Ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Το γνωστό αυτό απόφθεγμα θυμίζει η αντιπαράθεση των δύο κομμάτων εξουσίας, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τα θέματα της οικονομίας. Μόνο που η αντιπαράθεσή τους, είναι φθηνή, επιλεκτική και επιδερμική, καθώς κινείται σε θέματα διαχείρισης και δεν αγγίζει την ουσία των προβλημάτων. Γιατί, αν τα δύο κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης αποφάσιζαν να πουν την αλήθεια για το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, για το πώς δημιουργούνται τα ελλείμματα και το χρέος, πώς οργιάζει και πώς συγκαλύπτεται η φοροδιαφυγή, θα αναγκάζονταν να καταδείξουν και την ταξική τους διάσταση... Αντίθετα, τα κόμματα αυτά, συνειδητά επιλέγουν να συγκαλύπτουν τα ταξικά χαρακτηριστικά της πολιτικής τους, και να εμφανίζουν τα όποια προβλήματα αναφύονται από τις πολιτικές τους επιλογές, ως προβλήματα κακοδιαχείρισης, ανικανότητας και λαθεμένων επιλογών...

Πρώτο: ότι τη δημοσιονομική πολιτική από το 1990 την εναρμόνισαν με τις ανάγκες προσαρμογής στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και την ΕΕ. Τι προϋπολογισμούς θα καταρτίσει η Ελλάδα, ποιες κοινωνικές τάξεις θα ενισχυθούν, πόσο πρέπει να διαμορφωθεί το έλλειμμα, τι επιπλέον μέτρα θα ληφθούν και ποιοι θα τα πληρώσουν, συναποφασίζεται με την ΕΕ. Για το σκοπό αυτό, στο παρελθόν καταρτίζονταν τα Σύμφωνα Σύγκλισης και μετά την ένταξη στην ΟΝΕ τα Σύμφωνα Σταθερότητας και τα Προγράμματα Μεταρρυθμίσεων.

Δεύτερο: η φορολογική πολιτική, χρησιμοποιήθηκε και από τα δύο αυτά κόμματα, ως εργαλείο συσσώρευσης του κεφαλαίου, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητάς του και της κερδοφορίας του. Υπό τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων που δημιουργήθηκε για το λαϊκό κίνημα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, και κάτω από τις ανάγκες διευκόλυνσης της αναπαραγωγής του κεφαλαίου, της μεγέθυνσής του για να γίνεται ανταγωνιστικό, στη φορολογική πολιτική και τα δύο κόμματα προώθησαν μία σειρά αντιδραστικές αλλαγές, οι οποίες επέτρεψαν τη μείωση της φορολογίας της αστικής τάξης και τη μεταφορά βαρών στα λαϊκά στρώματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε: τη μείωση του συντελεστή φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων από 45% στις αρχές του '90, σε 35% (1992 - 2004) και σε 25% σήμερα, με προοπτική να διαμορφωθεί στο 20% το 2014. Τις ανατροπές στη φορολογία εισοδήματος Φυσικών Προσώπων, οι οποίες ακύρωσαν την αναλογικότητα του φόρου. Τις αντιδραστικές αλλαγές στο ΦΠΑ. Την επιβολή των «αντικειμενικών κριτηρίων», το αφορολόγητο των εφοπλιστών, τον εκμηδενισμό του φόρου κληρονομιών για την αστική τάξη, την προκλητική εύνοια προς το τραπεζικό κεφάλαιο. Αυτά είναι όλα έργο των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Και δύο λόγια για το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα. Γιατί αυξάνονται; Αυξάνονται γιατί η ελληνική ολιγαρχία δαπανά κάθε χρόνο το 5% του ΑΕΠ για πολεμικές δαπάνες. Γιατί, η υπερχρεωμένη Ελλάδα έκανε το 2004 τους δαπανηρότατους Ολυμπιακούς Αγώνες που στοίχισαν περί τα 40 δισ. ευρώ. Γιατί η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους έχει παραδοθεί στις τράπεζες, οι οποίες κερδίζουν τεράστια ποσά. Γιατί οι επιχορηγήσεις προς το κεφάλαιο ανέρχονται κάθε χρόνο σε αρκετές δεκάδες δισ. ευρώ.

Ο ελληνικός λαός, δεν πρέπει να αισθάνεται την παραμικρή ενοχή για τα ελλείμματα και τα χρέη, γιατί αυτά είναι αποτέλεσμα της ασκούμενης φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Αντίθετα, πρέπει να εξεγερθεί γιατί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιχειρούν να του φορτώσουν τις συνέπειες της κρίσης. Στις 4 Οκτώβρη μόνο ΚΚΕ!