«Με ένα δυνατό ΚΚΕ μπορούμε να αλλάξουμε και να ανατρέψουμε τα δεδομένα και τους συσχετισμούς. Τίποτα δεν είναι αδύνατο, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο». Με αυτά τα λόγια ολοκλήρωσε την ομιλία του στο 35ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Θεσσαλονίκη ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Απευθυνόμενος στους χιλιάδες νέους που πλημμύρισαν το χώρο του Φεστιβάλ ο Δ. Γόντικας ανάμεσα σε άλλα είπε:

«Το σύνθημα του Φεστιβάλ "Σοσιαλισμός: Η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα" είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο. Θα σημαδέψει τους αγώνες της γενιάς σας.

Σηκώστε ακόμα πιο ψηλά, κρατάτε γερά τις σημαίες του σοσιαλισμού και της επανάστασης. Τα δοξασμένα λάβαρα των λαϊκών εξεγέρσεων και επαναστάσεων που σφράγισαν τις εξελίξεις του 20ού αιώνα.

Συνδέστε πιο στέρεα τα όνειρα και τις φιλοδοξίες σας, για μια καλύτερη ζωή, με τη μεγάλη στρατιά των αγωνιστών που έχουν ταυτίσει αμετάκλητα τη ζωή τους με τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, με το ΚΚΕ. Είμαστε περήφανοι και αισιόδοξοι, όσο ποτέ άλλοτε, γιατί το Κόμμα μας είναι εξοπλισμένο πολύ γερά με ένα καλά επεξεργασμένο και εκσυγχρονισμένο πρόγραμμα και στρατηγική για να βγει ο λαός και ο τόπος από τη βαρβαρότητα, να μπει στο δρόμο της προόδου, του σοσιαλισμού.

Το 18ο Συνέδριο έδωσε στο Κόμμα, στην ΚΝΕ, στην εργατική τάξη και τη νεολαία ένα ολοκληρωμένο σχέδιο της αντίληψής μας για το σοσιαλισμό αλλά και το δρόμο που μας οδηγεί σε αυτή την προοπτική. Το πιο σπουδαίο έργο του 18ου Συνεδρίου είναι ότι ξεκαθάρισε το δρόμο από όποιες συγχύσεις, παρεκκλίσεις και λάθη που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού. Αποκατέστησε το κλονισμένο κύρος και την επιστημονική εγκυρότητά του.

Οι αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου είναι ένα πανίσχυρο και ακατανίκητο όπλο στα χέρια της ΚΝΕ, των νέων που αναζητούν το δικό τους μέλλον. Σας καλούμε να τις μελετήσετε και να γίνετε ικανοί στο χειρισμό αυτού του όπλου. Να είσαστε βέβαιοι. Θα ξανασυνδέσουμε και πάλι τα νήματα της ιστορικής εξέλιξης με μια νέα άνοδο της ταξικής πάλης, του επαναστατικού κινήματος. Ο 21ος αιώνας θα διορθώσει τις παρεκκλίσεις της Ιστορίας και θα επαναφέρει και πάλι στο προσκήνιο τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις. Να είμαστε καλά προετοιμασμένοι.

Ζούμε αυτή την εποχή που προετοιμάζει τις μεγάλες ανατροπές, αισθανόμαστε τα κοιλοπονήματα της Ιστορίας για τη γέννα της νέας ζωής. Είναι όλα αυτά ολοζώντανα μπροστά μας. Το σύστημα που ζούμε, ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, είναι σε πλήρη και βαθιά αντίθεση με τις ανάγκες των ανθρώπων, της κοινωνίας. Γεννάει και αναπαράγει, μόνιμα και σταθερά και σε μαζική κλίμακα, τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση των λαϊκών μαζών, στον ίδιο βαθμό που αναπαράγει το κεφάλαιο και συσσωρεύει τεράστια πλούτη. Πλούτος και φτώχεια πάνε μαζί.

Αυτό το σύστημα που κλονίζεται από την οικονομική κρίση πασχίζουν σήμερα να σώσουν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα. Να στηρίξουν την κερδοφορία των καπιταλιστών που μειώνεται γιατί συγκέντρωσαν τεράστιο πλούτο και μέσα και δεν μπορούν να τα αναπαραγάγουν και να εξασφαλίσουν την κερδοφορία που θέλουν. Πανικόβλητοι μπροστά σε αυτή την κρίση, φορτώνουν βάναυσα όλες τις συνέπειες στους εργαζόμενους. Να τι κρύβουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Να γιατί η οικονομική ολιγαρχία απαιτεί ισχυρές κυβερνήσεις και εκβιάζουν το λαό μπροστά στην κάλπη σήμερα και αύριο στα εργοστάσια και στο χωράφι, να σκύβει το κεφάλι και να αποδέχεται τους όρους του κεφαλαίου. Πόσο θα δουλεύει και πόσο θα αμείβεται.

