Την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. από κοινού απέρριψαν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, για την επιστροφή των κλεμμένων και την προστασία των αποθεματικών των Ταμείων και τη διεύρυνση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στην ίδια κατεύθυνση, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε ακόμα μια φορά δέσμιος του «ρεαλισμού» που επιτρέπουν οι αγορές. Χωρίς την παραμικρή αιδώ, τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τα δεκανίκια τους, αρνήθηκαν την επιστροφή των καταληστευμένων αποθεματικών, όχι μόνο των περασμένων δεκαετιών, αλλά ακόμα και των πρόσφατων - ληστεία στο χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα... Ακόμα τις απώλειες από την τοποθέτηση σε μετοχές, την καταβολή από το Δημόσιο των θεσμοθετημένων πόρων που σήμερα ξεπερνούν τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά και τη δέσμευση ότι τα αρμόδια υπουργεία θα πάρουν όλα εκείνα τα μέτρα, για να πληρώσουν οι επιχειρήσεις εισφορές ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ, που παράνομα παρακρατούν.

Με πλήρη συναίσθηση της άρνησής τους, απέρριψαν μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη για αύξηση των συντάξεων, για μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με δυο λόγια, γύρισαν περιφρονητικά την πλάτη σε κάθε τι που θα μπορούσε να βελτιώσει τη θέση εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων που η συντριπτική τους πλειοψηφία φυτοζωεί. Υπερασπίστηκαν τη συνέχιση του τζογαρίσματος των αποθεματικών και σε αντίθεση με την πρόταση του Κόμματος, για τοποθέτηση των εισφορών των εργαζομένων σε μη διαπραγματεύσιμους τίτλους του Δημοσίου με εγγυημένη απόδοση.

Το βασικό επιχείρημα που προβλήθηκε, ήταν η κακή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, η προσφυγή στην οικονομική κρίση... Και όμως λεφτά υπάρχουν. Είναι αυτά που έδωσαν στις τράπεζες στο όνομα της κρίσης. Είναι αυτά που δίνουν στους εργοδότες στο όνομα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Είναι τα τεράστια κέρδη ακόμη και εν μέσω κρίσης. Να γιατί η απόρριψη των παραπάνω αιτημάτων, που δεν είναι καινούρια, επιβεβαιώνει ότι το Ασφαλιστικό δεν είναι οικονομικό ζήτημα, αλλά βαθιά πολιτικό. Είναι διαχρονική, και μάλιστα την ίδια στάση είχαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, και πριν εκδηλωθεί η κρίση. Στο πρόσφατο παρελθόν, η ίδια πολιτική θέση υποστηρίχτηκε με την επίκληση των αναλογιστικών ελλειμμάτων, των «ελλειμμάτων» δηλαδή που θα παρουσιαστούν μετά 40 και 50 χρόνια (!) ή ακόμα του προβλήματος της δημογραφικής γήρανσης. Τα ίδια προσχήματα ανασύρθηκαν και για να ψηφιστούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της τελευταίας 20ετίας. Η στάση αυτή, δεν προκαλεί την παραμικρή εντύπωση. Γιατί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι ταγμένοι να θεωρούν ρεαλιστικό και νόμιμο, ότι συμφέρει το κεφάλαιο. Και το αντίστροφο, εξωπραγματικό και παράνομο είναι κάθε τι που βελτιώνει τη θέση των εργαζομένων, που υπερασπίζει τα συμφέροντά τους άμεσα και μελλοντικά.

Η πρόταση του ΚΚΕ, είναι «κόκκινο πανί» για τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου. Γιατί απευθύνεται σ' αυτούς, που με το αίμα τους έφτιαξαν τα Ταμεία και όχι σ' αυτούς που τα λεηλάτησαν και τα λεηλατούν. Αν όμως , η πρόταση του ΚΚΕ προκαλεί αλλεργία στα κόμματα του κεφαλαίου, για τους εργαζόμενους είναι όπλο στους αγώνες τους. Είναι εφόδιο στην πάλη τους για ένα ασφαλιστικό σύστημα πραγματικά δημόσιο και κοινωνικό, που θα εγγυάται σύνταξη στο ύψος των σύγχρονων αναγκών και αξιοπρεπείς παροχές υγείας και πρόνοιας. Είναι η απάντηση, στη μετατροπή της Ασφάλισης σε ένα πτωχοκομείο που θα «σκοτώνει τα άλογα όταν γεράσουν», όπως ακριβώς επιδιώκουν να κάνουν και με τις ανατροπές που σχεδιάζουν.