Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του δασκάλου Λεωνίδα Σουρέα. Γεννήθηκε στο Παρόρι ή Παρόρειο του Νομού Λακωνίας, έξω από τη Σπάρτη, και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρχισε να εμφανίζεται στα Γράμματα στα 25 του χρόνια, το 1903, από τις τοπικές εφημερίδες και τα χρονιάτικα επαρχιακά ημερολόγια. Στα 1904 ένα ιστορικό διήγημά του με ήρωα τον αρχιστράτηγο της μάχης στις Πλαταιές Παυσανία δημοσιεύεται στο «Σπαρτιατικόν Ημερολόγιον» με χρονολογία γραφής το 1903. Στη συνέχεια ταυτίστηκε με την πορεία του περιοδικού «Νουμάς» - από το δημοτικισμό στο σοσιαλισμό και την πορεία του σοσιαλιστικού κινήματος από τον ουτοπισμό στο μαρξισμό.

Ηταν ο πρώτος Ελληνας κομμουνιστής λογοτέχνης. Από την πρώτη του εμφάνιση έως το θάνατό του βρέθηκε στο κέντρο της αρένας της ταξικής πάλης, είτε άμεσα είτε έμμεσα με το ζήτημα της γλώσσας. «Ολα του τα μυθιστορήματα εγράφησαν με τον αποκλειστικόν σκοπόν να διαδώσουν και να ενισχύσουν την ιδέαν μιας ανατροπής. Είναι έργα προπαγάνδας. Δεν θα τα υποτιμήσωμεν δι' αυτό, δεν θα τα αποκηρύξωμεν, άπαγε! διότι ο συγγραφεύς ήτο σοσιαλιστής. Σοσιαλιστής ήτο και ο Τολστόι και ο Γκόρκι και τόσοι άλλοι μεγάλοι μυθιστοριογράφοι (...) είναι και τα πρώτα νεοελληνικά μυθιστορήματα τα οποία έχουν μίαν κοινωνικήν (...) θέσιν, στρέφονται περί το μέγα κοινωνικόν πρόβλημα, δονούνται από τον ανήσυχον, τον αγωνιώδην παλμόν της εποχής μας και κινούν την σκέψιν του αναγνώστου προς μιαν λύσιν ή άλλη» (Γρ. Ξενόπουλος).

Με τη δημιουργία του ΚΚΕ εργάζεται ως χρονογράφος στον «Ριζοσπάστη» με το ψευδώνυμο Σύντροφος.

Αν και πέθανε νέος, η συναίσθηση της ευθύνης του ως σοσιαλιστή δασκάλου και διανοούμενου τον έκανε να βλέπει στους νέους, στους μαθητές του, τους συνεχιστές του κοινωνικού αγώνα για την πραγματοποίηση του σοσιαλιστικού ιδανικού.