Κυριακή 18 Απρίλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΔΙΕΘΝΗ
MΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Και απελάσεις ετοιμάζει η ισραηλινή κατοχή

Από τις καθημερινές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού και της αστυνομίας στην Ανατ. Ιερουσαλήμ
Από τις καθημερινές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού και της αστυνομίας στην Ανατ. Ιερουσαλήμ
Τελειωμό δεν έχουν οι προκλήσεις της κυβέρνησης Νετανιάχου, η οποία, βασιζόμενη στη συνένοχη σιωπή ή στα, άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος, γενικόλογα ευχολόγια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ και ΕΕ, κατά κύριο λόγο) αλλά και του ΟΗΕ, λαμβάνει το ένα μετά το άλλο τα μέτρα ενάντια στον παλαιστινιακό πληθυσμό των κατεχόμενων εδαφών. Τους τελευταίους μήνες, είναι προφανές ότι στο στόχαστρο έχουν τεθεί η Ανατολική Ιερουσαλήμ και η Δυτική Οχθη. (Αλλωστε, έχει διασφαλιστεί ο αργός θάνατος της Λωρίδας της Γάζας, όπου ο πληθυσμός εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά για την επιβίωσή του από τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας και δεν έχει καν τη δυνατότητα να επιδιορθώσει τις ζημιές που προκάλεσε η ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση, στις αρχές του 2009, ούτε σε επίπεδο υποδομών, αφού δεν επιτρέπεται η είσοδος οικοδομικών υλικών.)

Μετά τις σχεδόν καθημερινές κατεδαφίσεις σπιτιών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και την παράλληλη έγκριση επέκτασης των υπαρχόντων εποικισμών που στραγγαλίζουν το αραβικό - παλαιστινιακό τμήμα της πόλης, ήρθε η σειρά της κλιμάκωσης στη Δ. Οχθη. Το πιο πρόσφατο δείγμα είναι η εφαρμογή, από την περασμένη Τρίτη, μιας νέας στρατιωτικής διαταγής (Νο. 1650), η οποία προβλέπει ότι μπορεί ν' απελαύνεται ο οποιοσδήποτε εντοπιστεί από τον ισραηλινό στρατό στο κατεχόμενο έδαφος ή να έχει εισέλθει ή να κατοικεί σε αυτό χωρίς να διαθέτει «τα απαραίτητα έγγραφα». Σύμφωνα με τη διαταγή, ο «παρανόμως εισερχόμενος» στο έδαφος της Δ. Οχθης θα απελαύνεται εντός 72 ωρών, θα φυλακίζεται μέχρι να εκτελεστεί η εντολή και πιθανότατα θα καλείται να πληρώσει και τα έξοδα της απέλασής του.

Υπό απειλή απέλασης όλοι

Η συγκεκριμένη διαταγή, που θεωρητικώς αποτελεί συνέχεια προηγούμενης σχετικής διαταγής που υιοθετήθηκε το 1967 όταν ο ισραηλινός στρατός έθεσε υπό την κατοχή του τα παλαιστινιακά εδάφη, δε διευκρινίζει ποια είναι τα έγγραφα που τώρα χαρακτηρίζονται «απαραίτητη άδεια», κάτι που σημαίνει ότι την τελική απόφαση για το τι είναι «παράνομη ή όχι» είσοδος ή παραμονή στη Δ. Οχθη επαφίεται στην κρίση του εκάστοτε Ισραηλινού στρατιωτικού διοικητή. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ανησυχητικά αν ληφθεί υπ' όψιν και το καθεστώς που ίσχυε μέχρι σήμερα όσον αφορά στο ζήτημα της εισόδου και κυρίως της παραμονής στα κατεχόμενα εδάφη.

Οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι της Δυτικής Οχθης, αλλά και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, έχουν έγγραφα ταυτότητας γειτονικών αραβικών χωρών τόσο γιατί πολλοί μεγάλωσαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς εκεί, όσο και γιατί μόνο διά μέσου αυτών των χωρών μπορούν να πραγματοποιήσουν ταξίδια στο εξωτερικό και την οποιαδήποτε μετακίνησή τους. Πολλές φορές, συνεχίζουν να τα διατηρούν ακόμη και αν έχουν λάβει έγγραφα ταυτότητας από την Παλαιστινιακή Αρχή, τα οποία, όμως, δεν τους διασφαλίζουν τις ίδιες δυνατότητες μετακίνησης. Επίσης, υπάρχουν πολλοί κάτοικοι της περιοχής με έγγραφα δυτικών χωρών. Πρόκειται για Παλαιστινίους, αλλά και για ανθρώπους που έχουν παντρευτεί Παλαιστινίους ή για μέλη φιλειρηνικών ανθρωπιστικών οργανώσεων. Τέλος, δεν είναι λίγοι οι Παλαιστίνιοι που κατοικούν στη Δ. Οχθη, αλλά έχουν έγγραφα ταυτότητας από τη Λωρίδα της Γάζας γιατί εκεί γεννήθηκαν.

Από το 1967, οπότε το Ισραήλ κατέλαβε την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δ. Οχθη, ο ισραηλινός στρατός είχε αναλάβει να εκδίδει «άδειες» εισόδου ή παραμονής στα κατεχόμενα εδάφη, οι οποίες είχαν ορισμένη χρονική διάρκεια και δύσκολα δίνονταν ή ανανεώνονταν. Μάλιστα, από το 2000 και μετά, όπως καταγγέλλουν οι παλαιστινιακές αρχές και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, η διαδικασία παροχής τέτοιων αδειών έχει σχεδόν ολοκληρωτικά παγώσει, με αποτέλεσμα από τα 2,5 εκατομμύρια Παλαιστινίων της Δ. Οχθης ελάχιστοι να διαθέτουν σήμερα έστω και αυτήν την άδεια, η οποία προφανώς είναι αυτό που στη διαταγή ονομάζεται «απαραίτητα έγγραφα».

Τί σημαίνει αυτό σε απλή γλώσσα; Σημαίνει ότι κάθε Παλαιστίνιος της Δ. Οχθης και κατ' επέκταση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, με ελάχιστες εξαιρέσεις, κάθε ξένος που είτε ζει χρόνια στην Παλαιστίνη είτε βρίσκεται εκεί ως μέλος κάποιας φιλειρηνικής οργάνωσης για λίγες ή περισσότερες μέρες, είναι υποψήφιος για άμεση απέλαση!

Μακρόπνοα και συνολικά τα ισραηλινά σχέδια

Η νέα αυτή διαταγή έρχεται να προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα καθημερινότητα της κατοχής, κατά κύριο λόγο, στη Δ. Οχθη. Μια καθημερινότητα που συνίσταται από σημεία ελέγχου, από στρατιωτικές περιπολίες και εισβολές στις παλαιστινιακές πόλεις, από αποκλεισμούς μέχρι νεωτέρας, από το τείχος που περικυκλώνει την ανατολική Ιερουσαλήμ και προσαρτά ακόμη περισσότερα παλαιστινιακά εδάφη αφήνοντας σε «νεκρή ζώνη» δεκάδες χωριά και τους χιλιάδες κατοίκους τους, από ένταση της εποικιστικής δραστηριότητας.

Αυτή η καθημερινότητα γίνεται πλέον ακόμη πιο αφόρητη υπό την απειλή της άμεσης απέλασης. Και παρά τις ισραηλινές αιτιάσεις ότι πρόκειται για εσωτερική στρατιωτική διαδικασία, είναι ηλίου φαεινέστερον ότι πρόκειται για μια σαφώς πολιτική απόφαση, η οποία ακόμη και αν «παγώσει» από τις προσφυγές ανθρωπιστικών οργανώσεων στην ισραηλινή Δικαιοσύνη, αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, τις προθέσεις και τα σχέδια της ισραηλινής ηγεσίας. Αποδεικνύει ότι η ισραηλινή πλευρά ουδέποτε αντιμετώπισε σοβαρά τη διαδικασία του όποιου διαλόγου και τους συνομιλητές της, αφού και μόνον η απόφαση αυτή υποσκάπτει περαιτέρω την, ήδη, κλυδωνιζόμενη δικαιοδοσία της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία εμφανίζεται ανίκανη, ακόμη και αν έχει χορηγήσει έγγραφα στους πολίτες της, να τους διασφαλίσει την παραμονή τους στην πατρίδα τους!

