Παπαγεωργίου Βασίλης

Η «αλλαγή σκυτάλης» ανάμεσα στους εταίρους του δικομματισμού, και η ανακατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, που συνδυάστηκε με τη μεγάλη ποσοστιαία διαφορά από τη ΝΔ (παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε 3.012.373 ψήφους, μόλις 10.000 περισσότερους από τους 3.002.531 που συγκέντρωσε το 2004), επιχειρήθηκε από τις πρώτες κιόλας ώρες της να εμφανιστεί σαν μια «νέα σελίδα» για την Ελλάδα. Η σύνθεση του νέου κυβερνητικού σχήματος και οι ανοιχτές διαδικασίες του Υπουργικού Συμβουλίου χρησιμοποιήθηκαν σ' αυτή την επιχείρηση.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απολαμβάνοντας την ολόπλευρη στήριξη των συγκροτημάτων του Τύπου που ελέγχει η άρχουσα τάξη, ενέτεινε όλη τη βδομάδα το επικοινωνιακό της σόου, με τα σηκωμένα μανίκια του Γ. Παπανδρέου και των υπουργών του να καταγράφουν την «καμένη γη» που παραλαμβάνουν από τους προκατόχους τους, με στόχο να πειστούν τα λαϊκά στρώματα, αφ' ενός, ότι συντελείται δήθεν «αλλαγή σελίδας στη διακυβέρνηση» του τόπου και, αφ' έτερου - και το κυριότερο - ότι επικρατεί «δημοσιονομικό χάος».

Το έδαφος φρόντισε να στρώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός με την ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο την Τετάρτη. Αφού αρχικά ζήτησε από τους υπουργούς του να προχωρήσουν σε «πλήρη καταγραφή της κατάστασης που παραλαμβάνουν», στη συνέχεια τόνισε ότι θα «υπάρξουν δύσκολες αποφάσεις» και «άμεσα μέτρα» για την «ανάταξη της οικονομίας και ανόρθωση της οικονομίας» και την κάλυψη των «δημοσιονομικών ελλειμμάτων». Ο Γ. Παπανδρέου βέβαια φρόντισε να διανθίσει την εξαγγελία των νέων αντιλαϊκών μέτρων με μεγαλόστομες υποσχέσεις για «στήριξη των ασθενέστερων» και γενικόλογα συνθήματα περί «αξιοκρατίας» και «ορθής διαχείρισης», επισημαίνοντας ταυτόχρονα στους υπουργούς ότι πρέπει να «εξασφαλίσουν τις ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις» ώστε να καταστήσουν «σύμμαχο τον πολίτη» στην εφαρμογή της πολιτικής τους.

Ολα όσα ακολούθησαν του Υπουργικού Συμβουλίου, επιτείνουν τις ενδείξεις ότι το πρωθυπουργικό κήρυγμα για την εξασφάλιση της «λαϊκής συναίνεσης», η δημιουργία κλίματος «δημοσιονομικού χάους» και οι μεγαλόστομες υποσχέσεις του, θα χρησιμοποιηθούν σαν το όχημα ώστε να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, μέσα από ένα πρόγραμμα άγριας λιτότητας.

Η συνάντηση του πρωθυπουργού με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) Γ. Προβόπουλο, την Πέμπτη στην οποία συμμετείχαν και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λ. Κατσέλη και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, κατέληξε με τον εκπρόσωπο των τραπεζιτών να διακρίνει «συναντίληψη», σύμπνοια και «συμφωνία σε γενικές γραμμές» ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις θέσεις της ΤτΕ για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το χρέος. Μάλιστα, για να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα, δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία για τη δημοσιονομική πορεία της χώρας, με τον Γ. Προβόπουλο να ανεβάζει το έλλειμμα πάνω από το 10% του ΑΠΕ και τον υπουργό Οικονομικών να κάνει λόγο για χρέος 292,3 δισ. ευρώ το α' εξάμηνο του 2009 που μπορεί να ξεπεράσει και τα 300 δισ. ευρώ στο τέλος του χρόνου!

Παρά το γεγονός ότι ο υπουργός Οικονομικών παρέπεμψε τις όποιες αποφάσεις στον πρωθυπουργό, η συνάντηση του κυβερνητικού επιτελείου με τον πρόεδρο της ΤτΕ φανέρωσε ότι με όχημα τη «δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση» η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα σκληρής λιτότητας που θα συνδυαστεί με την προώθηση ενός πλέγματος καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, το οποίο θα διαπραγματευτεί στις 24 Οκτώβρη με την ΕΕ στις Βρυξέλλες.