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι αρχή και σκοπός του κεφαλαίου είναι ένας και μόνος. Το κέρδος, η συνεχής ανάπτυξή του, η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, των ανθρώπινων αναγκών. Τίποτα παραπάνω. Δεν ενδιαφέρεται και δεν έχει σκοπό τις κοινωνικές ανάγκες. Δεν παράγει για τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά μόνο για το κέρδος. Οσο αυτή η διαδικασία δυσκολεύεται τόσο πιο πολύ μεγαλώνει ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μεγαθήρια του πλούτου ποιος θα αρπάξει τη μερίδα του λέοντος. Γίνονται πιο επιθετικά, πιο ληστρικά.

Ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής έχει φτάσει πλέον στα όριά του. Είναι σύστημα που βουλιάζει, που σαπίζει. Δεν είναι απλά ένα σύστημα κοινωνικά άδικο αλλά βαθιά αντιδραστικό και ξεπερασμένο. Η οικονομική κρίση που ζούμε αυτή την περίοδο είναι η πιο τρανή απόδειξη.

Η οικονομική κρίση δεν είναι μια μπόρα που θα περάσει και δεν είναι αποτέλεσμα κακών χειρισμών και ανίκανων κυβερνήσεων, όπως ισχυρίζεται η σοσιαλδημοκρατία και οι οπορτουνιστές. Είναι περίοδος που φορτώνονται νέα βάσανα στις εργατικές και λαϊκές μάζες, γίνεται πιο βαρύς ο ζυγός της εκμετάλλευσης, της δικτατορίας των μονοπωλίων. Είναι όμως ταυτόχρονα και περίοδος συσσώρευσης πολιτικής πείρας και επαναστατικής ενέργειας.

Δημιουργούνται οι συνθήκες όπου μια σπίθα μπορεί να οδηγήσει στο φούντωμα του κινήματος και σε μεγάλα κοινωνικά ξεσπάσματα. Είναι ακριβώς αυτό που κάνει σήμερα τους ιμπεριαλιστές να τρέμουν και να καταφεύγουν στον αυταρχισμό και στον πιο χυδαίο αντικομμουνισμό ταυτίζοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό, πιστεύοντας ότι μπορούν να αναχαιτίσουν την ταξική πάλη.

Εχει γίνει εφιάλτης για τον ιμπεριαλισμό η θριαμβευτική σοσιαλιστική επανάσταση και ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε. Να γιατί λυσσομανούν απέναντι στο ΚΚΕ. Γιατί δεν αποκήρυξε το μεγάλο αυτό επίτευγμα της ταξικής πάλης. Γιατί διδάσκεται από τα λάθη που έγιναν, βγάζει συμπεράσματα. Γιατί αγωνίζεται αταλάντευτα να αναζωογονήσει τη σοσιαλιστική προοπτική και να φέρει σε αντιστοιχία τα αιτήματα του λαού και της νεολαίας για μια καλύτερη ζωή, τους αγώνες και τις προσδοκίες τους, με την πάλη για το σοσιαλισμό.

Οσοι πίστεψαν ότι μπορούν να κάνουν τον καπιταλισμό πιο ανθρώπινο και στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες, όχι μόνο διαψεύστηκαν αλλά και χρεοκόπησαν πολιτικά. Εδώ βρίσκεται και η βασική αιτία γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε αδιέξοδο και κρίση.

