Οπως επισημαίνει στο «Ρ» ο Νίκος Γαρδίκης γυμναστής - προπονητής κολύμβησης και πρώην πρόεδρος του σωματείου Γυμναστών Ν. Αττικής, τα κίνητρα κάποιου που καταφεύγει σε τέτοιες λύσεις μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με τους λόγους για τους οποίους αθλείται ωστόσο είναι στενά συνδεδεμένα με τα όσα επιβάλλονται και προβάλλονται σήμερα στην κοινωνία. Η διαφήμιση συγκεκριμένων προτύπων, οι αξίες και τα ήθη που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα και έχουν να κάνουν με τον ψευτοανταγωνισμό, την αυταπάτη του εύκολου κέρδους και της εφήμερης δόξας, είναι αυτά που οδηγούν στα λάθος μονοπάτια.

«Η ζημιά γίνεται είτε σε μεγάλο βαθμό είτε σε μικρό αλλά αθώα σκευάσματα δεν υπάρχουν»

- Υπάρχουν διαφορετικά κίνητρα ανάμεσα στον αθλητή που κάνει πρωταθλητισμό και κάποιον που επιλέγει να κάνει σωματική διάπλαση. Στην πρώτη περίπτωση ως γνωστό ο πρωταθλητισμός επιβάλλει υψηλές απαιτήσεις. Το κυνήγι των ρεκόρ ή της καλύτερης επίδοσης - με τις γνωστές προεκτάσεις που έχουν αυτά (κέρδη κλπ.) - απαιτεί σκληρή προπόνηση 8 και 10 ωρών την ημέρα, που πολλές φορές το σώμα ενός αθλητή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Ετσι εάν κάποιος μπει σε αυτό τον κύκλο θα αναγκαστεί να πάρει κάποιες ουσίες. Είτε αυτές είναι αναβολικές είτε αυτά που λένε σκευάσματα διατροφής. Από την άλλη το κίνητρο σε αυτούς που κάνουν σωματική διάπλαση, την λεγόμενη σωματική βελτίωση, - το βελτίωση βέβαια σε εισαγωγικά - έχει να κάνει σίγουρα με τι λογική το κάνει. Η λογική ότι ένα σώμα πρησμένο με πρησμένους μύες αποτελεί πρότυπο οδηγεί πολλούς από αυτούς που πάνε στα γυμναστήρια να καταφεύγουν στα σκευάσματα προκειμένου να φθάσει κάποιος σε αυτό το σημείο. Αλλωστε αυτό φαίνεται και από την ταχύτητα με την οποία φτιάχνονται τέτοιου είδους σώματα αλλά και την διάρκεια που έχουν. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα ότι πολλοί από αυτούς που κάνουν χρήση τον Αύγουστο που τα περισσότερα γυμναστήρια κλείνουν για 15 ημέρες ή για ένα μήνα, έχουν πρόβλημα για το τι θα κάνουν αυτή την περίοδο. Και πολλοί από αυτούς λαμβάνουν ακόμα και ενέσεις για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Το σίγουρο είναι ότι κάποια από αυτά τα σκευάσματα κάνουν μικρή ζημιά και κάποια μεγαλύτερη. Οπως και να έχει η ζημιά πάντως γίνεται. Αθώα σκευάσματα δεν υπάρχουν...

Τα πρότυπα που προβάλλονται σήμερα οδηγούν στην χρήση των επικίνδυνων σκευασμάτων, τονίζει στο «Ρ» ο Νίκος Γαρδίκης

- Συνδέονται και θεωρώ ότι έχουν να κάνουν με τα πρότυπα τα οποία προβάλλονται. Για παράδειγμα στον αθλητισμό επικρατεί η άποψη που θέλει να θεωρείται καλύτερος αθλητής αυτός που έχει κάνει το ρεκόρ. Δεν είναι αυτονόητο αυτό όπως και ποτέ δεν ήταν. Ποτέ ο αθλητισμός δεν προέβαλε κάτι τέτοιο. Ξαφνικά μετά από πολλά χρόνια και όταν άρχισαν να μπαίνουν στον αθλητισμό οι λογικές του κέρδους, έφθασε πλέον να γίνει αυτονόητο... Ενας καλός ποδοσφαιριστής σε μια ομάδα δεν σημαίνει ότι θα είναι και ο ακριβότερος. Για παράδειγμα υπάρχουν πολλές ερασιτεχνικές ομάδες που διαθέτουν εκατοντάδες ταλέντα που δεν είναι σταρ. Το πρότυπο όμως είναι ο σταρ και αυτός είναι που θα επηρεάσει... Ακόμα και αυτόν που θα θελήσει απλά να βελτιώσει το σώμα του και την φυσική του κατάσταση.

- Ποια είναι τα εφόδια που θα πρέπει να έχει κάποιος ώστε να αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα;

- Είναι αυτονόητο ότι η έλλειψη αθλητικής παιδείας είναι η βάση που ξεκινάνε όλα αυτά . Σήμερα έχουμε φθάσει σε σημείο να μειώνονται οι ώρες γυμναστικής στο γυμνάσιο όσο και στο λύκειο και φαίνεται ότι το ίδιο θα γίνει και στο Δημοτικό. Παράλληλα η απουσία των ελεύθερων χώρων, η έλλειψη αθλητικών εγκαταστάσεων καθώς και τα οργανωμένα προγράμματα άθλησης με ειδικευμένους γυμναστές που να δώσουν σωστές βάσεις σε ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό δημιουργούν ένα ρευστό σκηνικό με αποτέλεσμα ένα παιδί να μην έχει τα απαραίτητα εφόδια ώστε να ξέρει τι έχει να αντιμετωπίσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα οι γονείς πάνε τα παιδιά τους στην προπόνηση και φεύγουν για δουλειές, ωστόσο κανείς επί της ουσίας δεν ξέρει τι κάνουν και με τι ασχολούνται, θα φύγουν και θα γυρίσουν να τα πάρουν. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζουν και οι συνθήκες της καθημερινότητας. Οταν οι γονείς δουλεύουν 8-10 ώρες την ημέρα και χρειάζονται 2 ώρες να πάνε στην δουλειά τους ή βρίσκονται υπό καθεστώς άγχους και στρες για την επαγγελματική τους ρευστότητα ή τα οικονομικά προβλήματα κτλ. δύσκολα θα ασχοληθούν με ζητήματα που αφορούν τα παιδιά τους.

\