Αποκαλυπτικός για τις προθέσεις της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά στα μέτρα που θα πάρει στην κατεύθυνση της θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος και του αστικού εκσυγχρονισμού του κράτους, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, ήταν ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Ραγκούσης, κατά τη διάρκεια ομιλίας του την περασμένη Πέμπτη, με θέμα το εκλογικό σύστημα, σε εκδήλωση του ΟΠΕΚ (Ομιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας μας).

«Ο νέος εκλογικός νόμος έχουμε την πεποίθηση ότι θα είναι μια νέα αφετηρία. Θα δώσει στο πολιτικό μας σύστημα την ευκαιρία να ανακτήσει την αξιοπιστία του. Και ταυτόχρονα θα θέσει τα κόμματα σε μια νέα τροχιά ενίσχυσης και εμπέδωσης της εσωκομματικής δημοκρατίας». Αυτή είναι η μία όψη των προθέσεών τους, όπως ακριβώς τη διατύπωσε ο υπουργός. Που σχετίζεται άμεσα με μία δεύτερη. Οτι θα προωθηθεί άμεσα ένας νέος νόμος για το θέμα που μεταξύ άλλων θα προβλέπει πλήρη ονομαστικοποίηση των εσόδων των κομμάτων, και καθολική διεκπεραίωσή τους μέσω τραπεζών. Κάτι που συμπλήρωσε αμέσως μετά στην ίδια ομιλία...

Στην πραγματικότητα, ομολογούν ότι μέσω του νέου εκλογικού νόμου θα παρέμβουν άμεσα στις εσωτερικές διαδικασίες των κομμάτων. Και από την άλλη, θα προσπαθήσουν να ελέγξουν με κανονικό και πλήρες φακέλωμα τα οικονομικά των κομμάτων, με πρόσχημα τη διαφθορά. Και επειδή στο παρελθόν έχει αποδειχθεί ότι για τα δύο «μεγάλα» αστικά κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η οικονομική ολιγαρχία παίζει καθοριστικό ρόλο και στις εσωκομματικές τους διαδικασίες, αλλά και στην οικονομική τους ενίσχυση, θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι συγκεκριμένοι σχεδιασμοί στοχεύουν κατευθείαν στο ψαχνό. Στον βασικό αντίπαλο του αστικού πολιτικού συστήματος. Το ΚΚΕ και τις αρχές λειτουργίας του. Θέλουν να παρέμβουν ευθέως στις εσωκομματικές διαδικασίες του Κόμματος και στα οικονομικά του.

Παρακάτω θα δούμε συγκεκριμένα τι είπε ο υπουργός την περασμένη Πέμπτη.

Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από τις εκλογές της 4ης του Οκτώβρη η κυβέρνηση έδειξε μια αξιοσημείωτη βιασύνη να τακτοποιήσει την υπόθεση «αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος» το ταχύτερο δυνατό.

«Η κρίση - είπε προχτές ο Γ. Ραγκούσης - είναι κρίση οικονομική, κοινωνική, είναι κρίση αξιών αλλά πρωτίστως είναι κρίση του πολιτικού συστήματος». Για να προσθέσει στη συνέχεια ότι «η αφετηρία του προβλήματος δε βρίσκεται μόνο στην άσκηση της εξουσίας - εκεί που εκδηλώνεται το πρόβλημα. Η αφετηρία βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο η βούληση του λαού μετασχηματίζεται σε πολιτική εξουσία». Συνεπώς, εύλογα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι η παρέμβαση της κυβέρνησης θα στοχεύσει ακριβώς στη βούληση του λαού, στην εκδήλωση και στο μετασχηματισμό της ώστε να υπάρξει η επιθυμητή πολιτική εξουσία. Ο Γ. Ραγκούσης δεν αφήνει αμφιβολίες για διαφορετικές σκέψεις. «Είναι σαφές σε όλους μας - τόνισε - ότι το κομβικό σημείο στο οποίο ρυθμίζεται η σχέση του πολιτικού συστήματος με την κοινωνία και τον πολίτη από τη μια, αλλά και με την αγορά και τα οικονομικά συμφέροντα από την άλλη, είναι το εκλογικό σύστημα... Γνωρίζουμε όλοι μας, και το γνωρίζουμε καλά, ότι στην πραγματικότητα τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς αλλαγή του εκλογικού νόμου».

