Κυριακή 20 Σεπτέμβρη 2009 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 19
Βουλευτικές Εκλογές 2009
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πλειοδοσία σε αντιλαϊκή επίθεση

Η πλειοδοσία στη γραμμή της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης και η επίδειξη τόλμης και αποφασιστικότητας όσον αφορά τη διαχείριση της κυρίαρχης πολιτικής, συνθέτουν τα βασικά συστατικά της προεκλογικής τακτικής της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος, στην οποία, όπως όλα δείχνουν, θα επιμείνει μέχρι το τέλος.

Ο Κ. Καραμανλής καυχιέται συχνά ότι η τακτική αυτή αποτελεί «τομή» στα πολιτικά πράγματα της χώρας, επειδή για πρώτη φορά ένα κόμμα εξουσίας δεν πάει στις εκλογές με πλειοδοσία παροχών (διάβαζε ψίχουλα), αλλά με πρόγραμμα συγκεκριμένων (αντιλαϊκών) μέτρων, που χαρακτηρίζονται δυσάρεστα, αλλά αναγκαία για να βγει η χώρα από την κρίση μετά από «δύο δύσκολα χρόνια». Ο πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι αυτό υπαγορεύει το εθνικό συμφέρον, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αυτό υπαγορεύει το συμφέρον της αστικής τάξης, το οποίο με αξιοθαύμαστη συνέπεια και στοχοπροσήλωση υπηρέτησε η κυβέρνησή του τα προηγούμενα πεντέμισι χρόνια. Από την άποψη αυτή, πράγματι, η προεκλογική καμπάνια της ΝΔ είναι μία ακόμα προσφορά στην άρχουσα τάξη, καθώς πάνω απ' όλα βάζει το γενικότερο συμφέρον της πλουτοκρατίας και της σταθερότητας του πολιτικού συστήματος. Ταυτόχρονα, ο Κ. Καραμανλής προσδοκά ότι θα αναγνωριστεί και θα εκτιμηθεί αυτή η συνέπειά του από τα μεγάλα αφεντικά, με ό,τι αυτό «μεταφράζεται» σε στήριξη μπροστά στις κάλπες.

Ολα δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να επιμείνει σε αυτή την τακτική μέχρι τέλους, παρόλο που οι δημοσκοπήσεις το προηγούμενο διάστημα έδειχναν ότι η «ψαλίδα» με το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν έκλεινε όπως προσδοκούσαν στη Ρηγίλλης, αλλά άνοιγε περισσότερο.

Μπορεί να μην επαναλαμβάνει διαρκώς από τα προεκλογικά μπαλκόνια τα συγκεκριμένα μέτρα, όπως τα παρουσίασε στη ΔΕΘ (ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα, πάγωμα μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις σε Παιδεία, Υγεία, κ.α.), αλλά επιμένει στην προβολή της εικόνας του θαρραλέου, αξιόπιστου και ικανού διαχειριστή. «Ποιος, λοιπόν, είναι έτοιμος; Ποιος είναι αποφασισμένος; Ποιος είναι αξιόπιστος; Ποιος οδηγεί σε σίγουρο και ασφαλή δρόμο;», είναι ένα από τα προσφιλή ρητορικά ερωτήματα που αρέσκεται να επαναλαμβάνει στις προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Στη βάση αυτή οξύνει την τεχνητή πόλωση και τα ψευτοδιλήμματα, γύρω από το ποιος από τους δύο μονομάχους μπορεί καλύτερα να φέρει σε πέρας το «έργο» που απαιτεί το κεφάλαιο, δηλαδή την ολοκλήρωση του προγράμματος των αντιδραστικών «αλλαγών και μεταρρυθμίσεων» με τις μικρότερες δυνατές κοινωνικές αναταράξεις και αντιδράσεις. Ο Κ. Καραμανλής υποστηρίζει ότι μπορεί να το κάνει μια κυβέρνηση της ΝΔ με επιτάχυνση των ρυθμών, που δε θα χάνει ούτε μια μέρα, όπως λέει, αλλά και επίδειξη πυγμής απέναντι στο λαϊκό - ταξικό κίνημα που αντιστέκεται και αγωνίζεται για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής.

Ο Κ. Καραμανλής έχει επιλέξει για τον ίδιο και το κόμμα του το ρόλο του ηγέτη, που λέει, τάχα, την αλήθεια και δεν φοβάται το πολιτικό κόστος, κατασκευάζοντας στο επίπεδο αυτό τις «διαφορές» με το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του. Πρόκειται, βέβαια, για αναγκαστική επιλογή, αφού ο ίδιος παραδέχεται δημόσια ότι δεν υπάρχουν διαφορές ουσίας με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αφού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιγράφει τις προτάσεις της κυβέρνησης για την έξοδο από την κρίση. «Ερχεται τώρα να εξαγγείλει όλα εκείνα που υπονόμευε», ομολογεί ο πρωθυπουργός, αναφέροντας συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως ότι το ΠΑΣΟΚ δέχεται τώρα την απευθείας παροχή εγγυήσεων σε επιχειρήσεις που έπληξε η κρίση, αντιγράφει την πολιτική για κάλυψη δανειακών αναγκών των επιχειρήσεων μέσω ΤΕΜΠΜΕ, ενώ, φυσικά, είναι αστείες οι διαφορές γύρω από τις «αυξήσεις» στους μισθούς και τις συντάξεις, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κ.ά.

Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Η συρρίκνωση της εκλογικής δύναμης της ΝΔ στις κάλπες είναι η επιβαλλόμενη απάντηση του εργαζόμενου λαού, πολύ περισσότερο που υπόσχεται «μαύρες μέρες» για τα λαϊκά στρώματα και μόνο «ευχάριστα μέτρα» για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Εξίσου, όμως, επιβάλλεται η εκλογική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ που πάντα έβαζε πλάτες στην αντιλαϊκή επίθεση και δεσμεύεται να εφαρμόσει τους αντιλαϊκούς - αντεργατικούς νόμους. Η πραγματική, η φιλολαϊκή, διέξοδος δεν μπορεί παρά να αναζητηθεί στην αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.


Π. Κ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