Την οργή του κινήματος αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου συγκεντρώνει, τις μέρες αυτές, η αιγυπτιακή ηγεσία υπό τον Πρόεδρο Χόσνι Μουμπάρακ. Αφορμή η απαγόρευση εισόδου στη Λωρίδα της Γάζας σε δύο διαφορετικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, για να σπάσουν συμβολικά το φονικό εμπάργκο και να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια. Και στις δύο περιπτώσεις δεν έλειψαν τα αιματηρά επεισόδια.

Η στάση αυτή, βέβαια, δεν αποτελεί έκπληξη. Πρόκειται για την ίδια ηγεσία, που πέρσι κατά την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα διέταξε τον αιγυπτιακό στρατό να πυροβολήσει όποιον Παλαιστίνιο προσπαθήσει να σωθεί διασχίζοντας τη μεθόριο της Ράφα. Είναι η ίδια ηγεσία που έχει, επανειλημμένως, παρακρατήσει μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους Παλαιστινίους, που έχει συμβάλει στον αποκλεισμό της Λωρίδας κλείνοντας τα σύνορα, που ανεγείρει υπόγειο τείχος σφραγίζοντας τις σήραγγες που αποτελούν μοναδική δίοδο εισόδου αγαθών στη Γάζα. Είναι η ηγεσία που, μέχρι σήμερα, πίσω από τα «μεγάλα λόγια» της, έχει διαδραματίσει, επικαλούμενη τη συμφωνία ειρήνης που υπέγραψε με το Ισραήλ, το ρόλο του «άραβα» διαμεσολαβητή συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστικές και ισραηλινές πιέσεις προς τους Παλαιστινίους. Κάτι που πράττει και σήμερα, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση του «νέου σχεδίου» των ΗΠΑ για «αναθέρμανση των ισραηλινο-παλαιστινιακών επαφών». Αυτή η ηγεσία κυβερνά με διαρκή εφαρμογή στρατιωτικού νόμου, απαγορεύσεις κομμάτων και άλλα «πολύ δημοκρατικά», τα οποία, όμως, οι ισχυροί σύμμαχοί του «ανεπαισθήτως θίγουν» στην καλύτερη περίπτωση. Προκειμένου, δε, να διατηρήσει τη θέση του «καλού συμμάχου» των ιμπεριαλιστών, είναι προφανές ότι «θα κάνει ακόμη περισσότερα».