Παρασκευή 25 Δεκέμβρη 2009 - Κυριακή 27 Δεκέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Καλούμε το λαό να αυξήσει τα αιτήματά του και τις διεκδικήσεις του

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2010

Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2010 στη Βουλή, την Τετάρτη το βράδυ, η Αλέκα Παπαρήγα ανάμεσα στα άλλα τόνισε:

Εμείς αναγνωρίζουμε απολύτως ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ - και βεβαίως ο κρατικός προϋπολογισμός που συζητείται σήμερα - βρίσκεται σε απόλυτη σύμπνοια με το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και δεν καταλαβαίνουμε γιατί τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ ότι παρεκκλίνει από το προεκλογικό του πρόγραμμα.

Το προεκλογικό του πρόγραμμα έλεγε αυτά που κάνει τώρα, με ένα προπαγανδιστικό περιτύλιγμα, το αναγκαίο προπαγανδιστικό περιτύλιγμα. Αυτά έλεγε... Το γιατί τώρα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης λένε ότι παρεκκλίνει, είναι ένα ερώτημα. Ας δώσουμε εμείς μια απάντηση, αυτή που πιστεύουμε: Δεν θέλουν να μπουν στον κόπο, δεν θέλουν, όχι δεν μπορούν, να χτυπήσουν τον άξονα, την κεντρική ιδέα, τη ραχοκοκαλιά του κυβερνητικού προγράμματος και όλη η συζήτηση γίνεται πάνω σε περιφερειακά ζητήματα, στο επιφαινόμενο και όχι στην ουσία. Επομένως εμείς κρίνουμε τον προϋπολογισμό και γενικότερα την κυβερνητική πολιτική, παίρνοντας σαν βάση ότι έχει συνέπεια, μακάρι να ήταν συνεπής από φιλολαϊκή σκοπιά, κι αν θέλετε αυτό το νόημα έχουν και οι αγώνες, αυτό το νόημα έχει η κάθετη αντιπολίτευση που κάνουμε στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Με ποιο στόχο; Οχι να την πείσουμε μέσα στο Κοινοβούλιο, δεν την πείθουμε με τίποτα, αλλά ο λαός, το λαϊκό κίνημα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Δεν θα την πείσει, θα την υποχρεώσει ενδεχομένως κάπου να πάει πίσω, αυτός είναι και ο στόχος της αντιπολίτευσης. Γιατί, για να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, δεν αλλάζει...

Είχαμε προειδοποιήσει


Προεκλογικά είχαμε πει ότι έρχεται θύελλα, όποιο κόμμα κι αν έρθει πρώτο, παρότι γνωρίζαμε ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι αυτό. Η θύελλα ήρθε. Δεύτερον, είχαμε πει τότε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν την ίδια στρατηγική, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχουν και κάποιες διαφορές τακτικής. Και μάλιστα, είχαμε αναγνωρίσει -και του το αναγνωρίζουμε και τώρα- ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πιο ικανό στη λαϊκή χειραγώγηση και ενσωμάτωση, λόγω ιστορικού παρελθόντος. Δεν ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία με τη ΝΔ, μεσοστρατής συναντήθηκαν και πάνε προς τον ίδιο σκοπό και σημασία έχει ο σκοπός.

Είχαμε πει επίσης, προεκλογικά, και επιβεβαιώνεται, ότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει εκείνους τους ελιγμούς που μπορούσε να κάνει πριν δέκα χρόνια. Είπαμε, ότι δε θα είναι το ΠΑΣΟΚ όχι του '81, δεν θα είναι ούτε το ΠΑΣΟΚ του 1993-2000 και του 2004, θα είναι χειρότερο. Οπως και η ΝΔ αν ερχόταν πρώτη, θα ήταν χειρότερη από τη ΝΔ του 2004-2009. Γιατί; Επειδή τα πράγματα προχωράνε, υπάρχει κρίση και γι' αυτά τα κόμματα μία διέξοδος υπάρχει από την κρίση, η αντεργατική αντιλαϊκή. Δεν υπάρχει δεύτερη.

Θα μου πείτε, μα αγνοείτε τη λαϊκή ψήφο; Οχι δεν την αγνοούμε καθόλου. Η λαϊκή ψήφος καθορίζει το συσχετισμό δύναμης μέσα στο Κοινοβούλιο - αυτό έλειπε, να το αγνοούμε - αλλά, δεν προσδίδει χαρακτηριστικά λαϊκότητας στα κόμματα. Αυτό που καθορίζει ένα κόμμα αν είναι προοδευτικό, ριζοσπαστικό ή συντηρητικό, είναι το πρόγραμμα και η πρακτική του. Και 100% να έπαιρνε το ΠΑΣΟΚ, και να ήταν ένα κόμμα με τέτοιο ποσοστό, δε θα γίνονταν προοδευτικό. Βεβαίως έχει τη λαϊκή έγκριση, αυτό δεν το αρνούμαστε, αλλά έχει ίδια πολιτική και όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.


