Τετάρτη 29 Νοέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Καθαρά και ξάστερα

Αγαπητοί σύντροφοι,

Σε κάθε Συνέδριο καλούμαστε να πάρουμε θέση στον Προσυνεδριακό Διάλογο και να τοποθετηθεί ο καθένας στις Θέσεις της ΚΕ του Κόμματος. Σύντροφοι, το ζήτημα, κατά την άποψή μου, δεν είναι αν οι Θέσεις εγκρίνονται συνολικά ή μερικά. Ο καθένας μας έχει τις απόψεις του πώς θα υλοποιηθούν οι Θέσεις. Γιατί αν προσέξουμε τις Θέσεις και των άλλων Συνεδρίων θα δούμε ότι είναι περίπου οι ίδιες: Ιδεολογικό, οργανωτικό, στελεχικό, οικονομικό, στρατολόγηση νέων κομματικών μελών κλπ. Εκτός από τη θέση του 15ου Συνεδρίου που έβαλε θέμα για το ΑΑΔΜ. Ολα τα άλλα περιστρέφονται στα ίδια. Κι αυτό, κατά την άποψή μου, θα πρέπει να το δούμε, να μας προβληματίσει και να το κουβεντιάσουμε συνολικά, απ' την κορυφή της ηγεσίας μέχρι και το τελευταίο μέλος, με κάθε φίλο και οπαδό, με κάθε άνθρωπο καλής θέλησης. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει με θάρρος και τόλμη να το δούμε κριτικά και προπάντων αυτοκριτικά. Και πρώτα θα πρέπει να ξεκινήσει ο καθένας απ' τον εαυτό του. Να ψαχτούμε και να δούμε, έχουμε αποχτήσει την κομματική συνείδηση; Είμαστε οι κομμουνιστές όπως το απαιτούν οι σημερινές συνθήκες; Νομίζω - και δεν εννοώ το σύνολο - όχι. Και το λέω τούτο για τους εξής λόγους:

1ο: Πώς είναι δυνατόν να λεγόμαστε κομμουνιστές και πολύ περισσότερο στελέχη, καθοδηγητικά όργανα, με ευθύνες στις καταστατικές αρχές; Πώς είναι δυνατόν να εμφανιστούν θέσεις και αποφάσεις όταν έρχονται άνθρωποι από χωριά με 60-70 ψηφοφόρους και να ζητάνε να πάει κάποιος υπεύθυνος να τους ενημερώσει γενικά για την κατάσταση και επί δεκαετίες να κωφεύουμε; Λυπάμαι, αλλά έτσι είναι.

2ο: Πώς είναι δυνατόν, σύντροφοι, να πάμε μπροστά, όταν παραβιάζεται κατάφωρα το Καταστατικό και να κάνει μέχρι και ένα χρόνο να συνέλθει ΚΟΒ.

3ο: Πώς είναι δυνατόν να λεγόμαστε ανώτεροι άνθρωποι, που πρέπει να έχουμε ένα άλλο ήθος και έναν άλλο τρόπο συμπεριφοράς, όταν στελέχη του Κόμματος βρίζουν με τον πιο απρεπή τρόπο μέλη του Κόμματος και τα απειλούν δημόσια με διαγραφές;

4ο: Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει η συνοχή και η συντροφικότητα όταν στελέχη του Κόμματος ξεχωρίζουν τα μέλη του Κόμματος σε παλιά και καινούρια; (Εσείς οι παλιοί καταντήσατε το Κόμμα σ' αυτό το σημείο). Σύντροφοι, πικραίνομαι που τα γράφω, αλλά το θεώρησα καθήκον μου όλα αυτά να γίνουν γνωστά στο ανώτατο όργανο του Κόμματος.

5ο: Είναι τρομερό, σύντροφοι, να βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και να μην εμφανίζεται ο καθοδηγητής ΟΒ και να εξαφανίζεται ο γραμματέας.

6ο: Απ' τον τακτικό μου καθοδηγητή, το «Ριζοσπάστη», παρακολουθώ τα στελέχη του Κόμματος που περιοδεύουν στην επαρχία να πηγαίνουν εκεί που υπάρχει κάποια δύναμη. Δε λέω ότι δεν πρέπει να πηγαίνουν εκεί, αλλά πρωταρχικά και καταστατικό καθήκον είναι να φτάσουμε εκεί που δεν υπάρχει. Και με αυτή την τακτική μας, δίνουμε το δικαίωμα στους αντιπάλους μας να λένε, και σεις σε κάθε εκλογή θυμάστε τον κόσμο.

