Την κλιμακούμενη βίαιη επίθεση της συμμαχίας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - κεφαλαίου - ΕΕ σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος σηματοδοτεί το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης», που παρουσίασε την προηγούμενη Πέμπτη το υπουργείο Οικονομικών. Μια επίθεση που έρχεται από παλιά, καθώς αποτελεί τη συνέχεια ανάλογων επιθέσεων που εκδηλώθηκαν τις δύο προηγούμενες δεκαετίες. Το δε εύρος της επεκτείνεται σε όλους τους νευραλγικούς τομείς των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων. Στις εργασιακές σχέσεις (επέκταση της ελαστικοποίησης), στο ασφαλιστικό σύστημα (κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα, ανταποδοτικότητα, που σημαίνει όποιος έχει να πληρώσει θα έχει παροχές και σύνταξη, αλλά και κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που σημαίνει τζογάρισμα των εισφορών των εργαζομένων με αμφίβολη ασφαλιστική κάλυψη, μείωση ως κατάργηση εργοδοτικών εισφορών, και της κρατικής χρηματοδότησης, αλλά και φόρο από το λαό για τις συντάξεις πείνας που θα δίνουν).

Επίθεση στο δημόσιο τομέα Υγείας, με ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση, μείωση μισθών και συντάξεων, ενώ παραχωρούνται νέα προκλητικά κίνητρα (ζεστό κρατικό χρήμα) στη μεγάλη εργοδοσία, εντείνεται η φοροεπιδρομή σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, περικόπτονται άγρια οι κοινωνικές δαπάνες, επιχειρείται δε το κλείσιμο του κύκλου των ιδιωτικοποιήσεων με την εκχώρηση στους ιδιώτες όσων δεν πρόλαβαν να ξεπουλήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Πρόκειται για άγρια αντιλαϊκή επέλαση, κυριολεκτική λαίλαπα, η οποία απειλεί με οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση εκατομμύρια εργαζομένων, και από την άποψη αυτή η εργατική τάξη οφείλει να κηρύξει ταξικό πόλεμο στον πόλεμο του κεφαλαίου ενάντιά της. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι η εφαρμογή του βαθύτατα ταξικού και αντιλαϊκού αυτού Προγράμματος πρέπει να στεφτεί από ολοκληρωτική αποτυχία. Πρέπει να δημιουργηθούν πυρήνες αντίστασης, να αποκρουστούν τα τρομοκρατικά διλήμματα των εκπροσώπων του κεφαλαίου και οι απατηλές διακηρύξεις περί συναίνεσης και ταξικής συνεργασίας, που ζητούν από τους εργάτες υπομονή και εγκράτεια, ώστε ...να βγει το κεφάλαιο αλώβητο από την οικονομική κρίση. Πρέπει να γίνει καθαρό ότι η αποτυχία εφαρμογής του Προγράμματος ισοδυναμεί με μία μεγάλη νίκη για την εργατική τάξη και με σοβαρή ήττα για τις δυνάμεις του κεφαλαίου και το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα.

Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με την πρόκληση της αντιμετώπισης των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης όντας σε υποδεέστερη θέση στην ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ενωση λόγω ανισομετρίας, γεγονός που οξύνει τις πιέσεις των ισχυρότερων, αλλά ταυτόχρονα οξύνει και τις ταξικές αντιθέσεις στην Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ως κεφαλαιοκρατική, διακρατική ένωση χωρών, από τη σύστασή της, αποτελεί πεδίο εκδήλωσης των ταξικών αντιθέσεων, πρώτα και κύρια της αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας, αλλά και σκληρού και ανηλεούς ανταγωνισμού ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Και σε ό,τι αφορά στην καρατόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ακολουθήσουν το παράδειγμα των άλλων Ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών και να τα προσφέρουν θυσία στον κοινό βωμό της ανταγωνιστικής Ευρώπης. Σε επίπεδο όμως ενδοευρωπαϊκού κεφαλαιοκρατικού ανταγωνισμού, το ελληνικό κεφάλαιο, και λόγω κρίσης, εμφανίζει σημάδια υποχώρησης της ανταγωνιστικής του θέσης, αλλά περισσότερο αντιμετωπίζει μεγαλύτερες δυσκολίες, λόγω της υποδεέστερης θέσης του, από το ενδεχόμενο παρατεταμένης κρίσης αλλά και προοπτικής αναιμικής ανάκαμψης. Η μείωση της ανταγωνιστικής του θέσης απεικονίζεται απτά στο ισοζύγιο πληρωμών, το έλλειμμα του οποίου άγγιξε το 15% του ΑΕΠ το 2008, ενώ το εμπορικό έλλειμμα ξεπέρασε το 18% του ΑΕΠ.

