Από διαδήλωση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ τον φετινό Φλεβάρη

Η απόφαση για τη διεξαγωγή της συνάντησης πάρθηκε στη συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας της Διεθνούς Συνάντησης Κομμουνιστικών και Εργατικών κομμάτων που συνήλθε στην Αθήνα στις παραμονές του 18^ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Πρόκειται για την πρώτη Εκτακτη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων, τουλάχιστον μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, και αναμένεται να είναι η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα διεθνής πρωτοβουλία του κομμουνιστικού κινήματος στη Μέση Ανατολή. Ηδη τη συμμετοχή τους έχουν δηλώσει πάνω από 50 Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα.

Το ΚΚΕ θα εκπροσωπήσουν στη Συνάντηση ο Γ. Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Ε. Βαγενάς, μέλος της ΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, ο Η. Λέγγερης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων κι ο Η. Ναζίρ, συνεργάτης του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων.

Στις 27 Σεπτέμβρη θα πραγματοποιηθεί επίσης στη Δαμασκό συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας σχετικά με την προετοιμασία της φετινής (τακτικής) 11^ης Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που θα διεξαχθεί στο Νέο Δελχί της Ινδίας, την περίοδο από 20-22 Νοέμβρη 2009.

Αποτέλεσμα της σταθερής αντιιμπεριαλιστικής πάλης των κομμουνιστών

Η Εκτακτη Διεθνής Συνάντηση έρχεται σε συνέχεια μιας συνεχούς και έντονης δραστηριότητας των κομμουνιστικών κομμάτων και των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων στο πλευρό των λαών που αγωνίζονται για την εθνική και κοινωνική τους απελευθέρωση ενάντια στο ιμπεριαλιστικό σχέδιο για τη «Νέα Μέση Ανατολή».

Από το 1997 πραγματοποιούνται τακτικές περιφερειακές συναντήσεις των κομμουνιστικών κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, του Κόλπου και της Ερυθράς Θάλασσας, με τελευταία αυτή του Γενάρη του 2008, ενώ σταθερά εκδίδονται ψηφίσματα αλληλεγγύης στα πλαίσια των διεθνών συναντήσεων.

Ωστόσο η συνάντηση της Δαμασκού δεν αποτελεί απλά μια συνέχεια. Οι εξελίξεις έχουν προσθέσει νέα στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη, η κατάσταση γίνεται πιο σύνθετη, με την κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν, τις επανερχόμενες ιμπεριαλιστικές απειλές κατά της Συρίας και του Ιράν, το συνεχιζόμενο σφαγιασμό του λαού της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, με τις πλάτες ΗΠΑ-ΕΕ κ.ά.

Επίσης πρόκειται για την πρώτη συνάντηση μετά την εκλογή του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Εκλογή που συνοδεύεται από μια συστηματική προσπάθεια να αποκοιμηθούν οι λαοί και να παρουσιαστεί ότι άλλαξε η επιθετική φύση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Προσπάθεια που, αν μη τι άλλο, αποτελεί παραδοχή για τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η στρατηγική των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή. Παράλληλα, οι ΗΠΑ κι οι άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επιχειρούν να πολλαπλασιάσουν τα στηρίγματά τους στην περιοχή, να ανοίξουν διαύλους με δυνάμεις και κράτη που μέχρι σήμερα εμφανίζονταν να αντιπαρατίθενται.

Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από την εκδήλωση της διεθνούς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης που έχει αγκαλιάσει και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ιδιαίτερα την ΕΕ, ενώ νέες δυνάμεις αναδύονται και διεκδικούν αναβαθμισμένο παγκόσμιο ή περιφερειακό ρόλο. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές σχέσεις γίνονται πιο σύνθετες και ανταγωνιστικές, ενώ οξύνεται η επιθετικότητα ως αποτέλεσμα της κρίσης. Στα πλαίσια αυτά επιφυλάσσεται ιδιαίτερος ρόλος στο ΝΑΤΟ, που μάλιστα σήμερα επεξεργάζεται τη νέα επιθετική του στρατηγική.

Απάντηση στην ιμπεριαλιστική στρατηγική μπορεί να δώσει η συγκρότηση ενός ενιαίου ταξικού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου στην περιοχή, ενάντια στο ιμπεριαλιστικό σχέδιο για την «ευρύτερη και Νέα Μέση Ανατολή» και τον δήθεν «εκδημοκρατισμό» της, θέση που έχει επανειλημμένα διατυπωθεί σε συναντήσεις των ΚΚ της Ανατολικής Μεσογείου. Ενα αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο που θα αποκτά την ευρύτερη διεθνή στήριξη από κόμματα, κινήματα και οργανώσεις.

