Κυριακή 27 Σεπτέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
Βουλευτικές Εκλογές 2009
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Με «σημαία» τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας

Με τη «σημαία» της ταξικής - αντιλαϊκής πολιτικής ψηλά και επισείοντας την πυγμή κατά των λαϊκών αγώνων πορεύεται στις εκλογές η ΝΔ, επιβεβαιώνοντας τη συνέπεια και τη στοχοπροσήλωση στα γενικότερα συμφέροντα της αστικής τάξης.

H κυβέρνηση, το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών, δηλαδή το σάρωμα των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, επιχειρεί να το αναδείξει ως «συγκριτικό πλεονέκτημα» σε σχέση με τον έτερο μονομάχο, το ΠΑΣΟΚ. Επιδιώκει, δηλαδή, να της αναγνωριστεί - όχι μόνο από την οικονομική ολιγαρχία, αλλά και τα λαϊκά στρώματα - ότι επειδή έχει τη βούληση και το θάρρος να λέει την αλήθεια, είναι και η καταλληλότερη που πρέπει να συνεχίσει να την εφαρμόζει.

Η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των αποφάσεων της ΕΕ και του ευρω-σχεδίου εξόδου από την κρίση στις πλάτες των λαών, προτείνει τα αντιλαϊκά μέτρα ως μονόδρομο και, ήδη, τα έχει βαφτίσει «εθνικά αναγκαία». Αυτός είναι και ο λόγος που προκαλεί διαρκώς το ΠΑΣΟΚ να εγκαταλείψει την ασάφεια και την παραπλάνηση και να μιλήσει με συγκεκριμένα μέτρα.

Αυτή είναι και η «κυρίαρχη διαφορά» μεταξύ των δύο μονομάχων, που φροντίζει να υπενθυμίζει διαρκώς ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής κατά την προεκλογική εκστρατεία του. Οτι, δηλαδή, ο ίδιος λέει την αλήθεια και υπόσχεται έναν ανηφορικό δρόμο με δυσάρεστα μέτρα, ενώ το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να παραπλανήσει τους πολίτες με ανεύθυνες υποσχέσεις, στα πλαίσια της διαμάχης μεταξύ των δύο, για το ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Ολα τα άγρια μέτρα που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στο όνομα της εξόδου από την κρίση αφορούν μόνο την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, δεν έχει εξαγγείλει κανένα δυσάρεστο μέτρο για τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους, τους μεγαλοκατασκευαστές. Τα πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών που παρουσίασε στη ΔΕΘ και επαναλαμβάνει τμηματικά στη συνέχεια, αλλά και η επίδειξη πυγμής προς τους λαϊκούς αγώνες ακούγονται ως «ουράνια μελωδία» στα αυτιά της πλουτοκρατίας, ακριβώς γιατί αποτελούν την καλύτερη εγγύηση ότι τα μονοπώλια όχι μόνο θα εξέλθουν αλώβητα από την κρίση, αλλά δημιουργούν επιπλέον τις προϋποθέσεις για να συνεχιστεί η απρόσκοπτη κερδοφορία τους.

Ο Κ. Καραμανλής, για παράδειγμα, χαρακτηρίζει «λάθος πολιτική» να φορολογηθούν οι επιχειρήσεις και το κεφάλαιο ώστε να συμμετέχουν στα βάρη της κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή απορρίπτει μετά βδελυγμίας τη μείωση του ΦΠΑ στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, εξαπολύοντας διαρκώς νέες φοροεπιδρομές με αυξήσεις έμμεσων φόρων.

«Συμπίεση του εργατικού κόστους»

Εσκεμμένα η δικομματική κοκορομαχία επικεντρώνεται γύρω από τα άδεια ταμεία ακριβώς για να εμφανίσουν ως «αδήριτη αναγκαιότητα» την επερχόμενη άγρια αντιλαϊκή επίθεση. Στην αιχμή του δόρατος αυτής της νέας αντιλαϊκής θύελλας βρίσκονται οι διαρθρωτικές αλλαγές, που είναι το βασικό «εργαλείο» για να επιτευχθεί ο στόχος του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή η συμπίεση του εργατικού κόστους και η διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Το είπε ευθέως ο Γ. Παπαθανασίου, σε συνέντευξή του στα «Νέα» την περασμένη Δευτέρα, αποδίδοντας το «πρόβλημα» ανταγωνιστικότητας στο υψηλό εργατικό κόστος και την «άκαμπτη», τάχα, αγορά εργασίας(!): «Οι λόγοι για τους οποίους μειώθηκε η ανταγωνιστικότητά μας έχουν να κάνουν με την αύξηση του εργατικού κόστους, τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς εργασίας, το μέγεθος της αγοράς κλπ.», είπε χαρακτηριστικά, αποκαλύπτοντας και πού θα ριχτεί το βάρος το επόμενο διάστημα.

Στην κατεύθυνση αυτή, ήδη, ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής έχει διακηρύξει τη βούλησή του να προχωρήσει σε ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις με στόχο την ενίσχυση και κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Εχει ενθαρρύνει την εκ περιτροπής απασχόληση και την εργάσιμη βδομάδα των 3-4 ημερών στο όνομα της αντιμετώπισης της ύφεσης, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ενώ δε δίστασε να ευλογήσει το σύγχρονο δουλεμπόριο με τα προγράμματα stage. Στο ίδιο «κεφάλαιο» εντάσσεται η σταδιακή κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και η επέκταση της μερικής απασχόλησης και της ελαστικής εργασίας, αλλά και η υλοποίηση της περιβόητης οδηγίας Μπολκεστάιν, την οποία προτιμά να αναφέρει ως «απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων».

Επώδυνες και σαρωτικές είναι οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό, που δε θα περιοριστούν μόνο σε αυτές που έχει ήδη εξαγγείλει η κυβέρνηση, δηλαδή στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο, στη σφαγή των Βαρέων και Ανθυγιεινών, στη συρρίκνωση των αναπηρικών συντάξεων, αλλά θα προχωρήσουν στην «καρδιά» της Κοινωνικής Ασφάλισης. Πράγμα που σημαίνει μείωση των συντάξεων, περαιτέρω αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ιδιωτική ασφάλιση.

Η στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης στην ατζέντα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και η επίδειξη πυγμής απέναντι στους αγώνες αξίζουν αναμφίβολα τα εύσημα εκ μέρους της άρχουσας τάξης. Ομως, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να επιβραβεύσουν με την ψήφο τους τις «μαύρες μέρες» και τη βαρβαρότητα που υπόσχονται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μέσα από τις κάλπες πρέπει να βγει ενισχυμένο το «αντίπαλο δέος», η λαϊκή αντιπολίτευση, με δύο λόγια το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