Πέμπτη 22 Απρίλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αταλάντευτα ως την τελευταία στιγμή

Η μεγάλη μάχη της 48ωρης απεργίας δίνεται από προχτές τα ξημερώματα σε όλη την Ελλάδα. Δίνεται με αποφασιστικότητα από πρωτοπόρους εργαζόμενους και νέους των λαϊκών οικογενειών, από ανθρώπους του μόχθου, που για πρώτη φορά κάνουν το βήμα και απεργούν, συμμετέχουν στις απεργιακές φρουρές, γράφονται στα συνδικάτα. Η 48ωρη απεργία, που κηρύχτηκε από δεκάδες ομοσπονδίες και συνδικάτα μετά από αγωνιστικό κάλεσμα - προτροπή του ΠΑΜΕ για ξεσηκωμό και κλιμάκωση, μπορεί και πρέπει να συμβάλει στην αφύπνιση και οργάνωση μεγάλων εργατικών μαζών. Γι' αυτό και συνεχίζουμε σήμερα την απεργιακή μάχη με αγωνιστική ανάταση και μεγαλύτερη αυτοθυσία.

Η κρισιμότητα και η σημασία της 48ωρης απεργίας, που ανάλογη έχει να γίνει στην Ελλάδα πολλά χρόνια, φαίνεται και από τη στάση της κυβέρνησης, των καπιταλιστών, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, των επιχειρηματικών ομίλων των ΜΜΕ, της αστικής Δικαιοσύνης. Ολες αυτές τις μέρες, οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, της «Αυτόνομης Παρέμβασης», δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (π.χ. ΝΑΡ, ΚΟΕ) έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να εμποδίσουν τη συμμετοχή στην απεργία. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «δεν είδε και δεν άκουσε» τίποτα για το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ θεώρησε «υπερβολή» τη 48ωρη απεργία. Η απεργοσπαστική στάση των παραπάνω παρατάξεων και των εργοδοτικών μηχανισμών προσπάθησε να βάλει εμπόδια στην κλιμάκωση του αγώνα. Για τον αστικό Τύπο δεν υπήρξε ποτέ η είδηση της 48ωρης απεργίας, παρά μόνον όταν το Δικαστήριο χαρακτήρισε παράνομη την απεργία των ναυτεργατών, οπότε και πήραν τη σκυτάλη οι διάφοροι δημοσιογράφοι για να αναφωνήσουν: «Μα πού ακούστηκε πως νόμος είναι το δίκο του εργάτη!».

Ολα τα «σφυριά» χτυπούν συγχρονισμένα για την προάσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και καλούν τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους συνταξιούχους, να κάνουν νέες θυσίες για χάρη της. Δεν τους πονάει μόνο ότι για δύο μέρες δε θα λειτουργήσουν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Φοβούνται ότι η 48ωρη απεργία των ταξικών δυνάμεων και με περιεχόμενο «βγαλμένο» από τις σύγχρονες λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες μπορεί να αποτελέσει βήμα οργάνωσης, παρακαταθήκη, σπορά για μεγαλύτερους ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης.

Οι φόβοι αυτοί της εργοδοσίας και των στηριγμάτων της πρέπει να γίνουν αληθινός εφιάλτης. Γι' αυτό συνεχίζουμε όλοι σήμερα, δίνοντας τον καλύτερό μας εαυτό περιφρουρώντας την απεργία, δουλεύουμε μαχητικά για να είναι οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ πιο μαζικές από ποτέ. Η μάχη των απεργιακών φρουρών, η εξουδετέρωση των απεργοσπαστικών μηχανισμών, οι συζητήσεις με τους εργαζόμενους έξω από τους εργασιακούς χώρους, οι εγγραφές στα σωματεία τους, οι μαζικές εξορμήσεις πρέπει να συμβάλουν, έτσι ώστε αυτή η αναμέτρηση να γίνει υπόθεση ακόμα περισσότερων εργαζομένων που θα εκφραστεί στις δυναμικές συγκεντρώσεις. Επιτυχία θα είναι, σε αυτήν την μάχη, να μπουν πιο γερά θεμέλια στην οργάνωση στους χώρους δουλειάς, να καλλιεργηθεί ταξική συνείδηση, να «ανέβει» το πολιτικό κριτήριο των εργατών κι εργατριών. Να κάνουν κτήμα τους, ως πρώτο βήμα, όλο και περισσότεροι το: «Καμία θυσία για την πλουτοκρατία». Θυσίες από δω και μπρος μόνο για λογαριασμό της τάξης μας και για το μέλλον των παιδιών μας.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