Ολέθρια υπήρξαν τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης για τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Τέτοια παραδείγματα είναι η Λετονία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία που αρκετοί από τους δημοσιολόγους που παλιότερα πανηγύριζαν ακριβώς για την καπιταλιστική παλινόρθωση που έφερε λέει τη ...δημοκρατία, τώρα δήθεν ...κλαίνε για τις χώρες που είχαν την «ατυχία να πέσουν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Οι χώρες αυτές, βεβαίως, είναι και στην ΕΕ (χωρίς να είναι στη ζώνη του ευρώ), φυσικά με επιλογή των αστικών τάξεων των χωρών αυτών, των καπιταλιστών που κερδίζουν από την εκμετάλλευση του λαού και βέβαια λυμαίνονται τη λαϊκή περιουσία που δημιουργήθηκε την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, μια περίοδο που, με όλες τις αδυναμίες της, ήταν απείρως καλύτερη για τα πλατιά λαϊκά στρώματα από τη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα. Στο σοσιαλισμό είχαν εξασφαλισμένη εργασία με δικαιώματα και ανθρώπινες συνθήκες, στέγη, Υγεία, Παιδεία, αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου για πολιτιστική δημιουργία και πρόσβαση σε όλες τις τέχνες, μαζικό λαϊκό αθλητισμό και φυσική αγωγή. Τώρα, χιλιάδες νοικοκυριά δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν το ρεύμα και τη θέρμανση από τους υπέρογκους λογαριασμούς των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων, χρυσοπληρώνουν για κοινωνικά αγαθά που πλέον είναι εμπορεύματα, ενώ έχει αυξηθεί ραγδαία η πείνα, η ανεργία και ο αριθμός των αστέγων.

Βέβαια, οι «φωστήρες αναλυτές», πληρωμένοι κονδυλοφόροι της τάξης που εκπροσωπούν, των μονοπωλιακών ομίλων, έχουν το θράσος να ρίχνουν την κατάντια των χωρών αυτών στο σοσιαλισμό.

Οι τρεις χώρες που αναφέρθηκαν προσέφυγαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στους άλλους διεθνείς οργανισμούς, ως συνειδητή επιλογή της άρχουσας τάξης για να εξυπηρετήσουν τα γενικά της συμφέροντα να εξασφαλίσουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων ντόπιων και ξένων, χτυπώντας τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Δηλαδή, αυτή η προσφυγή δανεισμού δεν ήταν επιβολή ή κηδεμονία, αλλά συνειδητή επιλογή για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το τι σήμαιναν τα βάρβαρα μέτρα για τους εργαζόμενους στις χώρες αυτές που οι αστοί καυχώνται για τη συμμετοχή τους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ.

Η Λετονία προσέφυγε στο ΔΝΤ το 2008 και έλαβε 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ΑΕΠ της χώρας μέσα στο 2009 μειώθηκε κατά 10% και η ανεργία εκτοξεύτηκε στα ύψη φτάνοντας στο 22,8% το Δεκέμβρη του 2009 από το 5,6% που ήταν το Δεκέμβρη του 2007. Σημαντικές περικοπές σημειώθηκαν στους μισθούς και τις συντάξεις και σύμφωνα με επίσημη έκθεση της κυβέρνησης οι μισθοί μειώθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια κατά μέσο όρο 31%. Τον περασμένο Νοέμβρη, η κυβέρνηση ενέκρινε τον πιο σκληρό προϋπολογισμό των τελευταίων χρόνων, με περικοπές της τάξης του 11%. Εχει ήδη αυξήσει τους φόρους, μείωσε τις δημόσιες δαπάνες και έκλεισε σχεδόν εκατό σχολεία, μειώνοντας παράλληλα τους μισθούς των εκπαιδευτικών έως και 60%. Εχει προχωρήσει σχέδιο για το κλείσιμο των μισών νοσοκομείων της Λετονίας - κυρίως στην επαρχία - με ανάλογες συνέπειες που θα έχει αυτό για τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, ενώ έχει μειώσει κατά 40% τον προϋπολογισμό για τα νοσοκομεία. Η Λετονία των περίπου 2.250.000 κατοίκων είχε το 2009 59 νοσοκομεία, το 2007 94 και το 2006 121. Με τα μέτρα της κυβέρνησης και το ρυθμό του κλεισίματος των νοσοκομείων υπολογίζεται πως το 2013 θα υπάρχουν μόλις 24! Σήμερα υπολογίζεται πως το 25% του ενεργού δυναμικού της χώρας είναι άνεργοι, ενώ το 26% του πληθυσμού ζει κάτω από το επίπεδο της φτώχειας, σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται και το 51% των ηλικιωμένων.

Στα τέλη του 2008 η Ουγγαρία - μέλος της ΕΕ από το 2004 - απευθύνθηκε στο ΔΝΤ και έλαβε δάνειο ύψους 15,7 δισ. ευρώ. Δανείστηκε άλλα 6,5 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και 1,3 δισ. ευρώ από την Παγκόσμια Τράπεζα, με τον όρο να επιβληθούν σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων, στο εισόδημα, στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των καπιταλιστών. Ετσι και έγινε. Η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του Φέρενς Γκουρσάνι προχώρησε στο «πάγωμα» των μισθών του Δημοσίου για τα επόμενα δύο χρόνια, την περικοπή του 13ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων, στη μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση με απολύσεις 12.000 δημοτικών υπαλλήλων και στον αγροτικό τομέα. Επιπλέον, αποφάσισε τη σταδιακή αύξηση από το 2012 της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 65 χρόνια, μείωση κατά 10% των επιδομάτων ασθενείας και αναπηρίας, ώστε να κυμαίνονται γύρω στο 60% του βασικού μισθού, αύξηση του ΦΠΑ από 20% στο 25%, όπως και της φορολογίας σε βενζίνη, τσιγάρα και ποτά κατά 6%, ενώ στα είδη πρώτης ανάγκης (ψωμί, γαλακτοκομικά, θέρμανση) ορίστηκε ΦΠΑ στο 18%.

Στήριξε ουσιαστικά τους επιχειρηματίες και την άρχουσα τάξη, καθώς μείωσε τις εργοδοτικές εισφορές στην Κοινωνική Ασφάλιση από 32% σε 27%, προχώρησε στην κατάργηση του λεγόμενου Φόρους Αλληλεγγύης κατά 4%, χρηματοδότησε τις τράπεζες με 1,73 δισ. ευρώ, κυρίως των ΟΤΡ και FHB του γερμανικού τραπεζικού μονοπωλίου «Alianz». Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν κατά 2,1% το 2009 συγκριτικά με το 2008, με τις λιανικές πωλήσεις να σημειώνουν κάμψη την ίδια περίοδο κατά 4,7% και τη συνολική κατανάλωση των νοικοκυριών να μειώνεται κατά 7% περίπου. Σημαντική μείωση υπήρξε το 2009 σε τομείς παραγωγής, καθώς και στις κατασκευές και στις υπηρεσίες. Η ανεργία έφθασε το 11% (πάνω από 400.000). Το 8% του πληθυσμού δεν μπορεί να αποπληρώσει τα τραπεζικά του δάνεια, ο αριθμός των επιχειρήσεων - κυρίως των μικρών και των μεσαίων - που δεν μπορούν να εξοφλήσουν τα χρωστούμενα είναι γύρω στις 180.000, ενώ μέσα σε δύο μόλις μήνες προστέθηκαν άλλες 2.500.

Σε αυτά τα μέτρα θα πρέπει κανείς να συνυπολογίσει και τα προηγούμενα μέτρα λιτότητας που είχαν επιβληθεί στη χώρα με αυξήσεις στα είδη διατροφής, σε ενέργεια και ηλεκτρικό ρεύμα, απολύσεις εργαζομένων και κατάργηση θέσεων εργασίας στο δημόσιο, την επιβολή διδάκτρων στα πανεπιστήμια, την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Λόγω των περικοπών των δημοσίων δαπανών έχουν κλείσει πάνω από 4.300 σχολεία και εκατοντάδες νοσοκομεία και ιατρεία.

