Παρασκευή 12 Φλεβάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Το γενικό κοινωνικό πρότυπο...

«Σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου στο Λονγκ Αϊλαντ - περιοχή κατά βάση για υψηλά εισοδήματα - τοπικές φιλανθρωπικές ομάδες μίλησαν για οικογένειες που αγωνίζονται να κρατηθούν οικονομικά και που συχνά καλούνται να επιλέξουν αν θα πληρώσουν για φαγητό, στέγη ή λογαριασμούς. Σε πολλές περιπτώσεις, το φαγητό έμενε εν τέλει εκτός επιλογής γιατί είναι πιο εύκολο να αγνοείς την πείνα σου παρά τις απειλητικές επιστολές των ιδιοκτητών του σπιτιού σου ή της εταιρείας φυσικού αερίου. Από τους 280.000 κατοίκους του Λονγκ Αϊλαντ που ζήτησαν πέρυσι βοήθεια, μικρό μόνο ποσοστό ήταν άστεγοι ή ηλικιωμένοι. Το 39% ήταν παιδιά κάτω των 18 ετών» («The New York Times» / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

...το παράδειγμα προς αποφυγή

«Το συνδικάτο εργατών μετάλλου IG Metal κατεβαίνει στις διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία χωρίς να έχει αξιώσεις για αυξήσεις μισθών. Πρόκειται για το μεγαλύτερο συνδικάτο εργατών στον κόσμο, με πάνω από τρία εκατομμύρια μέλη, κυρίως εργάτες της βαριάς βιομηχανίας στη Γερμανία (...) οι γερμανικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας καθήλωσαν τους μισθούς για τουλάχιστον οκτώ χρόνια (...) στο διάστημα αυτό κατέβηκαν σε απεργία και οι υπάλληλοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα στο Βερολίνο. Ομως εδώ οι απεργίες δεν γίνονται με τη μορφή που τις γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Οταν λένε "σήμερα απεργεί το τρένο στο Βερολίνο" αυτό σημαίνει ότι τα τρένα δεν περνούν με ρυθμό ανά τρία λεπτά από κάθε σταθμό όπως είναι το σύνηθες αλλά περίπου ανά τέταρτο» (το θέμα επίσης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

...και το αναπόφευκτο

«Με τα συνδικάτα να απειλούν ήδη με απεργίες, πολλοί αμφιβάλλουν αν η ισπανική κυβέρνηση θα τα καταφέρει να επιβάλει ένα ακόμη πρόγραμμα λιτότητας. Οσο για την Πορτογαλία, το μεγαλύτερο συνδικάτο δημοσίων υπαλλήλων εξήγγειλε απεργία στις 4 Μαρτίου, αντιδρώντας στην απόφαση της κυβέρνησης της χώρας να παγώσει τους μισθούς στο Δημόσιο. Είναι προφανές ότι οι λαοί αυτών των χωρών δεν δέχονται το αυτομαστίγωμα το ίδιο εύκολα που το δέχονται οι ηγέτες τους όποτε πηγαίνουν στις Βρυξέλλες. Και αυτό ακριβώς θα κρίνει το παιχνίδι, γράφει ο Ιβανς - Πρίτσαρντ στην Ντέιλι Τέλεγκραφ» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