Ακριβώς πάνω σ' αυτό το πλαίσιο, ο Γ. Προβόπουλος συνέστησε στην κυβέρνηση τη λήψη άμεσων μέτρων με βάση τις εκθέσεις της ΤτΕ, οι οποίες αποτυπώνουν ακριβώς τις προτάσεις που έχουν καταθέσει όλο το προηγούμενο διάστημα η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ για την ελληνική Οικονομία, σημειώνοντας με έμφαση πως «σε γενικές γραμμές νομίζω ότι συμφωνούμε με την κυβέρνηση»!

Οι αντιλαϊκές προτάσεις της ΤτΕ είχαν ήδη δημοσιοποιηθεί με έκθεσή της από τον προηγούμενο Απρίλη και τότε η σημερινή υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λ. Κατσέλη είχε δηλώσει: «Επιβεβαιώνουν τις προβλέψεις που είχαμε κάνει (σ.σ. το ΠΑΣΟΚ) ήδη από τις αρχές του χρόνου»... Τις επιβεβαίωναν γιατί αποτελούν σήμερα διακηρυγμένες πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Μια συγκριτική προσέγγιση των όσων λένε οι τραπεζίτες και εκείνων που έχει ήδη διακηρύξει το ΠΑΣΟΚ, είναι αποκαλυπτική των προθέσεων της «νέας» κυβέρνησης.

Συγκεκριμένα:

Αυτά είναι ενδεικτικά μόνο στοιχεία των κεντρικών κατευθύνσεων που αναμένεται να ενσωματώσει το ΠΑΣΟΚ στις προγραμματικές δηλώσεις που θα καταθέσει την επόμενη βδομάδα, με διακηρυγμένο στόχο να διατηρηθεί η υψηλή κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητά του κεφαλαίου σε συνθήκες κρίσης. Σε συνδυασμό με τις «πράσινες» επενδύσεις που προτείνει ως διέξοδο από την κρίση η κυβέρνηση, θα προχωρήσει σε νέα γενναία χρηματοδότηση των βιομηχάνων και συνολικά του μεγάλου κεφαλαίου, οι οποίες θα συνδυαστούν με φοροαπαλλαγές και νέα επενδυτικά κίνητρα. Ολα αυτά, οι επιδοτήσεις και τα προνόμια προς το μεγάλο κεφάλαιο, είναι που διογκώνουν τα δημόσια ελλείμματα και τα χρέη, αφού οι κεφαλαιοκράτες και ενισχύονται με τα χρήματα του ελληνικού λαού και απαλλάσσονται από φόρους που θα κατευθύνονταν στα κρατικά ταμεία.

Αυτή η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, σε συνδυασμό με την ικανότητά του να κάμψει το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και να εξασφαλίσει την πολυπόθητη «κοινωνική ειρήνη», ήταν που οδήγησε τους εκπροσώπους της ολιγαρχίας να υποδεχτούν με διθυράμβους τη νέα κυβέρνηση. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, μιλώντας εξ ονόματος του συνόλου των κεφαλαιοκρατών δήλωσε ικανοποιημένος από την εκλογή ΠΑΣΟΚ, μίλησε για «εντολή να ασκήσει την ισχυρή διακυβέρνηση που απαιτούν οι καιροί και η οριακή κατάσταση του τόπου. Χρέος όλων μας, πλέον, είναι να συμβάλουμε, ο καθένας από την πλευρά του, στο δύσκολο έργο μιας πραγματικής εθνικής αλλαγής, που δεν μπορεί να περιμένει».

Γίνεται φανερό ότι τα νέα «πρόσωπα» στο Υπουργικό Συμβούλιο και το πολυδιαφημισμένο «ευέλικτο» κυβερνητικό σχήμα που παρουσίασε το ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από τη δημιουργία ενός αστικού κρατικού μηχανισμού που έρχεται να υπηρετήσει τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου και της αναπαραγωγής του. Απέναντι στη νέα θύελλα που έρχεται, τα λαϊκά στρώματα οφείλουν χωρίς καθυστέρηση να οργανώσουν την ταξική τους πάλη θέτοντας εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, απαιτώντας να πληρώσουν την κρίση τα μονοπώλια.