Κυριακή 14 Μάρτη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Προκλήσεις και εποικισμοί

Ούτε ο πλέον αφελής δεν περίμενε να επιτευχθεί πραγματική πρόοδος στην αποτελματωμένη «ειρηνευτική διαδικασία» χάρη στο δήθεν ενδιαφέρον της αμερικανικής διπλωματίας και την προσφορά διαμεσολάβησής της για την επανάληψη έμμεσων συνομιλιών. Κανείς, όμως, δε θα μπορούσε να προβλέψει και τις εξελίξεις που συνόδευσαν την επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου στην περιοχή, ο οποίος ήταν και ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματούχος της προεδρίας Ομπάμα που επισκέφτηκε το Ισραήλ.

Την ώρα, όμως, που ο Μπάιντεν προσγειωνόταν, η ισραηλινή κυβέρνηση ανακοίνωνε την ανέγερση περίπου 116 νέων κατοικιών σε εποικισμό της Δ. Οχθης. Λίγο μετά τις συναντήσεις του με την ισραηλινή ηγεσία ανακοινώθηκαν 1.600 νέες κατοικίες σε εποικισμό της ανατολικής Ιερουσαλήμ. Και πριν αναχωρήσει, διέρρεε, διά του Τύπου, η προέγκριση άλλων 50.000 κατοικιών επίσης στην ανατολική Ιερουσαλήμ.

Και αυτά ενώ θεωρητικώς ο όρος που είχε θέσει η παλαιστινιακή πλευρά ήταν το «πάγωμα» του εποικισμού. Θέση που αρχικώς υιοθέτησε η προεδρία Ομπάμα, για να υπαναχωρήσει, στη συνέχεια, στο γενικόλογο «αποφυγή μονομερών πράξεων που υποσκάπτουν την προσπάθεια οικοδόμησης εμπιστοσύνης». Ενα ανάλογο ευχολόγιο ψέλλισε και ο Μπάιντεν μετά τις ανακοινώσεις, μην μπορώντας, βέβαια, ν' αγνοήσει την, από όλους αντιληπτή, διπλωματική προσβολή πρωτοφανούς μεγέθους για τα δεδομένα των «καλών συμμάχων» Ισραήλ - ΗΠΑ.

Οι ισχυρισμοί Νετανιάχου περί «κακού χρονικού συντονισμού» σαφώς δεν είναι πειστικοί, ούτε καν για τους ίδιους τους Ισραηλινούς αναλυτές. Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο προφανές: Η ισραηλινή ηγεσία (και για λόγους εσωτερικής συνοχής) δεν είχε ποτέ την πρόθεση να «συνομιλήσει», έστω εμμέσως, ακόμη και αν επρόκειτο μόνο για τις εντυπώσεις που η Ουάσιγκτον χρειάζεται προκειμένου να διευκολυνθεί η προώθηση των ιμπεριαλιστικών της σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Αντίθετα, έπραξε με γνώμονα την πάγια τακτική της. Κλιμακώνοντας τις προκλήσεις της με τους εποικισμούς και την αδιαλλαξία της προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, την αγανάκτηση των Παλαιστινίων και καλλιέργησε το έδαφος γι' αυτό που έχει μάθει να κάνει καλά: Την αιματηρή καταστολή. Με τις αναλύσεις που μιλούν για πιθανότητα ξεσπάσματος τρίτης Ιντιφάντα, με επίκεντρο, αυτή τη φορά, τη Δ. Οχθη και την ανατολική Ιερουσαλήμ, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η εποικιστική εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη γη τους, να πληθαίνουν, η ισραηλινή κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα αποκλεισμού της ευρύτερης περιοχής και ενισχύει τη στρατιωτική και αστυνομική παρουσία «ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά».

Οταν θα ξεσπάσουν οι συγκρούσεις, η ισραηλινή ηγεσία, φυσικά, θα επικαλεστεί ότι βρίσκεται σε άμυνα, θα τις αξιοποιήσει ως πρόσχημα για να μη συνομιλήσει για τίποτε και τότε οι «καλοί της σύμμαχοι» θα της δώσουν δίκιο και ένα νέο πεδίο ενδο-ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης θ' ανοιχτεί. Είναι ένα χιλιοπαιγμένο κατοχικό έργο με τη συνεργασία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και του πολυετούς αγώνα για μια ανεξάρτητη, βιώσιμη, κυρίαρχη, εδαφικά ενιαία πατρίδα με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.


Ε. Μ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