Την προηγούμενη Κυριακή πραγματοποιήθηκε ο δεύτερος γύρος των βουλευτικών εκλογών στη χώρα όπου η «Ενωση Πολιτών» (Fidesz) εξασφάλισε τα δύο τρίτα του κοινοβουλίου, ενώ το μέχρι τώρα κυβερνών «Σοσιαλιστικό Κόμμα» κατοποντίστηκε και συγκέντρωσε μόλις το 15%. Το εθνικιστικό «Κίνημα για μια καλύτερη Ουγγαρία» (Jobbik) αύξησε τις δυνάμεις του στο 12% και το «πράσινο» «Πολιτική μπορεί να διαφέρει» έλαβε το 4,1%.

Ο αρχηγός του «Fidesz» Βίκτορ Ορμπαν εκμεταλλεύτηκε προεκλογικά τη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στα σκληρά μέτρα λιτότητας των «σοσιαλιστών». Μόλις επιβεβαιώθηκε η νίκη του στις εκλογές έσπευσε να υποστηρίξει πως «δεν είμαστε υποτελείς» του ΔΝΤ ούτε των χρηματοπιστωτικών οργάνων της ΕΕ όμως πρόσθεσε πως θα προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις «με αυτούς που δίνουν τα χρήματα», φυσικά για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Ετσι, οι όποιες τυχόν αυταπάτες περί μιας «νέας διακυβέρνησης» θα εξανεμιστούν γρήγορα μιας και θα ακολουθηθεί ακόμα πιο σκληρή πολιτική λιτότητας.

Και η Ρουμανία ζήτησε τη ...βοήθεια του ΔΝΤ το Μάρτη του 2009 και έλαβε δάνειο ύψους 12,9 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση προχωράει στην απόλυση τουλάχιστον 137.000 ανθρώπων στις κρατικές εταιρείες ενέργειας και στο ρουμανικό οργανισμό σιδηροδρόμων μέσα στο 2010. Από 7% αύξηση του ΑΕΠ που είχε το 2008 το 2009 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 8%. Μείωσε τους μισθούς και τις συντάξεις και αύξησε τους φόρους. Σχεδιάζει νέες απολύσεις, ενώ σε αναβρασμό βρίσκονται οι εργαζόμενοι στο σιδηρόδρομο του Βουκουρεστίου, καθώς από τη μια μέρα στην άλλη έμειναν χωρίς δουλειά 4.000 εργαζόμενοι τις πρώτες μέρες του Μάρτη και αναμένονται νέες απολύσεις στο τέλος του Απρίλη ή το Μάη.

Σε αναβρασμό βρίσκονται και οι εκπαιδευτικοί της χώρας, αντιδρώντας στη μείωση των μισθών τους, στις απολύσεις αλλά και στις αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα που προβλέπουν μείωση των ωρών διδασκαλίας από 25 σε 20 τη βδομάδα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και 30 σε 25 στη δευτεροβάθμια. Ηδη έχουν πραγματοποιήσει στάσεις εργασίας, απεργία αλλά και συγκεντρώσεις στο κέντρο του Βουκουρεστίου και σχεδιάζουν νέες πολύμορφες κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα.

Και τα τρία αυτά παραδείγματα δείχνουν από τη μια τις καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς, της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και από την άλλη το γεγονός ότι η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς είτε λέγεται ΕΕ και ΝΑΤΟ είτε ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή ή Παγκόσμια Τράπεζα είναι μονόδρομος για τους καπιταλιστές και για τους εργάτες άλλη μια απόδειξη ότι ο δικός τους δρόμος είναι στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, στην ανατροπή του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος.