Στην πρώτη πράξη, ως ένα ξύπνημα στη ζωή, «αφυπνισμένα» αγάλματα αγγέλων ανιχνεύουν την ενέργεια της επιθυμίας. Ελκονται το ένα από το άλλο, αγγίζονται και αναγνωρίζουν τα σώματα μέσω συναισθημάτων, ως μια ιστορική και αλληγορική εμπειρία αυτού που είναι το πιο δύσκολο: Της επαφής με τον Αλλον. Στη δεύτερη πράξη, οι ηθοποιοί αναβιώνουν στιγμιότυπα από ένα πραγματικό γεγονός, από το «ιστορικό μνημείο» της φημισμένης παράστασης «Αkropolis» (1962), σε σκηνοθεσία του Γέρζι Γκροτόφσκι, επισύροντας μνήμες από την ιδιαίτερη ματιά του Πολωνού σκηνοθέτη που αντιμετώπισε τους εύθραυστους ήρωες του Βισπιάνσκι ως έγκλειστους στο ναζιστικό στρατόπεδο Αουσβιτς. Στην τρίτη πράξη, στη ραψωδία της Τροίας, η πολεμοχαρής μυθολογία της ομηρικής «Ιλιάδας» ιδωμένη από την πλευρά των εγκλείστων - πριν το δικό τους ολοκαύτωμα - Τρώων, ενώ οι φιγούρες του Πριάμου, της Εκάβης, του Εκτορα, της Ανδρομάχης, του Πάρη, της Ελένης και της Κασσάνδρας δονούνται από την ακατάλυτη δύναμη του τραγουδιού.