Στο πλαίσιο του ανταγωνισμού Ηνωμένων Πολιτειών - Ευρωπαϊκής Ενωσης και καθώς αυτός οξύνεται στο περιβάλλον της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, οι «οίκοι αξιολόγησης» βρέθηκαν στο επίκεντρο της διαμάχης. Οι εταίροι της ΕΕ αμφισβητούν έντονα την αξιοπιστία των τριών γνωστών «οίκων», της Standart & Poor's, της Moody's και της Fitch, οι οποίοι ...κατά σύμπτωση είναι αμερικανικών συμφερόντων και με έδρα στις ΗΠΑ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση, πριν πέντε χρόνια, ανακήρυξε αυτούς τους τρεις «οίκους» σε επίσημους αξιολογητές των οικονομικών επιδόσεων των κρατών - μελών της!

Στη σχετική συμφωνία αναφέρεται ότι αν και οι τρεις «οίκοι» αξιολογήσουν το δημόσιο χρέος μιας χώρας - μέλους της ΕΕ στην κατηγορία Β, τότε τα ομόλογα αυτής της χώρας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο για την παροχή πιστώσεων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Τι συμβαίνει και πέντε χρόνια μετά η ΕΕ έφθασε στο σημείο να θεωρεί τους τρεις «οίκους» ...απατεώνες;

Η πρόσφατη «περιπέτεια» της Ελλάδας, το χρέος της οποίας αξιολογήθηκε σε μια κατηγορία λίγο πάνω από τη Β με αποτέλεσμα την τεράστια άνοδο των επιτοκίων δανεισμού της, προκάλεσε συναγερμό στη Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη. Οχι, βέβαια, γιατί τους έπιασε ο πόνος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, αλλά γιατί η συστηματική και ύποπτη υποβάθμιση της χώρας απειλούσε το ευρώ. Για κάποιους Κοινοτικούς αξιωματούχους, όπως ο κεντρικός τραπεζίτης της Αυστρίας, Εβαλντ Νοβότνι, ήταν προφανές ότι πίσω από τους τρεις «οίκους» βρίσκονταν δυνάμεις που επιθυμούσαν (και επιθυμούν) την αποδυνάμωση του ευρώ και την αντίστοιχη ενίσχυση του δολαρίου. Γιατί όχι και η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ;