Κυριακή 26 Νοέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Δουλοπάροικοι στον 21ο αιώνα

Εργαζόμενους - σκλάβους σε περιβάλλον εργασιακού μεσαίωνα οραματίζεται η κυβέρνηση και προσπαθεί να κάνει πράξη μέσα από το νομοσχέδιο που κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή

Για δεκαετίες η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο, πάλευαν και παλεύουν για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου. Ταυτόχρονα όμως με τη μείωση απαιτούσαν και την οριοθέτηση του εργάσιμου χρόνου στη διάρκεια του 24ωρου. Το ιστορικό σύνθημα των αγωνιστών του Σικάγου για «8 ώρες δουλιά - 8 ώρες ξεκούραση - 8 ώρες ψυχαγωγία» ανταποκρινόταν στην απαίτηση, για σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, που θα επέτρεπε στον εργαζόμενο να είναι άνθρωπος!

Κάτω από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες, το αίτημα αυτό έγινε πραγματικότητα. Αυτή την ιστορική κατάκτηση, του σταθερού ημερήσιου χρόνου, ως κεντρικό σημείο αναφοράς στην παραγωγική διαδικασία, ανατρέπει βίαια το νομοσχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή. Ο χαρακτηρισμός «τερατούργημα», δικαιώνεται από το μέγεθος και το βάθος της οπισθοδρόμησης που φέρνει μαζί της αυτή η ανατροπή. Ο σταθερός ημερήσιος χρόνος -σύμφωνα με τους εμπνευστές του νομοσχεδίου- παύει να υφίσταται. Ο χρόνος εργασίας υπολογίζεται στη βάση ενός ετήσιου μέσου όρου. Κατανέμεται δε, σε περιόδους παραγωγικής αιχμής και παραγωγικής ύφεσης, ανάλογα με το συμφέρον και τις «ανάγκες» των επιχειρήσεων. Εκεί μέσα, ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε άλλη μια παραγωγική μηχανή, η οποία θα αρχίζει και θα σταματά τη λειτουργία της, ανάλογα με το πώς ορίζει ο «εργοδότης - αφέντης». Μεταμορφώνεται σε έναν «δουλοπάροικο» του 21ου αιώνα, για τον οποίο ο καπιταλιστής μπορεί ν' αποφασίζει, πόσες ώρες θα δουλέψει κατά τη διάρκεια της ημέρας, πόσο θα κοιμηθεί, και αν θα του μείνει χρόνος ν' ασχοληθεί με την οικογένειά του.

«Ευελιξία» - κατάργηση του οχτάωρου

Πυρήνας του αντεργατικού νομοσχεδίου είναι το άρθρο 5, με το οποίο επιχειρείται η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» σε ετήσια βάση. Με το απάνθρωπο αυτό εύρημα, ο εργάσιμος χρόνος δεν υπολογίζεται ημερησίως. Στην πράξη το οχτάωρο καταργείται. Στην πραγματικότητα ανεξέλεγκτος παραμένει και ο εβδομαδιαίος χρόνος, αφού ο νόμος μιλάει πάντα για μέσους όρους. Ο εργάσιμος χρόνος μετατρέπεται σε μια ετήσια μάζα εργατοωρών. Αυτή τη μάζα του εργατοχρόνου, ο εργοδότης μπορεί να τη μοιράσει σε περιόδους ανάλογα με τις ανάγκες του.

Συγκεκριμένα ο καπιταλιστής θα διαχειρίζεται 138 ώρες ετησίως, ο οποίος θα είναι και απλήρωτος. Με το δικαίωμα αυτό, μειώνει ή εξαλείφει και την ανάγκη για χρήση των υπερωριών. Αντίστοιχα αφού η επιχείρηση θα ξεζουμίζει τους εργαζόμενους στη διάρκεια της περιόδου με παραγωγική αιχμή, θα «επιστρέφει» αυτές τις ώρες με ρεπό ή αυξημένη ετήσια άδεια. Το λεγόμενο «38ωρο» είναι μόνο ο αριθμητικός συντελεστής, με τον οποίο θα «επιστρέφονται» οι άδειες και τα ρεπό. Δεν πρόκειται δηλαδή για καμία μείωση του χρόνου εργασίας και του 40ωρου, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Ετσι αποτελεί κοροϊδία και το άρθρο 4 με το οποίο η κυβέρνηση αυξάνει δήθεν το κόστος των υπερωριών, μιας και η «διευθέτησή» του παρέχει τη δυνατότητα για τουλάχιστον 138 ώρες απλήρωτων «υπερωριών». Το γεγονός, ότι το νομοσχέδιο παραπέμπει την εφαρμογή της διευθέτησης στον ΟΜΕΔ, σε περίπτωση διαφωνίας των εργαζομένων, του σωματείου ή της Ομοσπονδίας, είναι ακόμα ένας επιπλέον λόγος ανησυχίας και η εμπειρία έχει δείξει ότι η θέληση των εργαζομένων μπορεί εύκολα να καταστρατηγηθεί.

Σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 5, η διευθέτηση μπορεί να εφαρμοστεί και στις εποχιακές επιχειρήσεις που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις απλήρωτες 138 ώρες αναλογικά με το διάστημα που λειτουργούν. Οι «συγκεκριμένες» ασάφειες που περιέχει το άρθρο της διευθέτησης, και η πρόσθετη παράγραφος που έθεσαν οι συντάκτες όταν κατατέθηκε στη Βουλή, ότι οι διαδικασίες εφαρμογής του άρθρου και οι «λεπτομέρειες» θα καθορίζονται με υπουργικές αποφάσεις, δημιουργούν προϋποθέσεις για ακόμα χειρότερες εκδοχές όταν αρχίσει να υλοποιείται.

Απολύσεις - μείωση εισφορών

Με το άρθρο 9 αυξάνεται το ποσοστό απολύσεων στις επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 50 εργαζόμενους. Καταργείται το όριο του 2%, ως ανώτατο ποσοστό απολύσεων και ορίζεται ότι οι επιχειρήσεις από 20-200 εργαζόμενους μπορούν να κάνουν μέχρι και 4 απολύσεις το μήνα. Πρακτικά σημαίνει ότι το όριο απολύσεων θα κυμαίνεται από 2% (για π.χ. 200 εργαζόμενους) μέχρι 8% (50 εργαζόμενοι) και παραπάνω... Με δεδομένο ότι μεγάλος όγκος επιχειρήσεων απασχολεί από 50-150 εργαζόμενους, επιτυγχάνεται η κατακόρυφη αύξηση του ποσοστού απολύσεων και μάλιστα με το επιχείρημα ότι έτσι οι εργοδότες θα προσφεύγουν σε πιο πολλές προσλήψεις..! Το δικαίωμα για περισσότερες απολύσεις συνδέεται άμεσα και με το κλίμα που θα επικρατήσει μέσα στις επιχειρήσεις, αλλά και με τη δυνατότητα για επιβολή της «διευθέτησης» κάτω από απειλές και εκβιασμούς.

Με το άρθρο 6 εξασφαλίζεται η μείωση των εργοδοτικών εισφορών στο ΙΚΑ, κατά 18% και για όλους τους εργαζόμενους που έχουν αμοιβές μέχρι 200.000 δραχμές, στις οποίες όμως δε συνυπολογίζονται οι υπερωρίες. Το ύψος της εργοδοτικής απαλλαγής υπολογίζεται σε 25 δισεκατομμύρια, κάτι που μπορεί ν' αναπροσαρμοστεί στο μέλλον με υπουργική απόφαση. Η διάταξη που ορίζει ότι η απαλλαγή αυτή θα καλυφτεί από το δημόσιο, μόνο εγγύηση για τα οικονομικά του ΙΚΑ δεν αποτελεί, όταν γνωρίζουμε για τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που, αν και έχουν αναγνωριστεί, δεν καταβάλλονται από το δημόσιο.