Eurokinissi

Λέμε, λοιπόν, ότι η πολιτική που εφαρμόζετε έχει συνέπεια και την αντιπαλεύουμε ως μία συνεπή αντιλαϊκή πολιτική.

Δεύτερο σχόλιο. Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα, τα οποία τα προβάλλετε προπαγανδιστικά και για τα οποία συμβαίνουν δύο πράγματα. 'Η αγνοείτε και έχετε παντελή άγνοια των νόμων του συστήματος και της καπιταλιστικής οικονομίας την οποία υπηρετείτε ή λέτε συνειδητά ψέματα. 'Η κάπου στη μέση βρίσκεται η αλήθεια, δηλαδή και ολίγη άγνοια και ολίγο ψέμα, ή πολλή άγνοια και πολύ ψέμα.

Συγκεκριμένα, κρίση υπάρχει, ποιος την αμφισβητεί; Εχετε φορτώσει την κρίση, καταρχήν, στη σπατάλη και στη διαφθορά του κράτους. Υπάρχει; Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και όταν βρωμάει από το κεφάλι θα βρωμίσει και η ουρά... Βεβαίως υπάρχει. Αλλά απ' όποια πλευρά κι αν δούμε το πράγμα, ακόμα και με τα στεγνά οικονομικά στοιχεία, ακόμα και να διπλασιάσουμε την κρατική σπατάλη και διαφθορά, - αν και στην κρατική σπατάλη εσείς βάζετε και τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά εν πάση περιπτώσει - δεν βγαίνει, ούτε το ύψος του ελλείματος, ούτε το δημόσιο χρέος.

Ακόμα και αν είχαμε ένα κράτος ηθικό - ταξικά αντιλαϊκό, αλλά ηθικό - κάτι που βεβαίως δε γίνεται, πάλι τα προβλήματα της κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας και τα ελλείμματα και τα χρέη θα υπήρχαν. Απόδειξη ότι έχουν αυξηθεί σε όλα τα κράτη της Ευρώπης, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Θα μου πείτε, και εκεί υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς... Ναι, αλλά συνειδητά παραπλανάτε για την κύρια αιτία της κρίσης. Γιατί πρέπει να δικαιολογήσετε μέτρα...

Θέλετε π.χ. να καταργήσετε επιδόματα δημοσίων υπαλλήλων, τα οποία ήταν αυξήσεις μισθών με τη μορφή επιδομάτων, ανάγοντας το θέμα σε ένα είδος, ας πούμε, διαφθοράς. Για παράδειγμα, δίνατε χρόνια στους εκπαιδευτικούς το επίδομα για τα βιβλία, ή επίδομα για τη δουλειά που κάνουν στο σπίτι. Ομως αυτό είναι μέσα στη φύση του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού, επομένως από τον πρώτο μισθό, που εμείς λέμε να είναι 1.800 ευρώ μεικτά, πρέπει να πάρεις υπόψη ότι ο εκπαιδευτικός οπωσδήποτε θα δουλέψει και στο σπίτι, δεν είναι ειδικό επίδομα, αυτό είναι το επάγγελμα - θα διορθώσει γραπτά, θα προετοιμαστεί για την άλλη μέρα, να ανοίξει λίγο το κεφάλι να μην πέσει στον κίνδυνο της ρουτίνας...

Αυτά εσείς τα φτιάξατε, εσείς τα δίνατε με τη μορφή επιδόματος. Και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ τα εγκαινίασε στη δεκαετία του '80, τα πρώτα χρόνια, και έρχεστε τώρα και μας λέτε «μα δίνετε άφεση αμαρτιών στα επιδόματα;»... Οχι δε δίνουμε, εμείς είμαστε αντίθετοι, όχι να μην τα πάρουν, αφού τα δίνετε με τη μορφή αυξήσεων. Αλλά λέγαμε στους δημοσίους υπαλλήλους «θα τα βρείτε σκούρα μπροστά σας», «θα σας δυσφημίσουν», «δεν θα τα βάλουν στις συντάξεις» κι αυτό έγινε.

Επομένως υπάρχει διαφθορά και θέλουμε να χτυπηθεί, γιατί αν δεν το κάνουμε αυτό αναπαράγουμε και συμβάλουμε στην αναπαραγωγή του φαινομένου προς τα κάτω και δεν το θέλουμε, και δεν συμβιβαζόμαστε μ' αυτά τα πράγματα, αλλά δεν μπορεί να δεχτούμε ότι αιτία της κρίσης είναι η διαφθορά και η αδιαφάνεια.