7ο: Πώς μπορούμε να λέμε ότι έχουμε κομματική συνείδηση όταν σε κάθε απεργία, σε κάθε κινητοποίηση, σε συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο δεν παρουσιάζονται ούτε 100 άνθρωποι; Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσα να αναφέρω. Θα σταματήσω σ' αυτά γιατί νομίζω ότι είναι αρκετά για να καταλάβουμε πώς λειτουργούν οι Οργανώσεις. Ολα αυτά μπορεί να μας φαίνονται υπερβολικά, μπορεί να μας φαίνεται βαριά η κριτική και όμως όλα αυτά έφτασαν στο Γραφείο Περιοχής. Αναγνώρισαν ότι είναι ζητήματα ουσίας και πρέπει να συζητηθούν αλλά ίσως να είναι λίγοι οι 27 μήνες που αναφέρθηκαν και δε βρέθηκε ο χρόνος και η μέρα να συζητηθούν.

Σύντροφοι, θλίβομαι. Εχω 57 χρόνια στον αγώνα και τέτοια αδιαφορία και καταστρατήγηση Καταστατικού δε μου έχει ξανασυμβεί.

Με την ευκαιρία, σύντροφοι, θα ήθελα με λίγα λόγια να αναφερθώ στη γενική ενημέρωση των κομματικών μελών. Οι κομμουνιστές και γενικά ο αριστερός και προοδευτικός κόσμος είναι ευαίσθητος και έχει απαιτήσεις. Πρέπει να ξέρει, να μαθαίνει τι γίνεται στον κόσμο. Ποια είναι η κατάσταση στα κομμουνιστικά και γενικά στα προοδευτικά κινήματα. Και ακόμα, μη διστάζετε να ενημερώνετε τη βάση όταν πρόκειται να παρθούν σοβαρές αποφάσεις. Οπως, π.χ., με την κυβέρνηση Τζαννετάκη, που την πλήρωσε το Κόμμα και την πληρώνει ακόμα ή με τα γεγονότα 1989-1990 με την ανατροπή της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών καθεστώτων. Ενώ βρίσκονταν στην άκρη του γκρεμού, εμάς μας λέγανε ότι όλα πάνε καλά. Η μη σωστή ενημέρωση, σύντροφοι, έχει αρνητικές συνέπειες. Για όλα αυτά, σύντροφοι, υπάρχουν ευθύνες και οι ευθύνες είναι και ατομικές αλλά και συλλογικές. Πρέπει με ευχαρίστηση να δεχόμαστε την κριτική και να έχουμε το θάρρος και τη δύναμη να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Τελειώνοντας θα ήθελα να επισημάνω δύο πράγματα.

1ο: Το κάθε στέλεχος, το κάθε μέλος του Κόμματος πρέπει να το πάρει στα σοβαρά και να κατανοήσει ότι η εφαρμογή των καταστατικών αρχών και για να γίνει πράξη η μαρξιστική-λενινιστική θεωρία είναι υπόθεση δική του-δική μας. Ας κλείσουμε τα μάτια μας και ας βουλώσουμε τα αυτιά μας σε κάθε υπονομευτή του Κόμματός μας. Είναι λάθος, σύντροφοι, να μας λέει η ηγεσία μας ότι γνώριζε τις αντιθέσεις του Θεωνά και του Κωστόπουλου και να τους προωθεί σε ηγετικές θέσεις. Ο οπορτουνισμός θέλει τσάκισμα στη γέννησή του και

2ο: Θα ήθελα να πω, πως ενώ βλέπουμε τον καπιταλισμό, παρ' όλες τις αντιθέσεις του, να συσπειρώνεται στα κοινά συμφέροντά του, εμείς - όλα τα κομμουνιστικά-εργατικά κόμματα - βρισκόμαστε σε συσκέψεις, σε επαφές και σε κουβέντες. Νομίζω ότι είναι καιρός όσοι και όσα κόμματα ενδιαφέρονται για κοινό αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό να συμφωνήσουν και να κάνουν μια καινούρια Διεθνή. Λίγοι στην αρχή και σιγά σιγά θα γίνουν πολλοί. Ετσι ξεκίνησε η Ευρώπη πέντε στην αρχή και έγιναν 15. Χρειάζεται τόλμη.

Συντροφικά

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΜΑΓΟΣ

Ελάτη Τρικάλων


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