Υλοποιώντας τη δέσμευση για άσκηση «προγραμματικής αντιπολίτευσης», στη βάση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία του ακολουθεί γραμμή, όχι μόνον ανοχής, αλλά και στήριξης του ΠΑΣΟΚ, όπως φάνηκε από τη συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Εξωραΐζοντας την εικόνα του με δηλώσεις, όπως «το ΠΑΣΟΚ λέει σωστά πράγματα» (Αλ. Τσίπρας), «θα είμαστε δύναμη ελέγχου για την τήρηση θετικών δεσμεύσεων, που θα κρατάει τα μπόσικα» (Δ. Παπαδημούλης), «δε θα διστάσουμε να επικροτήσουμε ένα θετικό μέτρο (...) αν βλέπουμε κάτι αρνητικό, μια αθέτηση δέσμευσης, τότε θα αντιτασσόμαστε»! Αλλά και συνδράμοντας την προσπάθεια της άρχουσας τάξης να εκβιάσει τη λαϊκή συναίνεση και ανοχή απέναντι στη νέα κυβέρνηση, συνηγορώντας υπέρ μιας «ελάχιστης περιόδου χάριτος» στην κυβέρνηση.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, με τις τοποθετήσεις επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης στη Βουλή, η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έδωσε πρόσθετα δείγματα γραφής του «εποικοδομητικού» ρόλου που προτίθεται να παίξει απέναντι σε μια κυβέρνηση που πολιτικά εκπροσωπεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Οπως δηλώθηκε από μέρους της: «Ακούσαμε σήμερα θετικές εξαγγελίες»! Απομακρυνόμενος ακόμα κι απ' αυτόν το ρηχό αντιδικομματικό προεκλογικό λόγο, ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε από το βήμα της Βουλής: «Κύριε πρωθυπουργέ, έχετε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξετε ότι είστε ειλικρινείς, όταν λέτε ότι είστε διατεθειμένοι για μεγάλες ρήξεις και τομές, προκειμένου να προασπίσετε το δημόσιο συμφέρον. Κάντε το και πρώτα εμείς θα το χαιρετίσουμε! Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία! Θα αποδείξετε ότι το εννοείτε ή θα ακολουθήσετε την πεπατημένη, προεκλογικά να βγάζετε φλας αριστερά και μετεκλογικά να στρίβετε δεξιά;»... Και συγχρόνως έσπευδε να νομιμοποιήσει τη λογική της «καμένης γης», αποδεχόμενος το άλλοθι μιας δήθεν «αμείλικτης» πραγματικότητας: «Η πραγματικότητα είναι ότι δεχόμαστε ως χώρα ισχυρότατες πιέσεις για μεταρρυθμίσεις εις βάρος των εργαζόμενων (...) αυτή είναι η πίεση που δεχόμαστε απ' αυτό που εσείς ονομάζετε "διεθνείς αγορές" (...) το κρίσιμο, λοιπόν, ερώτημα είναι: Θα ενδώσετε, κύριε πρωθυπουργέ;»!

Στο πλαίσιο, δε, της «εποικοδομητικής, όχι μηδενιστικής, αντιπολίτευσης», ο Αλ. Τσίπρας από κοινού με τον Δ. Παπαδημούλη δεσμεύτηκαν για «αναμονή για να κριτικάρουμε τις πράξεις σας», συμβούλευσαν το ΠΑΣΟΚ, πριν διαπραγματευτεί με τον Αλμούνια, να διαπραγματευτεί με όλες τις χώρες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, για τη σύμπηξη κοινού μετώπου... Απέναντι σε ποιον, άραγε; Στην ΕΕ, που οι κατευθύνσεις της είναι δεσμευτικές και αδιαπραγμάτευτες; Τέτοιες αυταπάτες καλλιεργούν. Και αυτοαποκαλύπτονται με ποιους είναι. Χαιρέτισαν τη δημιουργία υπουργείου Περιβάλλοντος σαν «ώριμο αίτημα που έγινε πράξη». Αλλά και την «πρωτοβουλία» του Γ. Παπανδρέου «να ανοίξει θέματα διαφάνειας, αξιοκρατίας, θεσμικής λειτουργίας του κράτους», δηλώνοντας εν αναμονή «αποφασιστικών βημάτων» απ' την πλευρά του ...με κατανόηση ότι «προσπαθείτε με διάφορες μεθόδους να παρακάμψετε ακόμη και το ίδιο σας το κόμμα»...

Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Η «προγραμματική αντιπολίτευση» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πράγματι «εποικοδομητική» για την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που αυτή εκπροσωπεί. Κι επειδή «δυο καρπούζια δεν χωράνε στην ίδια μασχάλη», κάθε άλλο παρά τέτοια θα είναι για τα λαϊκά συμφέροντα.