Τα περί «αναπτυξιακού μοντέλου»

Δεύτερον, εδώ πια μπορεί να είναι άγνοια, μαζί και ψέμα. Φταίει λέει το «αναπτυξιακό μοντέλο». Καταρχήν αν θέλετε εμείς αμφισβητούμε και τον όρο αυτό, από την επιστημονική του πλευρά, απομονώνουμε την οικονομία, γιατί η ανάπτυξη ταυτίζεται καταρχήν με την οικονομία, από το «μοντέλο», λες και είναι, αν θα πάω στον έναν οίκο μόδας ή στον άλλον. Τι είναι το «αναπτυξιακό μοντέλο»; Είναι οικονομία και πάνω απ' όλα είναι σχέσεις ιδιοκτησίας, ποιος παράγει και ποιος έχει τον πλούτο... Και από εκεί καθορίζεται η κατανομή εργατικού δυναμικού, που βεβαίως δεν γίνεται σχεδιασμένα αλλά άναρχα και η αναδιανομή. 181 χρόνια, για να χρησιμοποιήσω το δικό σας όρο, το ίδιο μοντέλο έχουμε, από πλευράς οικονομίας. Βεβαίως, εξελίσσεται, και έχει σημαντική και μεγάλη εξέλιξη. Σας έφταιξε το αναπτυξιακό μοντέλο! Ας το πάρουμε κι αλλιώς: Μεταπολεμικά στην Ελλάδα - πάλι για να χρησιμοποιήσω τον όρο μοντέλο - το ίδιο μοντέλο δεν έχουμε;

Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται συζήτηση στην Ελλάδα, για το αν πρέπει να δοθεί βάρος στην ανάπτυξη της βιομηχανίας, της μεταποίησης ή της βαριάς βιομηχανίας, όπως λεγόταν τότε, ή βάρος στην αγροτική παραγωγή ή και στη μεταποίηση αγροτικών προϊόντων. Οξύτατες συζητήσεις ανάμεσα στα αστικά, όπως λέμε εμείς, κόμματα και στους κόλπους της κυρίαρχης τάξης και φασαρία μεταξύ τους, λες και ήταν σε διαφορετικά κοινωνικά και πολιτικά στρατόπεδα. Κάποιες διαφορές υπάρχουν. 'Η αν θέλετε, η διαμάχη του ενιαίου, κατά τα άλλα, κεφαλαίου, ανάμεσα στο βιομηχανικό και το τραπεζικό κεφάλαιο, καινούρια είναι; Οι μεγαλύτερες συζητήσεις πυροδοτήθηκαν ή δεν πυροδοτήθηκαν με το «σχέδιο Μάρσαλ» στην Ελλάδα και το πού θα διατεθεί; Αν στεκόμαστε σε αυτό, δεν είναι για να κάνουμε Ιστορία, αλλά γιατί κυριολεκτικά πάτε να περάσετε το εξής θέμα: Χτυπώντας τη διαφθορά και αλλάζοντας το μοντέλο ανάπτυξης, δηλαδή μονοπώλια θα υπάρχουν, επιχειρηματικοί όμιλοι θα υπάρχουν, καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία θα υπάρχει, αστική, αλλά εμείς θα αλλάξουμε το μοντέλο!.. Θα το κάνουμε λίγο «πράσινο», λίγο έτσι, λίγο σοσιαλδημοκρατικό, όχι τόσο νεοφιλελεύθερο... Αυτά είναι πραγματικά για λαϊκή παραπλάνηση, ούτως ώστε να βγάλετε αθώο το σύστημα που υπηρετείτε. Βεβαίως, εδώ μέσα στη Βουλή, σύμφωνοι, είμαστε το Κόμμα με τη διαφορετική, ουσιαστικά, αντίληψη. Αυτό ναι, αλλά και πάλι ξαναλέμε: Στα ζητήματα της πολιτικής και της ιδεολογίας δεν ισχύουν πλειοψηφίες - μειοψηφίες. Στο συσχετισμό δύναμης ισχύουν, βεβαίως.

Τρομοκρατία και εκβιασμός

Ενα τρίτο σχόλιο: Αυτό το κάνετε και έχετε κάνει κατάχρηση. Εντάξει, υπερασπίζεστε την πολιτική σας. Ποιο είναι, τώρα, το περιτύλιγμα, μετεκλογικά της πολιτικής σας, στον κύβο, στη νιοστή; Τρομοκρατία, εκβιασμός, απειλές. Και δεν είναι μόνο η φραστική τρομοκρατία και η φραστική απειλή, είναι η οργάνωση, η καλύτερη οργάνωση της κρατικής καταστολής, μέχρι το χαφιέ στη γειτονιά. Αυτά που είπε χτες ο κ. Χρυσοχοΐδης, για τον αστυνομικό στη γειτονιά, που θα συνεργάζεται με τα Λαϊκά Συμβούλια, είναι ο χαφιές. Θα το πω καθαρά, ξέρετε πως το λέει ο λαός μας; Ρου... Αυτό είναι. Και αυτό πρέπει να κάνετε.