Πάνω από όλα, η τελευταία αυτή στρατιωτική εντολή από τις δυνάμεις κατοχής αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου, όπως και όλοι οι προκάτοχοί της, ουδέποτε είχαν την πρόθεση να προχωρήσουν σε μια δίκαιη, βίωσιμη λύση για το Παλαιστινιακό, όπως διατείνονταν σε διπλωματικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά τα χρόνια της «ειρηνευτικής διαδικασίας» απομακρύνεται σταθερά από το τραπέζι ο όρος «κατοχή» και η αναγκαιότητα του, άνευ όρων, τερματισμού της.

Διαχρονική η υποκρισία των ιμπεριαλιστών

Και αν η ισραηλινή ηγεσία βαδίζει στο πλαίσιο ενός προδιαγεγραμμένου, ακόμη και στις λεπτομέρειές του, σχεδίου, φαίνεται πλέον πιο απροκάλυπτα από ποτέ ότι το πράττει ανενόχλητη χάρη στην υποστήριξη ή στη συνένοχη σιωπή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που επέλεξαν να «κάνουν τα στραβά μάτια» στα εγκλήματα της ισραηλινής κατοχής, γιατί οι εξελίξεις συνέφεραν τα σχέδιά τους στην ευρύτερη περιοχή. Η πολύχρονη αυτή πολιτική διαμόρφωσε μια πραγματικότητα που έχει τη δική της δυναμική, την οποία η ισραηλινή ηγεσία, πια, αρνείται ν' αλλάξει, έστω και αν πρόκειται για διαμόρφωση εντυπώσεων που θα διευκολύνουν τα σχέδια των ισχυρών συμμάχων της.

Ενδεικτικές είναι οι τριβές στις σχέσεις Ισραήλ - ΗΠΑ, καθώς το Τελ Αβίβ, ουσιαστικά, «υπέσκαψε» τις προσπάθειες της προεδρίας Ομπάμα να αξιοποιήσει το Παλαιστινιακό, μέσα από την αναθέρμανση των επαφών και την κατάληξη σε μια επίφαση, έστω και προσωρινής λύσης, ως το μέσο που θα τον βοηθήσει να βελτιώσει κάπως την εικόνα των ΗΠΑ στον αραβικό - μουσουλμανικό κόσμο, κάτι που είναι απαραίτητο για να προωθήσει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός τα συμφέροντά του στην ευρύτερη περιοχή περιορίζοντας τη διείσδυση άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Παρ' όλα αυτά, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η ΕΕ, όπως αποδείχτηκε για άλλη μια φορά και από την απάντηση του Συμβουλίου της Ευρώπης σε πρόσφατη Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για «δράσεις» του στρατού κατοχής (εισβολές, δολοφονίες), δεν έχουν καμία πρόθεση να συνεισφέρουν σε πραγματική επίλυση του ζητήματος, δηλαδή σε εφαρμογή των ειλημμένων αποφάσεων του ΟΗΕ, επιμένοντας σε υποκριτικές απαντήσεις του τύπου «και οι δύο πλευρές πρέπει να σέβονται το διεθνές δίκαιο», εξισώνοντας θύτες και θύματα!

Είναι προφανές ότι μέχρις ότου κατακτητής και κατεχόμενος, θύτης και θύμα πάψουν να αντιμετωπίζονται ανισότιμα, μέχρις ότου ο όρος κατοχή και η αναγκαιότητα, άνευ όρων, τερματισμού της να αναγνωριστούν ολόπλευρα χωρίς να χαρακτηρίζεται η αντικατοχική πάλη ως «τρομοκρατία», ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού για δικαίωση του αδιαπραγμάτευτου δικαιώματός του στην ανεξαρτησία, στην ελευθερία, στην αξιοπρέπεια, σ' ένα βιώσιμο κυρίαρχο κράτος θα συνεχίζεται. Και χρήζει αμέριστης αλληλεγγύης, γιατί η κατάληξή του αφορά τον αγώνα όλων των λαών ενάντια στην πραγματική τρομοκρατία, αυτήν του ιμπεριαλισμού.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