Η άσκηση και ο αθλητισμός είναι τόσο ταξικά, όσο και η κοινωνία μέσα στην οποία αναπτύσσονται. Στον καπιταλισμό - όπου δομικά στοιχεία είναι η αγοραία λογική και η μετατροπή λαϊκών δικαιωμάτων σε εμπόρευμα με στόχο το κέρδος μερικών - η ταξικότητα είναι εξ ορισμού δεδομένη. Η μοναδική διαφοροποίηση συνίσταται στα (κάθε φορά) επίπεδά της. Οπως επιβεβαιώνει έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, «σήμερα», περισσότερο από ποτέ, η σωματική άσκηση αποτελεί προσιτή πολυτέλεια για λίγους και όχι δικαίωμα για όλους. Οσο για το «αύριο» δείχνει ακόμα χειρότερο.

Στην έρευνα (βασίζεται σε συνεντεύξεις με σχεδόν 27.000 πολίτες στα 27 κράτη - μέλη στο τέλος του 2009) «διαπιστώνεται ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και φυσικής δραστηριότητας. Το 64% των ατόμων που εγκατέλειψαν το σχολείο έως την ηλικία των 15 ετών αναφέρουν ότι δεν συμμετείχαν ποτέ σε αθλητική δραστηριότητα, ενώ το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 24% για τα άτομα που εγκατέλειψαν το σχολείο μετά την ηλικία των 20 ετών»... Οι πολιτικές (και) της ΕΕ διαμορφώνουν πολύ χειρότερες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες για τους εργαζόμενους, την πλειοψηφία των λαών.

Αρα τα ποσοστά αυτά μόνο να χειροτερέψουν μπορούν. Γιατί ο ελεύθερος χρόνος εξανεμίζεται, το βιοτικό επίπεδο πέφτει, η ανεργία καλπάζει. Τα εμπόδια για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών μεγαλώνουν και - μεταξύ άλλων - έχουν ως συνέπεια η εγκατάλειψη του σχολείου να γιγαντώνεται. «Στην ΕΕ οι άνδρες επιδίδονται στον αθλητισμό και ασκούνται περισσότερο απ' ό,τι οι γυναίκες. Η διαφορά είναι ιδιαίτερα εμφανής στην ηλικιακή ομάδα των 15-24 ετών». Βασικά χαμένοι από αυτή την πραγματικότητα είναι τα παιδιά και οι γυναίκες.

Η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού στις διάφορες χώρες και με δεδομένες τις τοπικές ιδιαιτερότητες, χαρακτηριστικά του κάθε λαού, εκφράζεται και στα πεδία της Φυσικής Αγωγής (ΦΑ) και του αθλητισμού. Ετσι, «το 23% των Ιρλανδών πολιτών ασχολούνται με ένα άθλημα 5 φορές την εβδομάδα ή συχνότερα. Αντιθέτως, μόνο το 3% των πολιτών στη Βουλγαρία, στην Ελλάδα και στην Ιταλία αναφέρουν ότι αθλούνται τακτικά. Το 61% των ατόμων που απάντησαν στη Γερμανία και το 57% στην Αυστρία είναι μέλη αθλητικών σωματείων ή άλλων σωματείων στα οποία πραγματοποιούνται μεταξύ άλλων και φυσικές δραστηριότητες, ενώ τα ποσοστά αυτά είναι πολύ χαμηλότερα στην Ουγγαρία (8%), στην Ελλάδα και στη Λιθουανία (12%)».

Συνολικά «το 40% των πολιτών της ΕΕ αθλούνται τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και το 65% κάνουν κάποιο είδος φυσικής άσκησης». Αξιοπρόσεχτο πάντως είναι πως για την ΕΕ «αρκετά τακτική» άσκηση θεωρείται μία φορά την εβδομάδα ή - γενικά και αόριστα - συχνότερα. Θα μπορούσε δηλαδή να είναι και δύο... Επίσης σημαντικό είναι ότι «το 14% των Ευρωπαίων πολιτών αναφέρουν ότι δεν ασκούν "ποτέ" καμία φυσική δραστηριότητα, ενώ ένα άλλο 20% αθλούνται "μόνο σπάνια"». Γεγονός που δείχνει την έλλειψη αγωγής στην εκπαίδευση, τη διαμόρφωση λανθασμένων προτύπων και συμπεριφορών.

Η σωματική άσκηση βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την υγεία και την ολοκληρωμένη ψυχοσωματική ανάπτυξη του ανθρώπου. Ο καπιταλισμός, οι αντιλαϊκές πολιτικές λοιπόν της ΕΕ, δεν είναι απλά «ανήθικες». Είναι επικίνδυνες. Και αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί παρά τις προσπάθειες του κεφαλαίου και των υπαλλήλων του, παρά την υποκρισία των «ταγών».

Η αρμόδια για θέματα αθλητισμού Ευρωπαία επίτροπος, Ανδρούλλα Βασιλείου, δήλωσε: «Πρέπει να καταβάλουμε περισσότερες προσπάθειες για να ενθαρρύνουμε τους πολίτες οι οποίοι δεν ασχολούνται με καμία αθλητική ή φυσική δραστηριότητα. Για το λόγο αυτό θα προτείνω φέτος μια πρωτοβουλία με σκοπό να ενθαρρυνθούν περισσότεροι Ευρωπαίοι να ασχολούνται καθημερινά με τον αθλητισμό και τη φυσική δραστηριότητα». Η απουσία αγωγής και παιδείας, η στέρηση της δυνατότητας των λαϊκών στρωμάτων να ασχοληθούν με την άσκηση δεν είναι θέμα ενθάρρυνσης. Αποτελεί συνέπεια των πολιτικών της κυρίαρχης τάξης, είναι αποτέλεσμα του ταξικού εκμεταλλευτικού κοινωνικοπολιτικού συστήματος.