Το κέντρο της Αθήνας ήταν γεμάτο από νωρίς, τα πανό ήταν έτοιμα. Με παλμό και ζωντάνια η πορεία ξεκίνησε. Τα συνθήματα δυνατά, νέοι και παλιότεροι ένωσαν τις δυνάμεις τους. Χαρακτηριστικό ένα από τα δεκάδες πανό της πορείας: «36 χρόνια μετά συνεχίζουμε. Οι δρόμοι είναι δύο: Με τα μονοπώλια ή με το λαό». Οι μαθητές δε σταμάτησαν ούτε στιγμή να φωνάζουν για τις διεκδικήσεις τους, σκορπώντας ελπίδα για το αύριο. Το πανό του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας έγραφε: «Πάλη για την Παιδεία των αναγκών μας ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό». «Εργάτες - αγρότες - φοιτητές με μέτωπο απαντάμε στις πολυεθνικές» καλούσαν οι φοιτητές και οι σπουδαστές.

Μπροστά στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα συνθήματα δυνάμωσαν: «Ενωση και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο», «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμός ψηφίσανε το Μάαστριχτ πληρώνει ο λαός». Τα συνθήματα δε σταμάτησαν ούτε λεπτό στη διάρκεια της αντιιμπεριαλιστικής διαδήλωσης, όταν, όμως, πλησίαζε στην αμερικάνικη πρεσβεία «δυνάμωσαν», έγιναν πιο «ορμητικά» ενάντια στις ΗΠΑ και τους ιμπεριαλιστές.

Στην πορεία συμμετείχε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής την ΓΓ Αλέκα Παπαρήγα.

Οι επόμενες «μάχες» των εργαζομένων, των φοιτητών, των μαθητών είναι μπροστά στους τόπους δουλειάς, στις σχολές και στα σχολεία. Ο αγώνας του Πολυτεχνείου δεν έγινε για μια στιγμή. Συνεχίζει να εμπνέει, γιατί - όπως έγραψε και ο Ναζίμ Χικμέτ - «τις τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα»...