Τα προβλήματα αυτά εκφράζονται σήμερα με οξύτητα, στις σχέσεις μεταξύ των 16 χωρών της ΟΝΕ, στο πλαίσιο του κεφαλαιοκρατικού ανταγωνισμού και της λειτουργίας του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης. Η Ευρωπαϊκή Ενωση και η ΟΝΕ είναι οι χώροι όπου συνθλίβονται εργασιακά δικαιώματα, αλλά και πεδία οξύτατου κεφαλαιοκρατικού ανταγωνισμού, όπου το μεγάλο και πιο ισχυρό κεφάλαιο νικάει το μικρότερο και πιο αδύνατο. Και η λειτουργία μίας Ενωσης όπου οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες προτάσσουν τη σωτηρία και ενίσχυση των δικών τους μονοπωλίων γίνεται ολοφάνερη. Αλλά, ταυτόχρονα, τα μονοπώλια και στην Ελλάδα δεν έχουν άλλο δρόμο από την εφαρμογή των προσαρμογών που συναποφασίστηκαν στην ΕΕ από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών για την έξοδο από την κρίση. Που απαιτεί φτηνούς εργάτες και γεμάτα κρατικά ταμεία για γενναίες χρηματοδοτήσεις ώστε να γίνουν επενδύσεις. Αυτό υπηρετεί η πολιτική μείωσης των ελλειμμάτων, των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων, αυτό αποτυπώνεται και στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Μέτρα-τυφώνας για τα εργασιακά, τα λαϊκά δικαιώματα.

Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα ταλανίζεται από την οικονομική κρίση. Και η διέξοδος των δυνάμεων του κεφαλαίου από τη δυσχερή αυτή θέση έχει σταθερά αντιλαϊκή κατεύθυνση. Και δε θα μπορούσε το «Πρόγραμμα Σταθερότητας» να μην ήταν βαθιά ποτισμένο με αντιλαϊκές επιλογές. Και σαν λαβωμένο θηρίο επιτίθεται με λύσσα στο λαό. Και αυτό είναι το ζητούμενο στο «Πρόγραμμα Σταθερότητας», το οποίο αμφισβητεί το σύνολο των λαϊκών κατακτήσεων, ό,τι έχει απομείνει από αυτές.

Ειδικότερα, οι μισθοί μπαίνουν για τέσσερα χρόνια στο γύψο. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα, την περίοδο 2010 - 2013 η πραγματική αμοιβή ανά εργαζόμενο θα σημειώσει μεσοσταθμική αύξηση μόλις 0,5%, ενώ το αποκαλούμενο κόστος εργασίας (ύψος μισθού προς εξέλιξη παραγωγικότητας) προβλέπεται να αυξηθεί ελαφρά κατά 0,2% το 2010 και να μειωθεί κατά 1% το 2011 - 2013. Αν λάβουμε υπόψη την αστική σκοπιμότητα στις μετρήσεις εξέλιξης των μισθών, είναι σίγουρο ότι την εξεταζόμενη περίοδο όχι μόνο δε θα υπάρξει και το ελάχιστο θετικό πρόσημο στην εξέλιξή τους, αλλά θα έχουμε μεγάλη υποχώρηση.

Εφιαλτικές θα είναι οι εξελίξεις με την ανεργία, η οποία, από 9% το 2009, προβλέπεται να ανέλθει στο 9,9% το 2010 και να διατηρηθεί περί το 10,5% το 2011 - 2013. Αντίστοιχα, η απασχόληση εμφανίζει υποχώρηση -1,1%, -0,5% και -0,3% την τριετία 2009 - 2011, ενώ αναμένεται να ανακάμψει ελαφρά τη διετία 2012- 2013.

Η οικονομική δραστηριότητα (ΑΕΠ), μετά την υποχώρηση κατά 1,2% το 2009, προβλέπεται να κινηθεί με αρνητικό πρόσημο και το 2010 (- 0,3%) και να εμφανίσει σημεία ανάκαμψης την τριετία 2011 - 2013 (1,5%, 1,9% και 2,5%), αν και οι εκτιμήσεις αυτές θεωρούνται αισιόδοξες.

Οι δύο αυτοί ζωτικοί τομείς αποτελούν τα κομβικά σημεία των ανατροπών. Ευθαρσώς αναφέρεται ότι μέσα από την ...κοινωνική διαβούλευση επιδιώκουν να ξεθεμελιώσουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, η οποία θα λειτουργεί πλέον σε κεφαλαιοποιητική βάση, με την καθιέρωση μιας κατώτατης προνοιακής σύνταξης πτωχοκομείου, ενώ η κύρια σύνταξη θα προσδιορίζεται σε ανταποδοτική βάση, ανάλογα με το ύψος των καταβαλλόμενων ασφαλιστικών εισφορών. Επιδίωξή τους επίσης είναι «η μείωση της συνεισφοράς του κρατικού προϋπολογισμού στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα», στην προοπτική βέβαια της πλήρους απόσυρσης του κράτους από τη χρηματοδότηση του συστήματος.