Η συκοφαντία κομμουνιστικών ιδεών, το τονίζουμε δεν εννοούμε αντικομμουνισμό τη μαχητική πολεμική εναντίον των θέσεων, της ιδεολογίας, της πολιτικής του ΚΚΕ. Θα ήταν περίεργο να μην την κάνετε και μάλιστα όταν έχουμε μια μακρόχρονη ιστορία, που ξέρουμε ότι «έσκαγαν» χαμόγελα προς το ΚΚΕ, όταν το Κόμμα έκανε κάποιο λάθος. Εχουμε κάνει και λάθη, αλίμονο. Και τα δεχόμαστε. Οταν κάπου «μπάζαμε» τότε ήσασταν όλο γλύκες, όταν προσπαθούσαμε να διορθώσουμε, τα κακώς πεπραγμένα, τότε είμαστε ...με τα χειρότερα λόγια. Μιλάμε για τη συκοφαντία. Αλλο συκοφαντία και άλλο πόλεμος. Τη συνειδητή συκοφαντία, γιατί καμιά φορά μπορεί κανείς και άθελά του να παρασυρθεί και να συκοφαντήσει χωρίς να το κάνει συνειδητά. Και με την ευκαιρία τώρα που θα γίνει και η σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής για τον «Γερμανό», τώρα διακυβεύεται όχι μόνο η βουλευτική ιδιότητα αλλά και η υπουργική ιδιότητα. Κάντε ονομαστικοποίηση όλων των μετοχών, διαφάνεια, κατάργηση κάθε απορρήτου, να ξέρουμε ποιος έχει τι. Αμα δε γίνει αυτό... Φυσικά υπάρχουν και οι αχυράνθρωποι. Στην εποχή μας βέβαια περιορίζεται. Αυτοί βρίσκονται. Ποιος θα είναι ο αχυράνθρωπος; Ο συγγενής, ένα κομματικό στέλεχος, ο κουμπάρος του κουμπάρου. Τώρα, στη σημερινή εποχή, ποιος εμπιστεύεται να βάλει μια επιχείρηση στο όνομα ενός άλλου; Και ελπίζω να υπάρχουν και ειλικρινείς τοποθετήσεις και αυτοκριτικές. Γιατί εμείς - και το ξέρετε αυτό - σε όλη τη διαδρομή μας, έχουμε αποφύγει να βάζουμε τέτοια ζητήματα και μάλιστα να θίγουμε πρόσωπα κτλ. Γιατί; Γιατί στην πολιτική υπάρχει και η συκοφαντία και πολλές φορές βγαίνει από τους κόλπους του ίδιου του κόμματος. Μιλάμε για σκάνδαλα, αποφεύγουμε να μιλάμε εύκολα για πρόσωπα. Πρέπει να έχουμε καραμπινάτες... 'Η να μιλάμε για σκάνδαλα και σκανδαλάκια αν δεν είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι δε βγαίνουν από έναν ανταγωνιστή.

Το ΠΑΣΟΚ «πατάει» στους νόμους της ΝΔ

Για να πάμε επί της ουσίας: Μπορείτε να μας πείτε ποιο νόμο της ΝΔ καταργήσατε; Γιατί αν έχετε μια προοδευτική πολιτική, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνετε είναι να ξεκαθαρίσετε το έδαφος από τους νόμους της ΝΔ. Συγκεκριμένους νόμους. Και να πείτε ξεκινάω από μηδενική βάση, αφού οι νόμοι ήταν τόσο κραυγαλέα αντιλαϊκοί. «Πατάτε» πάνω σε αυτούς τους νόμους, τους διορθώνετε, τους βελτιώνετε και τους κάνετε χειρότερους. Αυτό εννοούμε διόρθωση και βελτίωση, βελτίωση όχι για το λαό, για τους λίγους.

Ενα απλό παράδειγμα. Η ΝΔ, το καλοκαίρι λίγο πριν τις εκλογές και ενώ απ' ό,τι φαίνεται ήξερε ότι θα πάει για εκλογές, πήρε έκτακτα μέτρα φοροεπιδρομής, με την τεράστια αύξηση των τελών κυκλοφορίας. Κι έχουμε τώρα, τέλη της κυκλοφορίας ενός αυτοκινήτου εικοσαετίας, 1.400 κυβικά, που αυξήθηκαν κατά 75%. Δηλαδή, οι ιδιοκτήτες τους θα δώσουν 150 ευρώ παραπάνω. Πλήρωναν 202 ευρώ και τώρα πληρώνουν 352 ευρώ, για ένα αυτοκίνητο εικοσαετίας, 1.400 κυβικά. Δεν είναι κανένα αυτοκίνητο σούπερ σταρ. Γιατί δεν τα καταργείτε αυτά; Ούτε αυτά;

Εμείς είπαμε προεκλογικά στο λαό ότι πρέπει να σκεφτεί ολόκληρη την εικοσαετία. Διότι πραγματικά οι αρνητικές αλλαγές, εννοούμε η νέα φάση των αρνητικών αλλαγών, όπου πια κυριαρχεί η απόλυτη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου του λαού και όχι η σχετική μόνο - υπάρχει και σχετική και απόλυτη - αρχίζει από τις αρχές της δεκαετίας του '90, με προγραμματισμένα μέτρα από τη δεκαετία του '70. Η Θάτσερ ήταν προπομπός, δεν υπήρχε θατσερισμός. Εμείς δε χρησιμοποιούσαμε ποτέ τον όρο θατσερισμό. Τι θα πει θατσερισμός; Ηταν προπομπός η γυναίκα. Τίποτε άλλο.

