιά, ενώ στο παρασκήνιο όλοι τους επιδίδονται σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα δρόμου, ώστε ο καθένας για τον εαυτό του να εξασφαλίσει τα περισσότερα δυνατά οφέλη, στα πλαίσια του καινούριου σκηνικού και της νέας μοιρασιάς.