Βάζοντας μπροστά τις ανάγκες τους, φοιτητές και σπουδαστές πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της ανασυγκρότησης και της οργάνωσης του κινήματός τους

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εδώ και πολλά χρόνια, εργάζονται «σκληρά» για να διαμορφωθεί το πανεπιστήμιο της «αγοράς», που θα κατασκευάζει αυριανούς «ευέλικτους» εργαζόμενους. Την ίδια ώρα οι λαϊκές οικογένειες αγκομαχούν για να μπορέσουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 60% των σπουδαστών στα ΤΕΙ και το 45% των φοιτητών των Πανεπιστημίων αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους. Οι φοιτητικές εστίες, σε σχέση με τις ανάγκες, είναι ...ανύπαρκτες, ενώ τα κονδύλια για τη σίτιση μειώνονται.

Τα προηγούμενα χρόνια το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα προχώρησε σε κινητοποιήσεις ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές που προωθήθηκαν. Παρ' όλα αυτά, με ευθύνη της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ - οι οποίες υπηρετούσαν και υπηρετούν τις κεντρικές κατευθύνσεις των αναδιαρθρώσεων - το κίνημα βρίσκεται πολύ πίσω απ' τις σημερινές ανάγκες. Οι παρατάξεις του δικομματισμού δε θέλουν οργανωμένο κίνημα απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και το επιβεβαιώνουν με κάθε τρόπο. Οι παρατάξεις της ΕΑΑΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, η καθεμία με τον τρόπο της, βάζει φρένο στην οργάνωση και τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος.

Τα προβλήματα είναι οξυμένα και η πολιτική που θα εφαρμοστεί απ' τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γνωστή. Δεν υπάρχει περιθώριο πίστωσης χρόνου. Είναι απαραίτητο να οργανωθεί ενιαίο μέτωπο φοιτητών και σπουδαστών, σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, το οποίο θα διεκδικεί, θα απαιτεί και θα μπορέσει να οδηγήσει στην ανασύνταξη του κινήματος. Η διαλυτική κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί και η οργάνωση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την απάντηση στη νέα θύελλα αντιδραστικών μέτρων στην ανώτατη εκπαίδευση.

Η Πανσπουδαστική ΚΣ ήταν αυτή που πήρε την πρωτοβουλία για τη συνάντηση των παρατάξεων για τη σύγκληση των Πανσπουδαστικών Συνεδρίων για ΕΦΕΕ και ΕΣΕΕ, επιδιώκοντας την οργάνωση του κινήματος. Οι συσχετισμοί, βέβαια, είναι συγκεκριμένοι και δεν επιτρέπουν ελπίδες για αγωνιστικές διεκδικήσεις και στόχους πάλης, που θα ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες. Η δημιουργία ενός διακριτού αγωνιστικού πόλου σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, ο οποίος θα έρχεται σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την ΕΕ, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία συνθήκη για την ανασύνταξη.

Η «μαγιά» υπάρχει στις Επιτροπές Αγώνα που έχουν συγκροτηθεί σε δεκάδες σχολές σε όλη τη χώρα. Μπορεί να γίνει η αρχή για τη συγκρότηση ενός πόλου ισχυρού και ριζοσπαστικού, με αιτήματα και διεκδικήσεις στο ύψος των σημερινών απαιτήσεων και αναγκών. Με τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων στις γραμμές του, ενάντια στην πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ, μπορεί να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για τα επόμενα βήματα. Ηδη, σε αρκετές σχολές έχουν γίνει οι πρώτες προσπάθειες σύνδεσης του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος με το ταξικό εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Οι γονείς είναι οι σημερινοί εργαζόμενοι, οι φοιτητές και οι σπουδαστές είναι οι αυριανοί. Μαζί μπορούν να αντιμετωπίσουν τη θύελλα των αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται.

Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ τονίζει ότι «σε κάθε περίπτωση οι δυνάμεις της ΚΝΕ θα παλέψουν για να συγκροτηθεί διακριτός αγωνιστικός πόλος σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που θα έρχεται σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική των μονοπωλίων, που θα δρα στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος». Μαζί με χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές, που βρέθηκαν στις σχολές και στο δρόμο, είναι εφικτό το ξεκίνημα μιας νέας κατάστασης στην ανώτατη εκπαίδευση, με ριζοσπαστικά αιτήματα υπέρ των λαϊκών αναγκών.

Με πολλές μορφές πάλης, με οργάνωση της δράσης, μπορεί να έρθουν πιο κοντά τα αυτονόητα σύγχρονα δικαιώματα. Στον 21ο αιώνα είναι δικαίωμα η σίτιση και η στέγαση για όλους, η δωρεάν διανομή των απαραίτητων συγγραμμάτων, αλλά και αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία το λιγότερο στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού.

Στον 21ο αιώνα οι εταιρείες δεν έχουν καμία δουλειά στις σχολές. Ο μοναδικός τους ρόλος είναι η εκμετάλλευση φοιτητών, σπουδαστών και εργαζομένων στα ιδρύματα. Απ' τη μια θέλουν να ορίζουν το περιεχόμενο σπουδών (ώστε να ελέγχουν έτσι και την αντίληψη που θα διαμορφώνουν οι απόφοιτοι, αλλά και τις «δεξιότητες» που θα έχουν) και απ' την άλλη οι εργολαβικές εταιρείες αναλαμβάνουν λειτουργίες των ιδρυμάτων, με αποτέλεσμα οι φοιτητές να καλούνται όλο και περισσότερο να αγοράζουν υπηρεσίες από τα ιδρύματα.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές, που θεωρούν ασύμβατη την επιχειρηματική δράση με την Παιδεία, μπορούν να συγκροτήσουν το δικό τους πόλο, να απαιτήσουν να μην «αξιολογούνται» με τα κριτήρια του κεφαλαίου και να μην κατηγοριοποιούνται οι σχολές σύμφωνα με την «ανταγωνιστικότητα» και την προσαρμογή τους στις απαιτήσεις της «αγοράς». Υπάρχουν αιτήματα που είναι απαραίτητα για τη ζωή τους και γι' αυτά χρειάζεται οργανωμένη πάλη. Δεν μπορεί να μην υπάρχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε να απαιτούνται προϋποθέσεις για τη χορήγηση βιβλιαρίου ασθενείας. Δεν είναι δυνατόν όσοι εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους να μην προστατεύονται με μέτρα στήριξης, όπως εξάωρη εργασία με αποδοχές οκταώρου, άδεια με αποδοχές και κάθε είδους διευκόλυνση την περίοδο των εξεταστικών.

Ολα αυτά, και πολλά άλλα, δεν είναι σχέδια επί χάρτου, αλλά σύγχρονα και αυτονόητα αιτήματα για μια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση. Φοιτητές και σπουδαστές μπορούν να πάρουν θέση και να μη συμβιβαστούν με την κατάσταση διάλυσης που θέλουν να επιβάλουν οι κυρίαρχες δυνάμεις. Είναι στο χέρι τους να συγκροτήσουν ένα μέτωπο απέναντι στα χειρότερα που έρχονται και να διεκδικήσουν αυτά που τους στερούν.