Θα σας δώσω ορισμένα στοιχεία, με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό. Βέβαια, ο κρατικός προϋπολογισμός έχει υποστεί αλλαγές. Περιλαμβάνονται όλο και λιγότερες ρυθμίσεις στον κρατικό προϋπολογισμό. Τα περισσότερα είναι απ' έξω. Παρ' όλα αυτά, παραμένει ο κρατικός προϋπολογισμός, αυτός που πετσοκόβει μισθούς, επιδόματα και επιβάλλει και φορομπηχτική πολιτική. Αλλά ο κρατικός προϋπολογισμός είναι ένα πολύ μικρό μέρος της αντεργατικής, της αντιλαϊκής, της φιλομονοπωλιακής πολιτικής που ακολουθείτε.

Ας πάρουμε όμως τον προϋπολογισμό. Το 1990 οι μισθοί και οι συντάξεις που πλήρωνε το δημόσιο αποτελούσαν το 14,1% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, μετά το 1994, κατέβασαν το ποσοστό στο 11%. Η κυβέρνηση του Καραμανλή το σταθεροποίησε στο 9%. Και προσέχτε τώρα, αυτή είναι η σύγκριση ποσοστών. Στην πραγματικότητα, η μείωση είναι ακόμα μεγαλύτερη, γιατί το 1994 το κονδύλι για τους μισθούς του δημοσίου μοιράζονταν σε περίπου 600.000 εργαζόμενους που ανήκαν στο δημόσιο τομέα, ενώ το 2008, αφορούσε 896.000 εργαζόμενους. Επομένως, δε θα συγκρίνουμε μόνο το ύψος του ποσού που δίνεται, γιατί αυτή η αλχημεία γινόταν και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ. Μα δίνουμε περισσότερα για μισθούς, λέγανε. Ναι, αλλά αυτά μοιράζονται σε πολύ περισσότερους. Τώρα γιατί οι 600.000 έγιναν 900.000, αυτό είναι ένα άλλο θέμα για συζήτηση. Αλλά πάντως κατά κεφαλήν έπεσε.

Αυτό το παραδέχονται και οι αναλύσεις της Τράπεζας της Ελλάδας. Στη φετινή έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας λέει: «Από το 2000 μέχρι φέτος εκτιμάται ότι οι μισθοί κινούνται με ρυθμούς αναλόγως των ρυθμών αύξησης του ΑΕΠ. Ενώ η αύξηση του μεριδίου των μισθών αντανακλά αποκλειστικά την αύξηση της συμμετοχής των μισθωτών στη συνολική απασχόληση, καθώς ο αριθμός των απασχολουμένων μισθωτών αυξήθηκε ταχύτερα από ό,τι η συνολική απασχόληση». Λοιπόν, τι μας λέτε; Παίρνετε τον κρατικό προϋπολογισμό και λέτε η ΝΔ ήταν έτσι. Πρόπερσι η ΝΔ έλεγε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν έτσι. Αφού μιλάμε για άλλα μεγέθη, για άλλα κεφάλια, για άλλους χώρους. Και συγκρίνετε νούμερα. Και πάτε να πείσετε το λαό ότι υπάρχει αύξηση. Οχι, μείωση υπάρχει. Ενα αυτό.

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα

Δεύτερον, μίλησα προηγούμενα για τρομοκρατία και εκβιασμό. Με τον τρόπο σας, που τρομοκρατείτε και που εκβιάζετε, αποδεικνύετε αυτό που λέει το ΚΚΕ. Οτι υπάρχει ο πατριωτισμός του κεφαλαίου και ότι υπάρχει ο πατριωτισμός του λαού. Και αυτά είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Εμείς δεν αμφισβητούμε σε κανέναν τον πατριωτισμό. Αμφισβητούμε το περιεχόμενο και το στόχο του πατριωτισμού. Και για να ξεκαθαρίσουμε: Τι λέτε, ότι αν δε δώσουμε ρευστό χρήμα καινούριο στις επιχειρήσεις, θα κλείσουν, ή, το χειρότερο που λέτε, θα πάρουν τα κεφάλαιά τους και θα φύγουν στο εξωτερικό. Λέτε το εξής πράγμα, το λέγανε και επιφανή στελέχη σας στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη: Ξέρετε γιατί οι εφοπλιστές δεν έρχονται να επισκευάσουν τα πλοία τους στην Ελλάδα; Επειδή έχει μεγάλο μεροκάματο στη Ζώνη και γιατί έχει περιορισμένο ωράριο, κλπ.