Προϋπόθεση για τη συνεπή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση της πάλης είναι να δυναμώσουν τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, να πρωτοστατήσουν στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στην ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση, να χαράξουν πιο αποφασιστικά ενιαία επαναστατική στρατηγική για το σοσιαλισμό.

Την ίδια ώρα στον αντίποδα της λαϊκής αντίστασης στον ιμπεριαλισμό, βρίσκεται η Σοσιαλιστική Διεθνής του Γ. Παπανδρέου και του σφαγέα Εχούντ Μπάρακ, και του δοσίλογου κατοχικού πρωθυπουργού του Ιράκ. Οι παραπάνω όχι μόνο έχουν δώσει αναρίθμητες εξετάσεις στον ιμπεριαλισμό, αλλά και αναγορεύουν τον εκπρόσωπο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που συνεχίζει να ματώνει τους λαούς της περιοχής, ως ελπίδα και λύση! Ετσι π.χ. ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας στο πρόσφατο συνέδριο της Φατάχ, υποστήριξε πως «η κεντρική ομιλία του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στο Κάιρο, ήταν μια ηχηρή επιβεβαίωση αυτής της παγκόσμιας συναίνεσης, ένα σημάδι μιας νέας ελπίδας», επιδιώκοντας μ' αυτόν τον τρόπο να αθωώσει το ρόλο των ΗΠΑ.

Από κοντά και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και του «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (στο οποίο από την Ελλάδα συμμετέχει ο ΣΥΝ) που προπαγάνδιζαν τον αφοπλισμό των λαών στο όνομα της «μη βίας» και έσπερναν ψευδαισθήσεις για τη φύση και τον πιθανό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην περιοχή, ενώ την ίδια στιγμή σιωπούσαν όταν στελέχη τους σαν τον Κλάους Λέντερερ, πρόεδρο της Οργάνωσης του Βερολίνου της «Die Linke» («Αριστερά») μετείχαν και χαιρέτιζαν σε εκδηλώσεις «αλληλεγγύης με το Ισραήλ και καταδίκης της τρομοκρατίας της Χαμάς», την ώρα μάλιστα που βρίσκονταν σε εξέλιξη η σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα από τα ισραηλινά στρατεύματα.

Η αντιπαράθεση με τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την ιμπεριαλιστική στρατηγική, η αποκάλυψη της δράσης πολιτικών δυνάμεων που θέλουν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση εμφανιζόμενες σαν υποστηρικτές και «προστάτες» των λαών, ενώ στην πραγματικότητα κινούνται από τη σκοπιά των δικών τους ιδιαίτερων συμφερόντων και του ανταγωνισμού τους με τις ΗΠΑ, η αντιμετώπιση μιας σειράς ιδεολογικών και πολιτικών ζητημάτων που θέτει ο αντίπαλος, αποτελούν επίσης όρους για την προώθηση του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.

Τέτοια είναι:

- Η απόρριψη της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής που κρύβεται πίσω από το πρόσχημα της «τρομοκρατίας», που μεταμφιέστηκε από τον οπορτουνισμό στο σύνθημα «όχι στον πόλεμο - όχι στην τρομοκρατία».

- Η απόρριψη του μυθεύματος ότι οι επεμβάσεις γίνονται για τον εκδημοκρατισμό, του θολώματος της ταξικής ουσίας της δημοκρατίας σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.

- Η καταγγελία της πολιτικής των «ίσων αποστάσεων».

- Η αποκάλυψη της αξιοποίησης του ΟΗΕ για τη νομιμοποίηση των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων. Της αντιδραστικής ουσίας του καινούριου διεθνούς δικαίου της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης που αποτυπώνει το συσχετισμό δύναμης που διαμορφώθηκε μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Κεντρική κι Ανατολική Ευρώπη.

- Η υπεράσπιση του δικαιώματος των λαών να επιλέγουν τα μέσα και τις μορφές πάλης τους.

- Η απόκρουση των προσπαθειών για τον εγκλωβισμό λαϊκών κινημάτων από τις διάφορες ιμπεριαλιστικές και περιφερειακές δυνάμεις που ανταγωνίζονται.

- Η ανάδειξη της ενότητας μεταξύ του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και της πάλης για την κοινωνική χειραφέτηση, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, για το σοσιαλισμό.

Το ΚΚΕ είναι και θα είναι σταθερά αμετακίνητο στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και των άλλων αγωνιζόμενων λαών. Η ενίσχυσή του στις επερχόμενες εκλογές της 4^ης Οκτώβρη θα σημάνει και δυνάμωμα της διεθνιστικής προσφοράς και αλληλεγγύης.