Πώς όμως μπορεί να υπάρξει αποφασιστική παρέμβαση στη λαϊκή βούληση και στην έκφρασή της μέσω ενός εκλογικού συστήματος ώστε το αποτέλεσμα που θα επιφέρει να είναι μια σχεδιασμένη και επιτυχής αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος; Μέχρι σήμερα, τα εκλογικά συστήματα εξασφάλιζαν την εναλλαγή των κομμάτων του δικομματισμού στην κυβερνητική εξουσία μετατρέποντάς τα από μειοψηφικά στο λαό σε πλειοψηφικά στη Βουλή, μέσω της κλοπής και του περιορισμού των εδρών των μικρότερων κομμάτων. Στην παρούσα φάση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και κατ' επέκταση η κυρίαρχη τάξη στην οποία λογοδοτεί, αποσκοπεί σε κάτι περισσότερο. Δε στοχεύει μόνο στην καλπονοθεία ενός εκλογικού συστήματος αλλά κυρίως στη δυνατότητα παρέμβασης, μέσω αυτού, στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων.

Ο Γ. Ραγκούσης ήταν απολύτως αποκαλυπτικός με όσα είπε. Υπεραμυνόμενος των μονοεδρικών περιφερειών που θα εισαγάγει ο νέος εκλογικός νόμος, προσπέρασε το γεγονός ότι η ύπαρξή τους και μόνο μετατρέπει ακόμη και την απλή - και ανόθευτη - αναλογική στο αντίθετό της, δηλαδή σε πλειοψηφικό. Ισχυρίστηκε όμως ότι οι μονοεδρικές λόγω του μικρού μεγέθους τους δίνουν τη δυνατότητα άμεσης επαφής του υποψηφίου με τους εκλογείς του κι έτσι τον απαλλάσσουν από την ανάγκη στήριξης σε οικονομικά συμφέροντα και Μέσα Ενημέρωσης για να εκλεγεί, εξασφαλίζοντας την ανεξαρτησία και το ακηλίδωτο της προσωπικότητάς του, την απεμπλοκή του από το μαύρο πολιτικό χρήμα και τις συναλλαγές!!! Ταυτόχρονα, υποστήριξε ότι (οι μονοεδρικές) ενισχύουν την ανεξαρτησία του υποψηφίου από το κόμμα του λέγοντας: «Σε ένα σύστημα όμως μονοεδρικών η ευνοιοκρατική επιλογή, η μη αξιοκρατική επιλογή τιμωρείται. Κοστίζει άμεσα πολιτικά. Η λεγόμενη "μηχανική" του συστήματος κάθε άλλο από αυθαίρετες επιλογές ευνοεί. Μην έχετε καμία αμφιβολία γι' αυτό. Ποιος θα διανοηθεί, όταν διακυβεύεται να χαθεί μια μονοεδρική, να τοποθετήσει αδύναμο υποψήφιο;».

Ολη αυτή η επιχειρηματολογία του δεν οδηγεί μόνο στα συμπεράσματα που επικαλείται αλλά και στα ακριβώς αντίθετα από αυτά. Η ύπαρξη των μονοεδρικών περιφερειών - από τις οποίες, σύμφωνα με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, θα προκύπτει η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής - δίνει τη δυνατότητα στα οικονομικά συμφέροντα και ΜΜΕ που αυτά ελέγχουν, να στηρίξουν συγκεκριμένους υποψήφιους έναντι άλλων, να τους καταστήσουν παντοδύναμους, τοπικούς κομματάρχες και να τους επιβάλουν τόσο στα κόμματά τους όσο και στις τοπικές κοινωνίες. Το σχοινί έχει δύο άκρες όσο κι αν η κυβέρνηση διά του υπουργού της θέλει να μας δείχνει μόνο τη μία. Ο βουλευτής θα τάζει ρουσφέτια και οι εκλογείς θα εξαρτώνται απ' αυτόν. Ακόμη πιο ενισχυμένη η διαπλοκή μέσω των κομματικών μηχανισμών και οι εκβιασμοί. Ακόμη πιο ανελεύθερη η «βούληση».

