Τετάρτη 2 Σεπτέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αλάφιασαν οι γραφίδες του «Βήματος»

Αφελής δεν είναι. Παριστάνει όμως την αφελή. Και κάνει πως δεν καταλαβαίνει τις θέσεις του ΚΚΕ επειδή ακριβώς θέλει να τις διαστρεβλώσει και να τις συκοφαντήσει. Λογικό, θα σκεφτεί κανείς, αφού κι αυτή ανησυχεί για λογαριασμό της τάξης και τα συμφέροντα που παραδοσιακά υπηρετεί η εφημερίδα της. Το ομολογεί άλλωστε και η ίδια, εξηγώντας το λόγο για τον οποίο καταπιάνεται με τη θέση του ΚΚΕ σχετικά με τις πυρκαγιές: «Επειδή τέτοιες μέρες είναι πολύς ο κόσμος που λέει "κάλλιο να μου καεί το χέρι παρά να ψηφίσω τους μεγάλους" και η κυρία Παπαρήγα έχει στήσει μια φάκα για τους ψηφοφόρους. Ενώ ομιλεί περί πολιτικής εκμετάλλευσης της τραγωδίας, πράττει το αυτό, διεκδικώντας το μερίδιό της. Γίνεται και η ίδια ένα κοράκι πάνω από το πτώμα της πρωτεύουσας».

Ο λόγος για μια από τις αρθρογράφους του «Βήματος», η οποία προσφάτως θήτευσε και στη στήλη της Πανδώρας, εξαντλώντας τη χυδαιότητά της σε βάρος του ΚΚΕ. Επειδή λοιπόν οσμίζεται ότι οι θέσεις του ΚΚΕ για τις πυρκαγιές και η στάση που κράτησε το Κόμμα στην πρόσφατη καταστροφή έχουν ανταπόκριση στο λαό, γεγονός που αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να εκφραστεί και εκλογικά σε βάρος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αναλαμβάνει (ή χρεώνεται...) να «αναλύσει» από τη ναυαρχίδα του Λαμπρακέικου την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συγκέντρωση που έγινε την Κυριακή στη Νέα Μάκρη.

Φτιάχνει μάλιστα και το κατάλληλο κλίμα, γράφοντας στην αρχή του πονήματός της: «Το Κουκουέ δεν έκαψε δάση ούτε νομιμοποίησε καταπατητές, ως εκ τούτου μπορεί να λέει ό,τι θέλει για τα αποκαΐδια. Η κυρία Αλέκα Παπαρήγα με την ομιλία της στη Νέα Μάκρη για τις φωτιές έδωσε τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα αγωνίας, ανθρωπιάς και παραλογισμού με τα οποία μας έχει συνηθίσει». Λες και το ΚΚΕ λέει ό,τι θέλει και όχι αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Οτι δηλαδή η μεγάλη ατομική ιδιοκτησία και η εμπορευματοποίηση της γης οπλίζουν τους εμπρηστές. Αλλά έλα που η ίδια είναι ευλαβής στο ιερό και όσιο της ατομικής ιδιοκτησίας και του εμπορίου... Εξ ου και η εκτίμηση περί παραλογισμού. Το καταλαβαίνει, αλλά επειδή δε θέλει να το υπερασπίσει ανοιχτά, κάνει άτιμο παιχνίδι, ταυτίζοντας την ανθρωπιά με τον παραλογισμό στο λόγο και την πολιτική του ΚΚΕ.

Η αρθρογράφος λέει για το ΚΚΕ ότι ενώ «αξιώνει ολική αποζημίωση "για τα κατεστραμμένα σπίτια των λαϊκών οικογενειών"», δεν προσδιορίζει «ποιες είναι οι "λαϊκές οικογένειες" (σ.σ. η ίδια, όντας μέρος των σαλονιών των αφεντικών μόνο τον κόσμο τους ξέρει. Πού να καταλάβει τι είναι λαός...), πόσα τετραγωνικά θα πρέπει να κατοικούν οι λαϊκοί άνθρωποι ούτε ποιο εισόδημα κατατάσσει κάποιον στα λαϊκά στρώματα». Και προσθέτει με εξυπνακίστικο ύφος ότι «αν το πάει βάσει δηλωμένου εισοδήματος, οι λαϊκότεροι όλων είναι κάτι μεγαλογιατροί που δεν κόβουν αποδείξεις. Αν το πάει βάσει τετραγωνικών, θα πρέπει να κάνει έρευνα για τις δηλωμένες αποθήκες που έγιναν ξενώνες δίπλα σε αδήλωτες ξέχειλες πισίνες. Ητοι, δεν υπάρχει αληθές τεκμήριο λαϊκότητας, τουλάχιστον όχι μέσα στις κρατικές λειτουργίες».

Στη βάση αυτών, διαπιστώνει ότι «στην ηθική της κυρίας Αλέκας Παπαρήγα το κακό προέρχεται από τους μεγιστάνες. Οι πτωχοί αντιμετωπίζονται ως αναμάρτητοι». Ισχυρίζεται ακόμα ότι «περιδιαβάζοντας την Ανατολική Αττική πριν από την καταστροφή, βλέπαμε ότι και οι λαϊκές οικογένειες έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην παραμόρφωση του τοπίου», εννοώντας τα αυθαίρετα. Εν κατακλείδι, λέει πως «η κυρία Παπαρήγα έχει διαφορετικά μέτρα και σταθμά ανάλογα με την έκταση του εγκλήματος και το εκτόπισμα του παραβάτη. Ενώ λοιπόν ζητεί αποζημιώσεις για τις λαϊκές κατοικίες (χωρίς να εξαιρεί την πλειονότητα, που ορθώθηκαν σε δημόσια γη ή ανεγέρθηκαν με πολεοδομικές παραβάσεις), ταυτόχρονα προτείνει να ακυρωθούν οι αποφάσεις για μεγάλα έργα που δεσμεύουν ελεύθερες εκτάσεις».

Καλό είναι να μάθει η αρθρογράφος πως στη δεκαετία του '50 και του '60, οι τότε κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, έχοντας ξεκληρίσει λαϊκές οικογένειες από τα χωριά, τις έσπρωξαν στην Αττική, ως συνέπεια και του εμφυλίου στον οποίο ώθησαν το λαό, αλλά και λόγω της αδυναμίας τους να εξασφαλίσουν εισόδημα στην ύπαιθρο. Τους πούλησαν ακριβά μικρά κομμάτια γης «εκτός σχεδίου» για να βάλουν ένα κεραμίδι στο κεφάλι τους, με «αυθαίρετα» που δε νομιμοποιούσαν για να τους έχουν ομήρους και στην κατοικία, πέρα από τη στυγνή εκμετάλλευση στη δουλειά. Βέβαια, τότε «οι πτωχοί» δεν έβαζαν φωτιές. Τώρα τις βάζουν οι μεγιστάνες, ακριβώς για να κάνουν μπίζνες σε βάρος των «πτωχών».

Θα μπορούσαμε να συστήσουμε στην αρθρογράφο να ξαναδιαβάσει πιο προσεκτικά την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ξέρουμε, ωστόσο, ότι κάτι τέτοιο δε θα πιάσει τόπο. Γιατί αν ήθελε πράγματι να σχολιάσει με λόγο πολιτικό τις θέσεις του ΚΚΕ, είναι σίγουρο ότι - χωρίς καμιά υπόδειξη - θα έβρισκε στη συγκεκριμένη ομιλία και σ' άλλες παρεμβάσεις του Κόμματος ολοκληρωμένες απαντήσεις στις «αντιφάσεις» που η ίδια ανακαλύπτει στις θέσεις του ΚΚΕ. Θα διάβαζε για παράδειγμα ότι το ΚΚΕ είναι το κόμμα εκείνο που χωρίς περιστροφές καταδίκασε το καθεστώς της αντιπαροχής που γιγάντωσε πολεοδομικά την Αθήνα, εξυπηρετώντας το μοντέλο ανάπτυξης που τότε είχε ανάγκη το κεφάλαιο. Πως το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που με κάθε λεπτομέρεια αποκάλυψε τα επιχειρηματικά σχέδια που εξυφαίνονται στην Αττική (Ανατολική και Δυτική). Σχέδια που έχουν ανάγκη τεράστιες εκτάσεις (καμένης) γης.

Θα έβλεπε ακόμα πως το ΚΚΕ καθόλου δεν αρνείται την ατομική ευθύνη. Αντίθετα την εντοπίζει και την εντάσσει στα σωστά πλαίσια, χωρίς να αθωώνει την πολιτική που καλλιεργεί τον ατομισμό και κλείνει στόματα μπροστά στο έγκλημα. Αλλωστε, το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο του προβλήματος, λέγοντας πως όσο η γη παραμένει ατομική ή επιχειρηματική ιδιοκτησία, όσο πουλιέται και αγοράζεται, όσο χρησιμοποιείται σαν μέσο ιδιωτικού πλουτισμού και ευημερίας, τόσο το πρόβλημα θα διαιωνίζεται. Τόσο θα ξεθαρρεύουν οι εμπρηστές. Αυτά έλεγε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην ομιλία με την οποία καταπιάνεται η αρθρογράφος. Αυτά προσπαθεί να διαστρεβλώσει, να συκοφαντήσει και να λοιδωρήσει το «Βήμα». Και κάτι ακόμα: Αφού το «Βήμα» αναγνωρίζει σαν κομβικό σημείο στη συζήτηση περί «αυθαιρέτων» και πυρκαγιών το ζήτημα της περιουσίας, γιατί δε συμφωνεί με την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργηση κάθε ιδιοκτησίας στη γη; Αστεία πράγματα, θα σκεφτεί κανείς. Μετά απ' όλα αυτά και εκ του αποτελέσματος, φαίνεται πως η θέση του ΚΚΕ για τις πυρκαγιές χτυπάει διάνα στην πηγή του προβλήματος. Γι' αυτό και οι γραφίδες του «Βήματος» έτρεξαν αλαφιασμένες να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί η εφημερίδα τους.


Περ. Κ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