Η πείρα από τη δουλειά μας και στα ΑΕΙ - ΤΕΙ επιβεβαιώνει ότι πράγματι δεν υπάρχει πρόβλημα που να βιώνει η νεολαία σήμερα και να μη συνδέεται με την κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Η εργασιακή ανασφάλεια, η ακριβοπληρωμένη μόρφωση, οι υποβαθμισμένες σπουδές δένονται με την αντίθεση κεφαλαίου εργασίας, με τη στρατηγική του κεφαλαίου που επιδιώκει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Για παράδειγμα, η ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής οδηγίας που αναγνωρίζει τα κολέγια συνδέεται με την ανάγκη του κεφαλαίου να πέφτει η τιμή της εργατικής δύναμης, συνδέεται με την επιλογή των μονοπωλίων που θέλουν να καταδικάσουν τους νέους από τα εργατικά λαϊκά στρώματα σε μια διά βίου περιπλάνηση ανάμεσα στην ανεργία, την ψευτοκατάρτιση, την ψευτοδουλειά και πάλι την ανεργία.

Η ΚΝΕ όλα αυτά τα χρόνια συνέβαλε πρωτοπόρα στην ανάπτυξη αγωνιστικών διεργασιών, έχοντας ως όπλο τις επεξεργασίες του Κόμματος. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώθηκε η ετοιμότητα της σοσιαλδημοκρατίας, η δυνατότητά της να ενσωματώνει. Εμπόδιο, τόσο σε φάση εξάρσεων, που δεν έγιναν βήματα συγκρότησης και πολιτικοποίησης του κινήματος σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, όσο και σε φάση ύφεσης, είναι η έλλειψη πίστης ότι υπάρχει δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα, βαραίνει η πεποίθηση σ' ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου ότι δε θα γίνουν ριζικές αλλαγές.

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι σήμερα είναι αναγκαίο πιο επιθετικά να προβάλλεται στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, η ανάγκη για μια άλλη εξουσία, που δεν μπορεί να είναι άλλη από την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αυτό είναι το πρώτο καθήκον για τα μέλη της ΚΝΕ. Αν δε σημειωθούν βήματα στο κέρδισμα της νεολαίας για το σοσιαλισμό, τότε η όποια πρόοδος στην ανάπτυξη αγώνων, στην οργάνωση και ανασύνταξη του κινήματος θα είναι ημιτελής, μετέωρη. Θα μπορεί να την εκμεταλλεύεται η σοσιαλδημοκρατία που θα προβάλλει τη λογική του μικρότερου κακού, που με τη συνδρομή των διάφορων οπορτουνιστών θα σπέρνει απατηλές υποσχέσεις ότι υπάρχει εύκολος δρόμος για να λυθούν τα προβλήματα. Αντίθετα, η σφυρηλάτηση αντιμονοπωλιακής αντικαπιταλιστικής συνείδησης, η μαζική προβολή του σοσιαλισμού - κομμουνισμού είναι όρος για την αναζωογόνηση του κινήματος, για την αντεπίθεση.

Δυσκολία, που δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι ότι στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ φοιτούν παιδιά που γεννήθηκαν την περίοδο της αντεπανάστασης, που δεν έχουν βιώματα από το τιτάνιο έργο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Αντίθετα, ακούν, διαβάζουν, διδάσκονται τον αντικομμουνισμό, τη διαστρέβλωση της Ιστορίας του ελληνικού αλλά και του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, μαθαίνουν θεωρίες για το τέλος της Ιστορίας, για την αιωνιότητα του καπιταλισμού, ότι δε θα καταργηθεί ποτέ η εκμετάλλευση.

Επομένως, είναι σαφές ποιο δρόμο έχουμε να ακολουθήσουμε στη δουλειά μας σε ΑΕΙ - ΤΕΙ: Είναι ο δρόμος της μαζικής πολιτικής δράσης που θα πείθει για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα υπερασπίζεται τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, που θα απαντάει στα αίτια ανατροπής του, που θα προβάλλει την αντίληψή μας για το σοσιαλισμό στη βάση των Αποφάσεων του 18ου Συνεδρίου του Κόμματος. Οι αποφάσεις αυτές είναι ένα όπλο που μας επιτρέπει να αντιπαρατεθούμε με την κυρίαρχη ιδεολογία, που μας δίνει τη δυνατότητα να πείσουμε για μια άλλη εξουσία τους σπουδαστές που προέρχονται από εργατικές λαϊκές οικογένειες.

Η πείρα από τη δουλειά που έγινε, και με αφορμή το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, είναι ότι ο κόσμος έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μάθει για το σοσιαλισμό. Να μάθει για τα επιτεύγματά του, τους λόγους για τους οποίους ανατράπηκε, αν θα εφαρμοστεί στο μέλλον και πώς. Οι συζητήσεις, με θέμα τις Αποφάσεις του Κόμματος για το σοσιαλισμό, οι εκδηλώσεις για την υπεράσπισή του, όπως αυτές με αφορμή τα 20χρονα από την πτώση του τείχους, οι πρωτοβουλίες για την προβολή της κορυφαίας στιγμής της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, αγκαλιάστηκαν από μεγάλο κομμάτι σπουδαστών. Σ' αυτήν τη ρότα θα συνεχίσουμε.