Η κυβέρνηση ανοίγει διάπλατα το δρόμο για να ελέγχει το κατεστημένο τα κόμματα, κάτι που ο υπουργός το ομολόγησε με απόλυτη σαφήνεια στην προαναφερόμενη ομιλία του. «Ο νέος εκλογικός νόμος έχουμε την πεποίθηση ότι θα είναι μια νέα αφετηρία. Θα δώσει στο πολιτικό μας σύστημα την ευκαιρία να ανακτήσει την αξιοπιστία του. Και ταυτόχρονα θα θέσει τα κόμματα σε μια νέα τροχιά ενίσχυσης και εμπέδωσης της εσωκομματικής δημοκρατίας». Πρόκειται για μια βαθιά αντιδημοκρατική άποψη, η οποία για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική περίοδο εκφράζεται τόσο προκλητικά και με τόση σαφήνεια. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αμείλικτο: Από πότε επιτρέπεται σε μια κυβέρνηση με τους νόμους που ψηφίζει, και σ' ένα κράτος που, με τα όργανά του, τους εφαρμόζει, να επεμβαίνουν στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων και να καθορίζουν το βαθμό της εσωκομματικής δημοκρατίας τους; Μόνο κάτω από την αναγκαιότητα στραγγαλισμού κάθε έννοιας ακόμη και αυτής της αστικής δημοκρατίας για τη χειραγώγηση του λαού, μέσω των κομμάτων, με το μαστίγιο και το καρότο μπορεί να επιτευχθεί. Ετσι θωρακίζεται από κάθε αμφισβήτηση το αστικό πολιτικό σύστημα. Με την παρέμβαση του κράτους στα κόμματα. Αυτό επιδιώκουν.

Τις παραπάνω απόψεις του υπουργού και της κυβέρνησης συμπληρώνουν θαυμάσια και όσα επανέλαβε από τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων. Συγκεκριμένα, ανακοίνωσε πως θα προωθηθεί άμεσα ένας νέος νόμος για το θέμα, που μεταξύ άλλων θα προβλέπει πλήρη ονομαστικοποίηση των εσόδων των κομμάτων και καθολική διεκπεραίωσή τους μέσω τραπεζών. Το θέμα αυτό έχει συζητηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Αξίζει όμως να σταθούμε σε μια παράμετρο που φανερώνει πλήρως την έκταση και το βάθος του ελέγχου της πολιτικής ζωής από το σύστημα. Η ονομαστικοποίηση των εσόδων των κομμάτων, άρα και των οικονομικών ενισχύσεων που δίνουν σε αυτά τα μέλη, οι οπαδοί, οι φίλοι τους και οι συμπαθούντες, δε συνιστά ένα λογιστικού τύπου στοιχείο διαφάνειας, όπως θέλει να το παρουσιάζει η κυβέρνηση.

Η οικονομική ενίσχυση ενός κόμματος, όπως και κάθε τύπου ενίσχυση προς αυτό, είναι πολιτική πράξη. Συνιστά, δηλαδή, εκδήλωση του πολιτικού φρονήματος. Η ονομαστικοποίηση επομένως των οικονομικών ενισχύσεων σημαίνει ονομαστική καταγραφή αυτού που εκδηλώνει το συγκεκριμένο φρόνημα. Είναι εξ αντικειμένου φακέλωμα με βάση το φρόνημα και επομένως επιστροφή στις πιο μαύρες εποχές της πολιτικής ιστορίας του τόπου. Ποιος άραγε πολίτης αυτής της χώρας μπορεί να δεχτεί να τον καταγράφουν - δηλαδή να τον φακελώνουν - για την εκδήλωση του φρονήματός του; Ποιο πολιτικό κόμμα, που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, με την αστικοδημοκρατική έννοια του όρου, μπορεί να δεχτεί την επαναφορά του φακελώματος από το παράθυρο; Ποια δημοκρατία μπορεί να ενισχυθεί με τέτοιες πρακτικές;

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, την οποία επαγγέλλεται και προωθεί, δε στοχεύει στην αποκατάσταση της ηθικής στα αστικά κόμματα. Αλλωστε, τα αστικά κόμματα - πρώτα και κύρια το ΠΑΣΟΚ αλλά και η ΝΔ - δε φαίνεται να έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα απ' όλα αυτά. Ανάγκη προστασίας από την τάξη που υπηρετούν ούτε τους προέκυψε ούτε και θα τους προκύψει ποτέ. Αυτή τα έφτιαξε, αυτή τα στηρίζει, αυτή τα ελέγχει και τα γνωρίζει μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας.

Η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και ο έλεγχος των κομμάτων αποσκοπούν στη θωράκιση του συστήματος και συνεπώς στην αναζωογόνηση και ενίσχυση των αστικών κομμάτων. Αυτό εξ αντικειμένου σημαίνει τον έλεγχο και την αποδυνάμωση του αντίπαλου ταξικού πόλου. Της εργατικής τάξης και του επαναστατικού της κινήματος, του πολιτικού τους φορέα που στη χώρα μας είναι το ΚΚΕ. Αυτό τον πόλο θέλουν να θέσουν υπό έλεγχο (έτσι πιστεύουν, κούνια που τους κούναγε). Αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο...