Το πανεργατικό μέτωπο ρίχνεται στη μάχη της... Εκθεσης. Γιατί δεν πάει άλλο και πρέπει να εκθέσουμε την πανουργία της ταύτισης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας με την πανεθνική ανάγκη για ανατροπή.

Οχι των κεκτημένων της εργατικής τάξης, αλλά των πολιτικών των δύο μεγάλων (;) κομμάτων, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που απ' τη μεταπολίτευση και μετά επιφύλαξαν τα πάνδεινα στην πλειονότητα των εργαζομένων.

Στο λάκκο της ΛΑΡΚΟ δεν πρέπει να ξαναπεθάνει εργάτης χωρίς να γίνει πανεθνικός ξεσηκωμός και πάνδημο πένθος. Στον κάθε πανούργο πολιτευτή θα αντιτάξουμε κάθε πανέμορφο αγωνιστή όχι για ένα ισχυρό αλλά για ένα πανίσχυρο ΚΚΕ.

Στο εκλογικό πανδαιμόνιο, που όσο κυλούν οι μέρες θα μετατρέπεται σ' έναν πανζουρλισμό κραυγών και ψιθύρων, με τον αντικομμουνισμό να βρυχάται σαν πανάρχαιος δράκος επιστρατευμένος κι εξωραϊσμένος από τους λακέδες των πολυεθνικών και τους εξαρτημένους από τη βούληση των εργοδοτών, θα σκορπίσουμε την ελπίδα της άλλης εκδοχής της ζωής. Σαν εκείνα τα... ζιζάνια που το σύστημα τρέμει μήπως του ματαιώσουν τη σοδειά των αμέτρητων κερδών. Συκοφάντες, λαμόγια, οπορτουνιστές, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, θα στήσουν πάλι το αντιΚΚΕ πανηγύρι τους. Εκλογές το λένε και δεν είναι το παν. Ομως ο λαός είναι παντοδύναμος κι αν το πιστέψει ουσιαστικά, αυτή τη φορά θα το δείξει όπως του πρέπει και μπορεί. Στο χέρι του, στο χέρι μας είναι.