Η ανάλυση των εξελίξεων μας φέρνει μπροστά σε μεγάλες ευθύνες απέναντι στο λαό, μπροστά στο νέο κύμα επίθεσης που δέχεται και θα δυναμώσει το επόμενο διάστημα. Μας υποχρεώνει σε πλήρη και διαρκή ετοιμότητα παρέμβασης για να μετατρέψουμε κάθε δυνατότητα που θα γεννιέται σε κίνημα αμφισβήτησης της εξουσίας των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι η ιστορία των οικονομικών κρίσεων δεν είναι μόνο βάσανα για τους εργαζόμενους, είναι και ιστορία κορύφωσης της ταξικής πάλης και μεγάλων αλμάτων του επαναστατικού κινήματος. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες γεννήθηκαν η Α' Κομμουνιστική Διεθνής, η Παρισινή Κομμούνα, η Οχτωβριανή Επανάσταση και η δημιουργία του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος. Είναι ακριβώς η απάντηση του λαού στις μεγάλες καταστροφές που προκαλεί η κρίση στις παραγωγικές δυνάμεις, στη μαζική εξαθλίωση των λαϊκών μαζών, στη φρίκη του πολέμου που συνοδεύουν κατά κανόνα τις κρίσεις. Είναι επίσης ιστορική απόδειξη ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος, παντοδύναμος και ότι η αντικατάστασή του από έναν ανώτερο τρόπο παραγωγής, το σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό, είναι ώριμη, αναγκαία και αναπόφευκτη. Ο σοσιαλισμός δεν εξαλείφει μόνο οριστικά τις κρίσεις, αλλά και εγγυάται την ολόπλευρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων προς όφελος όλης της κοινωνίας και την ευημερία όλου του λαού και όχι μιας μειοψηφίας. Τα τεράστια μέσα παραγωγής, η επιστήμη, η τεχνική θα μπουν οριστικά στην υπηρεσία των ανθρώπων, θα παράγουν σχεδιασμένα για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι για το κέρδος και θα αναπτύσσονται απεριόριστα γιατί θα έχει καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, θα είναι λαϊκή περιουσία. Αυτό είναι σήμερα το κομβικό πρόβλημα που έχει τεθεί για λύση μπροστά στην ανθρωπότητα και σε κάθε χώρα ξεχωριστά.

Η πολιτική που εφαρμόζεται χρόνια τώρα, είναι που οδήγησε στη σημερινή κρίση. Είναι αποφασισμένοι να ξεζουμίσουν όλη την κοινωνία για να στηρίξουν την κερδοφορία των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρήσεων. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Με αίμα θα βγούμε από την κρίση. Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Αλλά και η έξοδος από την κρίση θα είναι προσωρινή και αναιμική. Δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για νέα και πιο βαθιά κρίση. Ωριμάζουν κατά συνέπεια και οι όροι για μια νέα άνοδο της ταξικής πάλης, του επαναστατικού κινήματος. Γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Οι από πάνω όλο και πιο δύσκολα θα μπορούν να ρυθμίζουν και να ελέγχουν την πορεία των πραγμάτων και οι από κάτω, οι εργαζόμενοι όλο και πιο δύσκολα θα μπορούν να ζουν στα πλαίσια αυτού του συστήματος. Αυτή είναι η διαλεκτική της εξέλιξης και καμιά δύναμη δεν μπορεί να τη ματαιώσει. Με μόνο μια προϋπόθεση. Κόμμα ισχυρό και ικανό να υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα και να κατευθύνει την πάλη του λαού στη σωστή κατεύθυνση, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό. Τέτοιο κόμμα υπάρχει. Είναι το ΚΚΕ. Πρέπει να αποκτήσει και την ικανή δύναμη μέσα στην εργατική τάξη και το κίνημά της, στη νεολαία, σε όλα τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από το ζυγό των μονοπωλίων. Να γίνει και εκλογικά δυνατό. Να αποκτήσει ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική υπεροχή. Να συνενώσει κάτω από τα λάβαρα του αγώνα όλες τις λαϊκές δυνάμεις για άλλο δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος της πλειονότητας του λαού, για αλλαγές και ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας. Σε αυτό το σκοπό υποτάσσουμε όλη μας τη δράση.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Τα αδιέξοδα του συστήματος που ζούμε δε γεννάνε μόνο πιο βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές, ανεξάρτητα ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση, νεοφιλελεύθεροι ή σοσιαλδημοκράτες ή σε συμμαχία, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ με αυτοδυναμία ή σε συμμαχία.

Γεννάει και τον αυταρχισμό και βρώμικες μεθόδους, τον αποπροσανατολισμό και την καθυπόταξη του λαού και μπροστά στην κάλπη και στη ζωή.

Το τελευταίο μάλιστα διάστημα εκτοξεύονται όλο και πιο συχνά και από διάφορους κύκλους όχι μόνο βρώμικες συκοφαντικές επιθέσεις σε βάρος του ΚΚΕ αλλά και απειλές.

Μας λένε ότι "τελείωσε η περίοδος ανοχής προς το ΚΚΕ" και η αναγνώριση της όποιας ιστορικής του προσφοράς. "Τέρμα αυτά που ξέρατε", μας λένε.

Πήραν το "πράσινο φως" από τα επιτελεία των Βρυξελλών και από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι στην Ελλάδα υπάρχει και δυναμώνει το ΚΚΕ, ότι παραμένει σταθερά στην τρίτη θέση.

