Παρασκευή 30 Απρίλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Μπροστά! για το δίκιο των εργατών

Μην πεις «εδώ ήρθαμε», δεν είναι 1985 σήμερα. Μόνο οι λέξεις είναι ίδιες: «Ενεση ρευστότητας για τις τράπεζες», «νομοθετική πράξη για απαγόρευση αυξήσεων στα μεροκάματα». Μόνο το επίθετο του κυβερνήτη είναι ίδιο. Τότε ήταν ο «Ανδρέας» που για «να βγούμε απ' το τούνελ» απαγόρευσε τις αυξήσεις στους μισθούς και επέβαλε πρόστιμο στον «Ριζοσπάστη» γιατί έδωσε αυξήσεις. Τώρα είναι ο «Γιώργος» που προσπαθεί να πείσει πως για να συνεχίσουν να κερδίζουν οι τράπεζες, το κεφάλαιο συνολικά, πρέπει να χάσουν κι άλλα οι εργάτες.

Εδώ ακριβώς σταματά το καλαμπούρι με τα ονόματα.

Από το '85 μέχρι σήμερα το κεφάλαιο γιγαντώθηκε. Ο,τι λείπει από την τσέπη σου είναι στη δική τους, χάρη στη μία μετά την άλλη τις κυβερνητικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στις εναλλαγές τους.

Το καινούριο στοιχείο είναι από τη μία η καταπληκτική ομοφωνία όλων των εκπροσώπων του κεφαλαίου για το πως δε θα σηκώσουν κεφάλι οι εργάτες. Κι από την άλλη, η απόφαση των εργατών που συσπειρώνονται στα ταξικά συνδικάτα όχι μόνο να αντισταθούν, αλλά και να το τραβήξουν παραπέρα.

Οποιος ακόμα περιμένει να νιώσει στο πετσί του τη βαρβαρότητα, θα είναι άξιος της επιλογής του. Καθαρές κουβέντες στις γειτονιές. Αυτοί, οι αστοί, θα βομβαρδίζουν από τις τηλεοράσεις, εμείς πόρτα πόρτα. Ο αγώνας που άρχισε δεν έχει σταματημό.

Αν χτες ήταν σύνθημα, τώρα είναι απόφαση: Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Ούτε βήμα πίσω απ' αυτό το δίκιο. Χτες το βράδυ, για μια ακόμα φορά - επιστρατεύοντας τον μπαμπά Μητσοτάκη - έκαναν καθαρό ότι αυτό ακριβώς το δίκιο θέλουν να χτυπήσουν επικαλούμενοι το νόμο των αστών. Κι όταν ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ τους έκανε καθαρό πως για τους εργάτες μόνος νόμος είναι το δίκιο τους, εκτόξευσαν κατευθείαν την απειλή «συμμορφωθείτε με την έννομη τάξη». Το πιάσαμε, ή καλύτερα το ξέρουμε το υπονοούμενο. Μας ξέρουν κι αυτοί. Γι' αυτό «λάθος πόρτα χτυπούν». Ας το πάρουν χαμπάρι.

Ούτε λεπτό χαμένο. Εργάτη τον εργάτη, με τη στρατηγική μας. Μ' αυτό ακριβώς που τρομάζει την αστική τάξη, μ' αυτό που καθορίζει και το κάθε μέρα της δράσης των κομμουνιστών και γι' αυτό ακριβώς τρομάζει τους αστούς.

Οσο πλησιάζουν τα πράγματα στο όριο, το μη παρέκει, τόσο ρίχνουν τη μια μετά την άλλη τις εφεδρείες τους στη μάχη.

Ως και κάποιον Μανταίο που γράφει συνήθως για περιπάτους στην Αθήνα, χτες τον βγάλαν με συμβουλές μαγειρικής προς το ΚΚΕ. Τι τον χαλάει; Αυτό που χαλάει και την τάξη που υπηρετεί. Αυτό που ανησυχεί τον Παναγόπουλο και σπεύδει να ζητήσει κοινό μέτωπο με τον ΣΕΒ (δηλαδή ως τώρα τι ήταν, διασπασμένοι;).

Οταν φτάνουν στο ίδιο συγκρότημα (Μπόμπολα) στο ένα έντυπο να κλαίει αυτός που προχτές ενοχλήθηκε από την κινητοποίηση των ναυτεργατών και στο άλλο έντυπο να προβάλλουν ως πραγματικότητα τη συνείδηση της υποταγής που θέλουν να υπάρχει, τότε, καλά πάμε. Το καζάνι δε βράζει απλά. Ολα δείχνουν πως η πίεση έχει ήδη πάρει το δρόμο της να εκφραστεί εκεί που πρέπει.

Ελπίζουν πως αλλάζοντας μια «βεντζετέριαν» (την χορτοφάγο Μπιρμπίλη) με μια που τρώει κόντρα το φιλέτο (κάποια Ελενα απ' το Αμέρικα), θα γίνουν φίλοι του λαού; Οχι, την απόφασή τους δηλώνουν ότι το παραμύθι της πράσινης δημοκρατίας τέλειωσε, τώρα βγαίνουν τα μεγάλα πιρούνια.

Ασχετο: Ο κόσμος καίγεται κι αυτός μας λέει να μην το ρίξουμε στην αστακομακαρονάδα. Πώς μπορούν ορισμένοι να είναι τόσο στην κοσμάρα τους; Εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια ο Πολίτης των ΝΕΩΝ και της ΕΡΤ; Επειδή είναι στην κοσμάρα τους μπορούν και βλέπουν τον κόσμο μόνο σα να βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη; Ξυγκόθρεφτοι, που 'λεγε κι ο ποιητής.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