Το ίδιο καθαροί είναι και στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, όπου επιδιώκουν να προσλάβουν μάνατζερ από την αγορά, στους οποίους θα μεταβιβάσουν την ευθύνη λειτουργίας των νοσοκομείων. Με έμφαση επισημαίνουν ότι «η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να συμμετέχει στη λειτουργική διαχείριση των νοσοκομείων και των άλλων παροχέων».

Η αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 12,7% του ΑΕΠ το 2009, που οφείλεται όχι στην ικανοποίηση λαϊκών αναγκών αλλά στις επιδοτήσεις με κρατικό χρήμα του κεφαλαίου, ήταν και η αφορμή για την εκδήλωση της καθολικής αυτής επίθεσης από την πλευρά της κυβέρνησης. Ως στόχος τίθεται η σταδιακή μείωση του ελλείμματος αυτού την τριετία 2010 - 2012 κατά 10 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες, και ειδικότερα: Να μειωθεί από 12,7% το 2009 στο 8,7% το 2010, στο 5,3% το 2011, στο 2,8% το 2012, αλλά και στο 2% το 2013. Αξιοσημείωτο είναι ότι την τριετία 2010 - 2012 το πραγματικό ΑΕΠ της χώρας προβλέπεται να αυξηθεί μεσοσταθμικά μόλις κατά 1,1%, ενώ την ίδια περίοδο η κυβέρνηση επιδιώκει να μειώσει το έλλειμμα κατά 10 μονάδες, ή να εξοικονομήσει 25 δισ. ευρώ από φόρους και περικοπές δαπανών. Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν την αγριότητα της κυβερνητικής επίθεσης, η οποία οδηγεί σε πολύ μεγάλη φορολογική επιβάρυνση και κατά συνέπεια σε ευθεία μείωση μισθών και συντάξεων.

Ενδεικτικά, το 2010 επιδιώκουν να εξοικονομήσουν από φόρους και περικοπές δαπανών 10 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 2,6 δισ. ευρώ θα προέλθουν από την επιβολή νέων φόρων, ήτοι από κατάργηση φορολογικών απαλλαγών και την επιβολή νέας φορολογικής κλίμακας 1,1 δισ. ευρώ, από τη φορολογία στα τσιγάρα 650 εκατ. ευρώ, από τη φορολογία κινητής τηλεφωνίας - πετρελαίου 400 εκατ. ευρώ. Υποστηρίζουν, επίσης, ότι θα εισπράξουν έσοδα από τη μείωση της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής.

Στο χώρο των δαπανών, τη μεγαλύτερη εξοικονόμηση, ύψους 650 εκατ. ευρώ, την αναμένουν από τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ οι περικοπές στις επιχορηγήσεις των ασφαλιστικών ταμείων ανέρχονται στα 540 εκατ. ευρώ. Συνολικά από διάφορα μέτρα προσδοκούν να περικόψουν δαπάνες ύψους 1,8 δισ. ευρώ.

Το «Σύμφωνο Σταθερότητας» είναι λαιμητόμος για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Η επιλογή του μαύρου μετώπου κεφαλαίου - κυβέρνησης - ΕΕ - ΝΔ είναι να πληρώσει όλος ο λαός για να γίνει συγκεντροποίηση της δύναμης των επιχειρηματιών. Πράγμα που θα πλήξει τους μικρομεσαίους και τους εργαζόμενους, γενικότερα τα λαϊκά - εργατικά στρώματα και την αγροτιά. Τα μέσα που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση και η ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι τα ίδια που προκάλεσαν την κρίση. Η ανάκαμψη στα κέρδη θα έρθει, αλλά οι εργαζόμενοι θα βγουν χίλιες φορές πιο ζημιωμένοι. Απαιτείται λαϊκό μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων. Με μόνιμη, σταθερή δουλειά για όλους, αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα, καθολική δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, κατάργηση έμμεσων φόρων, δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια. Ο λαός είναι στην αντίπερα όχθη και ενάντια στο μαύρο μέτωπο. Με το ταξικό εργατικό - λαϊκό κίνημα να αντεπιτεθεί. Τώρα, πριν νομοθετηθούν, πριν είναι αργά. Στην απεργία με το ΠΑΜΕ, στα μπλόκα των μικρομεσαίων αγροτών με την ΠΑΣΥ. Να συσπειρωθεί με το ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.