Αυτό τι ομολογεί; Οτι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Οτι οι κεφαλαιοκράτες δεν κάνουν επενδύσεις για να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας ή για την ψυχή της μαμάς τους, ούτε για την πατρίδα τους, την Ελλάδα. Πάνε τα χρήματά τους εκεί που βγάζουν περισσότερο κέρδος. Εάν η πατρίδα τους, η Ελλάδα, είναι η εθνική τους βάση - και είναι -, είναι γιατί το κεφάλαιο πρέπει να έχει μια εθνική βάση. Δεν μπορεί να υπερίπταται, δεν υπάρχει υπερεθνικό κεφάλαιο. Υπάρχει κεφάλαιο που δρα διεθνικά, διακρατικά, αλλά έχει μια εθνική βάση. Εδώ έχουν τα αμερικάνικα κεφάλαια εθνική βάση, δε θα έχουν τα ελληνικά; Επομένως, εκβιάζετε κυριολεκτικά: `Η θα τα παραδώσετε όλα και θα σκύψετε το κεφάλι να ακουμπήσετε τη γη, ή θα καταστραφείτε. Αυτό δηλαδή που λέγατε προεκλογικά «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», αυτό το λέγατε στο λαό.

Ο καυγάς που γίνεται μέσα στην ΕΕ για το Σύμφωνο Σταθερότητας και τους δείκτες και ξανά, οι οίκοι αξιολόγησης και η Κοπεγχάγη που θα 'σωζε την ανθρωπότητα από τις κλιματικές αλλαγές, τι απέδειξε; Οτι η εθνοκρατική οργάνωση, το έθνος - κράτος παραμένει κυρίαρχο. Γιατί ο κ. Ομπάμα έκανε ξεχωριστές συμφωνίες με Κίνα, Ρωσία, Ινδία και Βραζιλία; Και γιατί δεν υπέγραψαν; Κι εδώ αποδεικνύεται ότι, βέβαια, κανένα κοινωνικό δικαίωμα δεν μπορεί να εξασφαλιστεί μέσα σ' αυτό το πλαίσιο από τους ιμπεριαλιστές, από τους καπιταλιστές και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης και, πολύ περισσότερο, το περιβάλλον. Επειδή μαζεύτηκαν 40.000 εκεί, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων; Αλλα χρειάζονται. Και πάνω απ' όλα χρειάζεται να μην ηττηθεί, να μην υποχωρήσει το λαϊκό κίνημα σε μία χώρα. Την κάθε χώρα. Από εκεί θα κριθεί και η αναντικατάστατη σημασία της διεθνοποιημένης πάλης, που πρέπει βεβαίως να αναβαθμιστεί.

Επομένως, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας λέει ρήξη με την πολιτική της ΕΕ, ρήξη με την πολιτική του ΝΑΤΟ, ξεκινάει από το επίμαχο σημείο. Τι θα κάνει το κίνημα σε εθνικό επίπεδο, τι αλλαγές μπορεί να γίνουν σε εθνικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει εθνική απομόνωση και εθνικισμό; Κάθε άλλο. Σημαίνει σοβαρή διεθνιστική προσφορά και δεν έχει καμία σχέση με την απομόνωση. Υπάρχει διεθνοποίηση και διεθνοποίηση.

Η κρίση, λοιπόν, είναι κρίση καπιταλιστική - και - για να μην το πω γενικά - η κρίση ήταν αναπόφευκτη. Χτύπησε και την Ελλάδα. Αναπόφευκτη με ποια έννοια. Ακριβώς γιατί «έσκασε» το σύστημα από την κερδοφορία, δεν μπορεί άλλο. Αναρχία, δεν μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός, εδώ υπάρχει κατά επιχείρηση, κατά μονοπώλιο, σχεδιασμός, κατά κράτος το πολύ πολύ. Ο ανταγωνισμός, οξύτατος ανταγωνισμός, ανάμεσα στα κράτη και ανάμεσα στις επιχειρήσεις, ανακατατάξεις στα μερίδια, νέοι παίκτες στην παγκόσμια σκηνή, η απελευθέρωση της αγοράς, η εισαγωγή - εξαγωγή κεφαλαίων, αυτά όλα προκαλούν. Και, τέλος, η υπόσκαψη της αγοραστικής ικανότητας των εργαζομένων.

Αυτά έχουν να κάνουν με μοντέλα διαχείρισης, της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ; Την κρίση δεν τη δημιουργεί η διαχείριση ενός κόμματος. Ούτε του ΠΑΣΟΚ, ούτε της ΝΔ. Βεβαίως, με την πολιτική που ακολουθούν, συμβάλλουν στην όξυνση της κρίσης, που είναι όμως σύμφυτη με το σύστημα. Αρα δεν μπορεί να τη δημιουργήσει την κρίση την οικονομική, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ από μόνοι τους. Επομένως, έχετε κάθε λόγο και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να διατηρείτε τον καυγά μεταξύ σας ακριβώς για να διασωθεί το σύστημα. Γιατί αυτός ο καυγάς, μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι σωτήριος για την κυρίαρχη πολιτική, διότι προσφέρει, τάχα, εναλλαγή.

