Ολο και πιο έντονα, στο οπλοστάσιο της αστικής προπαγάνδας βρίσκει περίοπτη θέση η προσπάθεια ταύτισης των αναγκών της πλουτοκρατίας με εκείνες του λαού. Tα αστικά ΜΜΕ παρουσιάζουν την αύξηση των spreads και την εξέλιξη του δημόσιου ελλείμματος σαν κάτι που ευθύνεται ο λαός, ή σαν να έχει κάτι να κερδίσει από την πτώση των spreads. Εκείνο που αποκρύπτουν είναι ότι η συζήτηση αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο την πλουτοκρατία. Αυτή είναι η μόνη που ενδιαφέρεται για τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, επειδή προσδοκά να περισσέψει περισσότερο κρατικό χρήμα για την επιδότηση της κερδοφορίας της. Αυτή επιδιώκει να περάσουν οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στο όνομα, δήθεν, τού να μειωθεί το επιτόκιο του κρατικού δανεισμού και να καλυφθούν τα ελλείμματα, για τα οποία αυτή και μόνον αυτή ευθύνεται. Απ' αυτήν την άποψη, η συζήτηση ενδιαφέρει το λαό. Να μην πληρώσει άλλο αυτός τα «σπασμένα» της καπιταλιστικής οικονομίας.

Με όχημα την παραπάνω συζήτηση, προλειαίνεται το έδαφος για την επιβολή πρόσθετων σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Στόχος της αστικής προπαγάνδας είναι να φοβερίσει το λαό ώστε να αποσπάσει τη συναίνεσή του, τόσο για τα μέτρα που ήδη δρομολογούνται, όσο και για τα νέα μέτρα υπέρ των μονοπωλίων που κυοφορούνται. Και μόνον η συζήτηση των τελευταίων ημερών, γύρω από την άνοδο των spreadς, αποκαλύπτει ότι όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στον αστικό Τύπο κορόιδευαν τους εργαζόμενους, όταν υπεραμύνονταν των αντιλαϊκών μέτρων ως δήθεν μέσου για την κάλυψη του χρέους και των ελλειμμάτων.

Η συζήτηση που ξεδιπλώνεται στον αστικό Τύπο αφορά αποκλειστικά και μόνο το κεφάλαιο, που ενδιαφέρεται για το μερίδιο της πίτας που, τελικά, θα αρπάξει και για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που θα θωρακίσουν την αύξηση της κερδοφορίας του. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί κάθε βήμα προς την κερδοφορία των επιχειρήσεων πατάει πάνω στην απώλεια δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης και γενικότερα του λαού. Ολων αυτών που τσακίζουν τα κυβερνητικά μέτρα. Γι' αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού όχι μόνο δεν πρέπει να «τσιμπήσει» από την προπαγάνδα της πλουτοκρατίας, αλλά, αντίθετα, πρέπει να ανοίξει τη δική της συζήτηση: Εκείνη που αφορά τα δικά της δικαιώματα, τις δικές της ανάγκες, τα δικά της συμφέροντα και, πολύ περισσότερο, την ανάπτυξη της δικής της πάλης.

Αυτή η συζήτηση δε θα διεξαχθεί στα κανάλια των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά στους τόπους δουλειάς και στις εργατογειτονιές. Εκεί όπου η εργατιά ματώνει για να τα «φέρει βόλτα» και αγκομαχά κάτω από το βάρος των νέων σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Εκεί, οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να ανοίξουν τη συζήτηση για το τι αγώνες χρειάζονται, τι αιτήματα, με ποια προοπτική, ώστε να ικανοποιηθούν οι δικές τους ανάγκες. Γιατί, αντικειμενικά, σήμερα η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων επιτρέπει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αρκεί να τις βάλει ο ίδιος ο λαός στο προσκήνιο, μέσα από την οργανωμένη, ριζοσπαστική και ανατρεπτική πάλη του, που δε θα αρκείται σε μικρομερεμέτια και επιμέρους ζητήματα, αλλά θα βλέπει μέχρι την άκρη του δρόμου: Μέχρι την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.