Μερική απασχόληση - προσυνταξιοδοτικό επίδομα

Με τα άρθρα 7 και 8, επιδιώκεται η επέκταση της μερικής απασχόλησης στο σύνολο της οικονομίας, σύμφωνα και με το μοντέλο του «απασχολήσιμου» που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός. Η μερική απασχόληση διευρύνεται και κάτω των 4 ωρών εργασίας και έρχεται να συμπληρώσει το μοντέλο της απασχόλησης μέσα από τη «διευθέτηση» και τις όποιες ανάγκες δημιουργηθούν για τους εργοδότες. Η «αύξηση» κατά 7,5% των μερικώς απασχολούμενων μισθωτών (άρθρο 7) και η οικονομική ενίσχυση κατά 30.000 δραχμές στους μακροχρόνια ανέργους, προκειμένου να προσληφθούν σε οποιαδήποτε εργασία, αφενώς αφορά ορισμένες κατηγορίες, αφετέρου δεν μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή των μερικών απασχολούμενων που αν και θα δουλεύουν έχουν καταδικαστεί να «φυτοζωούν».

Η ρύθμιση για το προσυνταξιοδοτικό επίδομα είναι μια ακόμα κοροϊδία στο πρόσωπο χιλιάδων εργαζομένων, που με 10.500 ένσημα/35τία, δεν μπορούν να φύγουν από την παραγωγή και να βγουν στη σύνταξη. Ο νόμος δεν κατοχυρώνει τη συνταξιοδότηση, χωρίς χρονικά όρια και προϋποθέσεις, όπως είναι οι θέσεις των συνδικάτων. Αντί γι' αυτό η κυβέρνηση, φορτώνει τα βάρη του προσυνταξιοδοτικού μηνιαίου επιδόματος στον ΛΑΕΚ, χωρίς όμως να εξασφαλίζεται ούτε αυτό, αφού η εφαρμογή του μπαίνει υπό την αίρεση της συμφωνίας των λεγόμενων «κοινωνικών εταίρων». Επίσης, θέτει ως απαραίτητο όρο τα 7.500 ένσημα στην κατηγορία των Βαρέων και Ανθυγιεινών, κάτι που αποκλείει χιλιάδες εργαζόμενους από αυτή την ψευτοπαροχή, που έχει μόνο προπαγανδιστικό χαρακτήρα.

Τέλος, μέσα από άλλες διατάξεις, καταργούνται το γαμήλιο επίδομα στα νέα ζευγάρια, το ετήσιο επίδομα σπουδαστών και φοιτητών που έχουν αριστεύσει και αυξάνονται τα χαράτσια στους δικαιούχους τουΟΕΕ. Με μια τελευταία προσθήκη που έβαλε το υπουργείο στο άρθρο 10, που προέβλεπε την ασφαλιστική κάλυψη στους μακροχρόνια ανέργους για πέντε χρόνια πριν βγουν στη σύνταξη από το ΛΑΕΚ, ορίζει ότι γι' αυτούς που είναι στην κατηγορία των Βαρέων και Ανθυγιεινών, ο χρόνος ασφαλιστικής κάλυψης από τον ΛΑΕΚ δε θ' αναγνωρίζεται «ως διανυθείς στα βαρέα και ανθυγιεινά».


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Αντεργατικό έκτρωμα όνομα και πράγμα(2023-08-26 00:00:00.0)
Δεν έχει όρια ο εμπαιγμός(2009-09-29 00:00:00.0)
Στα «μέτρα» των επιχειρήσεων και των κερδών τους(2005-03-20 00:00:00.0)
Στο πλευρό των εργαζομένων το ΚΚΕ(2000-12-03 00:00:00.0)
Αγώνας για την απόσυρσή του(2000-12-02 00:00:00.0)
Eκβιαστικές κάλπες(2000-06-06 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