Και μια άλλη πλευρά: Χωρίζεστε μεταξύ σας, κρατιστές και αντικρατιστές. Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, παραδείγματος χάριν, μα δε θα κάνετε κρατικό πόλο στο τραπεζικό σύστημα; Αυτό θα είναι σωτηρία... Ολη αυτή η συζήτηση κρατικοποίηση - αποκρατικοποίηση είναι ξεπερασμένη. Κάποτε μπορεί να είχε μια αξία πριν τριάντα, σαράντα και πενήντα χρόνια. Πίσω το σύστημα δεν πάει. Και τώρα έχουμε και το εξής: Και ο κ. Μπράουν ο σοσιαλδημοκράτης και ο κ. Σαρκοζί και η κ. Μέρκελ είναι υπέρ της κρατικής παρέμβασης. Αλίμονο σε συνθήκες κρίσης να μην είναι υπέρ της κρατικής παρέμβασης. Δηλαδή, κρατική παρέμβαση υπήρχε και πριν, αλλά της αυξημένης. Και διόλου απίθανο να προτείνουν και κρατικοποιήσεις εταιρειών στην πορεία, ανάλογα τι συμφέρει. Η κρατικοποίηση δεν αλλάζει τίποτα. Αλλάζει η σχέση κράτους και αγοράς προς όφελος, όμως, πάλι της αγοράς.

Τα ελλείμματα και τα κέρδη

Τα περίπου 30 δισ. ελλείμματα που εμφανίζονται ως δημόσια είναι σταγόνα στον ωκεανό των δεκάδων και εκατοντάδων δισεκατομμυρίων τα οποία έχουν προσφερθεί απλόχερα στους θύλακες των επιχειρηματικών ομίλων. Δε μου αρέσουν οι αριθμοί αλλά είναι αδύνατο να μην το πω. Την περίοδο 2003 - 2008 οι εταιρικοί όμιλοι, ανώνυμες εταιρείες και ΕΠΕ, είχαν την εξής αύξηση και που αποδεικνύει ότι αυτή η αύξηση μας οδήγησε στην κρίση: Τα ίδιά τους κεφάλαια αυξήθηκαν κατά 45%. Το ενεργητικό τους κατά 65%. Οι πάγιες εγκαταστάσεις κατά 69%. Ο μηχανολογικός τους εξοπλισμός κατά 250%. Τα ρευστά που διαθέτουν στα συρτάρια κατά 91,5%. Οι συμμετοχές σε άλλες επιχειρήσεις κατά 127%. Τα αποθέματά τους κατά 55% και οι πωλήσεις τους κατά 60%. Υπάρχουν επιχειρήσεις και ιδιαίτερα τράπεζες, που σήμερα τα κέρδη τους, σε συνθήκες κρίσης, στο 9μηνο του 2009, προσεγγίζουν τα κέρδη του 2008!

Ολα τα χρόνια αλλά και την περίοδο της κρίσης 2008-2009, οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες πήραν τεράστια ποσά. Από πού και ως πού οι εργαζόμενοι θα παραιτηθούν απ' το να ζητάνε, τουλάχιστον 1.400 ευρώ κατώτατο μισθό και 1.120 σύνταξη. Από πού και ως πού οι εργαζόμενοι θα παραιτηθούν από το να ζητάνε στον κρατικό προϋπολογισμό επιτέλους να αναγράφονται χρέη, διαχρονικά, που κάποια κυβέρνηση πρέπει να τα αναλάβει. Χρωστάνε τράπεζες και κυβερνήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτά τα οποία είχαν βεβαιωθεί. Δεν τα έδωσαν. Το κράτος, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χρόνια εισπράττουν φόρους για λογαριασμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που δεν τους αποδίδουν. Εμείς είμαστε αντίθετοι με τα πολλά κανάλια και τα πολλά χέρια φόρων. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, έχετε εισπράξει. Αυτά γράφονται στον κρατικό προϋπολογισμό; Τα παραγράφετε και η ΝΔ και σεις. Με ποιο δικαίωμα τα παραγράφετε; Και θέλετε οι εργαζόμενοι να παραγράψουν κατακτήσεις, σημαντικές σε μια περίοδο, που έγιναν ισχνές και ανεπαρκείς από ένα σημείο και μετά. Και να δεχθούν μειώσεις μισθών, να δεχθούν απελευθέρωση απολύσεων, να δεχθούν τα πάντα.

Και επομένως εδώ - δεν έχω το χρόνο να πω τα πόσα έχουν πάρει. Θα πω μόνο ένα παράδειγμα: Η Ευρωπαϊκή Ενωση, πρόσφατα, έδωσε πρόσθετα 97 δισ. ευρώ σε τράπεζες και μέσα εκεί είναι 3,5 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες. Χώρια τα 28 δισ. που πήραν απ' την κυβέρνηση. Προσέξτε, πρόκειται για χρήμα με συμβολικό επιτόκιο 1% και 12μηνης διάρκειας. Και θέλουν κι άλλα.

Εχουν κεφάλαια. Απλώς, δε θέλουν να επενδύσουν σε μια περίοδο που το ποσοστό κέρδους πέφτει - όχι δεν έχουν κέρδη - και δεύτερον, θέλουν να επενδύσουν εκ του ασφαλούς, όταν θα έχουν ανατραπεί πλήρως οι εργασιακές σχέσεις. Και εκβιάζουν. Από αυτή την άποψη θα τρομοκρατήσουμε κι εμείς τους εργαζόμενους. Αλλά θα τους τρομοκρατήσουμε, λέγοντας το εξής πράγμα: Τι έχουν να πάθουν αν δεν αντεπιτεθούν.

Ο λεγόμενος κοινωνικός διάλογος που γίνεται για το φορολογικό και για το ασφαλιστικό σύστημα, που αυτό πια είναι παράλληλα με τον κρατικό προϋπολογισμό που θα ψηφιστεί σήμερα. Ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος ξεκαθάρισε, - βέβαια με πολύ λυπημένο ύφος - ότι, τι να κάνω, θα κάνω ό,τι θα κάνω, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Αμα δε βάλεις και τη μάσκα της λύπης, πώς θα πείσεις; Και λέει τώρα: Η πηγή χρηματοδότησης του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης βασίζεται στη λεγόμενη ανταποδοτικότητα, με βάση - προσέξτε - την αναλογική σχέση, σύνταξης, εισφορών και χρόνου εργασίας. Δεύτερο, συνδέει τις εργοδοτικές εισφορές με τον τζίρο των επιχειρήσεων. Δηλαδή, αν εγώ πάω και δουλέψω σε μία επιχείρηση που έχει μεγάλο τζίρο θα έχω καλύτερες εισφορές, με μεσαίο τζίρο πιο κάτω και αν πάω σε κάποια με χαμηλό τζίρο, μάλλον θα πρέπει να σπάσω τον κουμπαρά μου να δώσω στον εργοδότη να πληρώσει τις εισφορές.

Αυτό είναι σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, συλλογικής; Πού εγγυάται το κράτος και πού διατηρείται η τριμερής χρηματοδότηση; Μα είναι ψέμα. Λέτε ψέματα εδώ συνειδητά. Αλλά το ψέμα το λέτε τρομοκρατώντας, ταυτόχρονα. Πρόκειται για ένα αποπνικτικό τοπίο στα οικονομικά των Ταμείων. Και εδώ κάνετε διαχωρισμό, το κράτος θα αναλάβει τις προνοιακές συντάξεις και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί που στην ουσία χρηματοδοτούνται από τους εργαζόμενους άμεσα και έμμεσα, θα αναλάβουν τις παροχές. Εμείς θα έχουμε την πρόνοια, τη φιλανθρωπία. Και η παρουσία του αρχιεπισκόπου στην κυβερνητική επιτροπή δεν ήταν καινοτομία, ήταν προσβολή. Ο λαός δεν θέλει ελεημοσύνη. Η Εκκλησία άμα θέλει να κάνει κάτι, ας το κάνει. Οχι όμως να λέει ο πρωθυπουργός - απ' ό,τι διάβασα στα πρακτικά και άκουσα στη διαφανή αυτή συζήτηση - κοιτάξτε να δείτε, ό,τι και να κάνει μια κυβέρνηση και ένα κράτος, αν δεν υπάρχει κι η φιλανθρωπία δε λύνονται τα προβλήματα.

Είμαστε στην άλλη όχθη

Αυτή είναι η σύγχρονη πολιτική του 21ου αιώνα; Πού γυρνάμε; Ούτε στην αυγή του καπιταλισμού δε λέγονταν, υποθέτω, αυτά, γιατί τότε υπήρχε και το προοδευτικό στοιχείο στον καπιταλισμό, που βεβαίως από ένα σημείο και μετά εξαντλήθηκε. Και μας λέτε τώρα να συναινέσουμε;

Οχι. Εμείς είμαστε σε άλλη όχθη. Η Ελλάδα, βέβαια, ως χώρα είναι μία. Αλλά η τάξη στην Ελλάδα δεν είναι μία. Και καλούμε το λαό όχι μόνο να μην κάνει θυσία ένα ευρώ, αλλά να αυξήσει τα αιτήματά του και τις διεκδικήσεις του. Αν δεν το κάνει θα χάσει αυγά και καλάθια. Η πισωδρόμηση θα είναι μεγάλη. Βεβαίως και έχουμε εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό, αλλά η εμπιστοσύνη μας αυτή δεν είναι ούτε συναισθηματική ούτε γενικά ενθουσιαστική. Είμαστε υποχρεωμένοι να τον ενημερώσουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να του πούμε να ανακαλέσει τη μνήμη του, είμαστε υποχρεωμένοι να του πούμε ότι μία δυνατότητα έχει, στο πιο σημαντικό του μέρος: Να διορθώσει την ψήφο του με αγώνες.

Ευχαριστώ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