Αυτή η επίμονη προσπάθεια θα έχει πολλαπλά αποτελέσματα στην αναζωογόνηση του φοιτητικού σπουδαστικού κινήματος, στην ανασυγκρότησή του στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος, στο ξεπέρασμα του εκφυλισμού και του κυβερνητικού συνδικαλισμού που κυριαρχεί. Μας επιτρέπει να αντιπαρατεθούμε επί της ουσίας με τον αντίπαλο. Αλλωστε, τα ζητήματα που συναντάμε δεν είναι απλά συνδικαλιστικά, αλλά βαθιά ιδεολογικά ζητήματα: η αιωνιότητα του καπιταλισμού, ο μονόδρομος της ΕΕ και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, η ανάγκη συναίνεσης με την πλουτοκρατία, ειδικά μπροστά στην κρίση, η αστική νομιμότητα, η προσπάθεια αθώωσης της πολιτικής ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ και η στοχοποίηση μονάχα κάποιων υπουργών και πολλά άλλα.

Κόντρα σ' αυτά, εμείς προβάλλουμε την αναγκαιότητα ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, την ανυπακοή και την απειθαρχία στις επιλογές του κεφαλαίου, την ανάγκη συμπόρευσης με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ότι δεν κάνουμε κανένα σκόντο στις ανάγκες μας για μόρφωση, δουλειά με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια.

Είναι φανερό ότι μες στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα υπάρχουν δύο γραμμές που δεν μπορούν παρά να είναι σε διαρκή αντιπαράθεση: Η μία είναι με τα μονοπώλια και η άλλη με το λαό. Αντικειμενικά, η διάλυση και ο εκφυλισμός που επικρατεί δεκαετίες τώρα στο φοιτητικό σπουδαστικό κίνημα με ευθύνη των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του οπορτουνισμού βοηθά την πρώτη γραμμή, εμποδίζει τη ριζοσπαστικοποίηση. Και αυτό, γιατί δυσκολεύεται η πολιτικοποίηση των αγώνων, εμποδίζεται ο συντονισμός των σπουδαστών μεταξύ τους, καλλιεργείται ο συντεχνιασμός, εμποδίζεται η συμπόρευση με το ταξικό εργατικό κίνημα.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ πρωτοστατούν στο να ανατραπεί ο εκφυλισμός και η διάλυση που κυριαρχούν στο φοιτητικό σπουδαστικό κίνημα. Μπαίνουν μπροστά στην οργάνωσή του, στο να έχει κατεύθυνση αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική. Είναι μεγάλη κατάκτηση η συγκρότηση του ΜΑΣ σήμερα. Είναι η συσπείρωση συλλόγων, επιτροπών αγώνα, σπουδαστών, που κατανοούν την ανάγκη ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων, την ανάγκη για συσπείρωση σε αντιμονοπωλιακή γραμμή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος.

Τα πρώτα βήματα που έχουν γίνει είναι ενθαρρυντικά. Η συγκρότησή του ήρθε μετά από τη δημιουργία δεκάδων Επιτροπών Αγώνα από όλη την Ελλάδα που συμμετείχαν χιλιάδες σπουδαστές. Από την πρώτη στιγμή μπήκε μπροστά στην ανάπτυξη αγώνων με σημαντική ημερομηνία την απεργία της 17ης Δεκεμβρίου. Φάνηκε ότι το ΜΑΣ μπορεί να μπει μπροστά και να οργανώσει την πάλη των σπουδαστών σ' αυτήν την κατεύθυνση.

Δίνουμε, λοιπόν, το βάρος της παρέμβασής μας στην ισχυροποίηση του ΜΑΣ, στη μαζικοποίηση των Επιτροπών Αγώνα σε κάθε σχολή. Σηκώνουμε τα ζητήματα που καίνε και απασχολούν την εργατική λαϊκή οικογένεια, δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω: Το κόστος σπουδών, την εργασιακή προοπτική. Αντιπαλεύουμε τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, βγαίνουμε στην αντεπίθεση, διεκδικώντας τις πραγματικές ανάγκες. Μέσα από το πλαίσιο πάλης και τη δράση να πολλαπλασιαστούν οι φοιτητές και οι σπουδαστές που θα βλέπουν στο ΜΑΣ τον οργανωτή της πάλης τους, που θα γυρνούν την πλάτη στον κυβερνητικό συνδικαλισμό, αλλά και στον οπορτουνισμό. Πολιτικοποιούμε την πάλη των σπουδαστών, δηλαδή αναδεικνύουμε τον πραγματικό ένοχο, το πολιτικό πρόβλημα της χώρας που δεν είναι άλλο από το ποιος έχει σήμερα την εξουσία, ποιος έχει τα μέσα παραγωγής. Με αυτή τη γραμμή πάλης θα συσπειρώσουμε την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, την πλειοψηφία των αυριανών μισθωτών επιστημόνων.

Για παράδειγμα, υπάρχει το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων στα ΤΕΙ. Τα μέλη της ΚΝΕ δραστηριοποιούνται, βάζουν σε κίνηση κόσμο, πρωτοστατώντας στη λειτουργία των Επιτροπών Αγώνα, συγκρούονται με το συντεχνιασμό, προβάλλουν το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, την ανάγκη για εργασιακά δικαιώματα. Παράλληλα, κάνουν ξεκάθαρο ότι λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, άρα και των εργασιακών δικαιωμάτων, δεν μπορεί να υπάρξει σήμερα που κυριαρχούν τα μονοπώλια, δεν μπορεί να υπάρξει έξω από τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Και ο κεντρικός σχεδιασμός είναι σχέση που υπάρχει στο σοσιαλισμό.

Στην επικείμενη απεργία στις 10 Φλεβάρη με δυναμική συγκέντρωση, με χιλιάδες σπουδαστές να απεργούν για άλλη μια φορά, με προσπάθεια για κλειστές σχολές θα δοθεί στίγμα για τη συνέχεια, θα είναι μια παρακαταθήκη για το μέλλον.