Εκφράζουν το φόβο και την ανησυχία των καπιταλιστών, που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την εντεινόμενη παρουσία των δυνάμεων του ΚΚΕ εκεί που εκδηλώνεται σε όλο της το μεγαλείο η βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, στα εργοστάσια, τους τόπους δουλειάς. Δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι το ΚΚΕ δείχνει στους εργαζόμενους, στη νεολαία, ότι υπάρχει άλλος δρόμος για να ζήσουν καλύτερα και ότι αποκαλύπτει τον αντιλαϊκό κατήφορο και τη στρατηγική σύμπλευση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ενοχλούνται γιατί το ΚΚΕ παραμένει ασυμβίβαστο και αμετακίνητο στη γραμμή της ταξικής πάλης. Κόμμα αρχών, κόμμα που δεν έβαλε και δεν πρόκειται να βάλει πλάτη στα αντιλαϊκά τους σχέδια.

Ολα αυτά τα καταλαβαίνουμε πολύ καλά. Οι αντίπαλοί μας, όλοι όσοι εκτοξεύουν από δω και από κει απειλές, φαίνεται πως έχουν κοντή μνήμη ή κάνουν πως ξεχνούν την Ιστορία και τα διδάγματά της.

Πότε, αλήθεια, το ΚΚΕ έτυχε της ανοχής της αστικής τάξης και αναγνώρισης της προσφοράς του; Ολη η ιστορία του ΚΚΕ, από την ίδρυσή του, είναι ένας ατελείωτος αγώνας με τους μηχανισμούς του συστήματος. Η εξορία, η φυλακή, οι απολύσεις, οι εκτελέσεις, οι κάθε είδους διωγμοί, η συκοφαντία, η ψευτιά ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη. Συνεχίζεται και σήμερα ο πόλεμος με άλλες μεθόδους.

Ας τολμήσουν, λοιπόν, να σηκώσουν χέρι στο ΚΚΕ. Θα ξεσηκωθούν όχι μόνο οι ζωντανοί μα και τα δεκάδες χιλιάδες θύματα των πιο σκληρών διωγμών που γνώρισε το ΚΚΕ σε όλη την 90χρονη πορεία του. Θα σηκωθούν και οι πέτρες.

Τους θυμίζουμε πως κάθε φορά που σήκωναν χέρι σε βάρος του Κόμματος, το ΚΚΕ έβγαινε νικητής και δαφνοστεφανωμένο από το λαό. Οι διώκτες του πέρασαν στο περιθώριο της Ιστορίας και καρφώθηκαν στον πάσσαλο της ατίμωσης.

Οι κομμουνιστές δεν είναι υπεράνθρωποι.

Η αντοχή τους βρίσκεται στο γεγονός ότι είναι ταυτισμένοι απόλυτα με το λαό, είναι αξεχώριστο μέρος του, είναι σάρκα από τη σάρκα του. Και το κάθε μέτρο σε βάρος του ΚΚΕ είχε πριν απ' όλα στόχο τον ίδιο το λαό, τις ελευθερίες και τα δικαιώματά του. Δεν είναι τυχαίο ότι πάντα συνυπάρχουν, ταυτίζονται οι επιθέσεις σε βάρος του ΚΚΕ με τα πιο βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων.

Εδώ βρίσκεται η δύναμη αντοχής του ΚΚΕ. Στη λαϊκή στήριξη και στην αναγνώριση ότι το ΚΚΕ δεν έκανε ποτέ δήλωση μετανοίας στους διώκτες και εκμεταλλευτές του λαού. Ηταν και παραμένει αφοσιωμένο στα συμφέροντά του και ποτέ δεν πέρασε απέναντι. Δεν πρόκειται να κάνουμε βήμα πίσω από τους διακηρυγμένους σκοπούς και την πολιτική του ΚΚΕ. Δεν πρόκειται να λυπηθούμε κόπους και θυσίες και θα δίνουμε καθημερινά και περισσότερες δυνάμεις για να δυναμώνει το ΚΚΕ, να κατακτά το νου και την καρδιά όλο και περισσότερων εργατικών και λαϊκών ανθρώπων. Να κερδίζει με το κύρος των ιδεών και τη συνέπεια λόγων και έργων τη νεολαία.

Οταν οι αντίπαλοι ανησυχούν για το ρόλο και τη δύναμη του ΚΚΕ και του κηρύσσουν τον πόλεμο, οι εργαζόμενοι, η νεολαία πρέπει να είναι έτοιμοι για τα χειρότερα σε βάρος τους. Και η καλύτερη ετοιμότητα είναι να ενισχύσουν τη θωράκισή τους, να ενισχύσουν την άμυνά τους, να επιστρατεύσουν τις δυνάμεις τους και να τους πάρουν φαλάγγι. Να δώσουν πιο μεγάλη δύναμη στο ΚΚΕ. Είναι η μόνη αποτελεσματική άμυνα. Είναι η πιο ισχυρή αντεπίθεση».