Η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου του ΣΥΝ στις 10 και 11 Οκτώβρη ήταν αυτή που βάθυνε την κρίση στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ τη βδομάδα που μας πέρασε. Εφτά από τα 14 μέλη της Πολιτικής Γραμματείας που συμμετείχαν στη συνεδρίαση όπου κατατέθηκε η συγκεκριμένη πρόταση από τον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα, διαφώνησαν με τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου. Ανάμεσά τους και στελέχη του πλειοψηφικού Αριστερού Ρεύματος, αλλά και σύσσωμη η Ανανεωτική πτέρυγα, με μοναδική μέχρι την περασμένη Παρασκευή εξαίρεση τον Γ. Μπαλάφα. Τις αντιδράσεις όξυνε και το γεγονός ότι η ΚΠΕ του ΣΥΝ, στην τελευταία της συνεδρίαση είχε ήδη αποφασίσει τη διενέργεια διαρκούς και όχι έκτακτου συνεδρίου, όπως και τότε ζητούσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ.

Η πρόταση Τσίπρα ήταν το αντικείμενο της συνεδρίασης της ΚΠΕ του ΣΥΝ που έγινε χτες στην Αθήνα και στην οποία αναμένονταν τα στελέχη και οι τάσεις να τοποθετηθούν επίσημα για το αν συμφωνούν ή όχι με τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της συνεδρίασης, το οποίο δεν ήταν γνωστό την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι δηλώσεις στελεχών του ΣΥΝ, απ' όλες τις πτέρυγες, όλες τις προηγούμενες μέρες είναι ενδεικτικές της πόλωσης που βαθαίνει και της εγγενούς κρίσης που σοβεί στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πλειοψηφία τους, και ανεξάρτητα από την τάση στην οποία κατατάσσονται, τα στελέχη του ΣΥΝ διέγνωσαν πίσω από την επαναφορά της πρότασης για έκτακτο συνέδριο τη σκοπιμότητα να οριοθετηθούν οι σχέσεις Τσίπρα - Αλαβάνου προς όφελος του ενός ή του άλλου, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που με αφορμή τη συγκεκριμένη πρόταση κάνουν λόγο ακόμα και για σοβαρό ενδεχόμενο διάσπασης.

Κάθετα αντίθετος στην πρόταση Τσίπρα δήλωσε από την πρώτη στιγμή ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνος, ο οποίος αντιμετώπισε με καυστική ειρωνεία τα τεκταινόμενα στον ΣΥΝ, λέγοντας πως «η Αριστερά δεν είναι φυτό εσωτερικού χώρου». Επί της ουσίας, ο Αλ. Αλαβάνος καταλογίζει στον Αλ. Τσίπρα την πρόθεση να καθαρίσει με το συνέδριο το εσωκομματικό τοπίο προς όφελός του, γι' αυτό και προσπαθεί να απαξιώσει την πρωτοβουλία, λέγοντας την περασμένη Τετάρτη ότι «την κοινωνία δεν την ενδιαφέρει για το κάθε κόμμα αν θα κάνει τακτικό, αν θα κάνει έκτακτο, αν θα κάνει διαρκές συνέδριο, αν θα κάνει συνέδριο με ολίγη ή συνέδριο γλυκύ βραστό. Δεν τα καταλαβαίνει αυτά. Δεν την ενδιαφέρει».

Στον αντίποδα, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη την Παρασκευή, ο Νίκος Βούτσης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ εκτιμούσε ότι η χτεσινή ΚΠΕ θα ενέκρινε την προσφυγή σε έκτακτο συνέδριο και διαπίστωνε ότι «υπάρχει η παράταση μιας υφέρπουσας αμφισβήτησης στα ζητήματα πολιτικής, στα θέματα συμμαχιών, στο ζήτημα της ηγεσίας και στις σχέσεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τα προβλήματα αυτά μπορούν να λυθούν στο Συνέδριο». Παράλληλα, καταφέρθηκε ενάντια σε «κορυφαία στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ», επειδή όπως είπε «χρησιμοποιούν ως σάκο του μποξ τον ΣΥΝ και τον Τσίπρα και δεν έχουν διατηρήσει τον πολιτικό πολιτισμό και το σεβασμό της διαφορετικότητας που είχαμε στην αρχή».

Χαρακτηριστική της κόντρας, αλλά και των διαδικασιών που ακολουθούνται στο ΣΥΝ είναι η δήλωση του Σ. Λυκούδη, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ, ο οποίος χαρακτήρισε «λάθος» την πρόταση για τη διεξαγωγή συνεδρίου και συμπλήρωσε με νόημα: «Μας οδηγούν σε έκτακτο συνέδριο, με την πρότασή του, την πρόταση Τσίπρα δηλαδή, για να λυθεί υποτίθεται - που δε θα λυθεί - το ζήτημα της ηγεσίας και της κορυφής. Ποιος από τους δύο, δηλαδή, στη γνωστή τους κόντρα θα διαχειριστεί το χώρο. Αναρωτιέμαι, με βάση τη συνείδησή μου, την ισορροπία μου, τη στοιχειώδη μου λογική, την ιστορία μου "είναι δυνατόν ένα κόμμα της αριστεράς να σύρεται σε ένα συνέδριο για να λύσει ζητήματα διαχείρισης και ηγεσίας του χώρου; Μόνο γι' αυτό;».

Το ίδιο στέλεχος εξέφρασε αμφιβολίες και για τη δημοκρατικότητα του συνεδρίου, λέγοντας ότι «είναι αστείο πράγμα να θεωρούμε ότι θα μετάσχει το κόμμα επί της ουσίας σε ένα συνέδριο το οποίο συγκαλείται μέσα σε 30 μέρες. Χειροκροτητές και ψηφοφόροι θα είμαστε του ενός ή του άλλου - σε ένα συνέδριο που οξύνει, βαθαίνει τα χάσματα - ρήγματα, λειτουργεί διχαστικά ανακυκλώνει ζητήματα».

Ενάντια στη διεξαγωγή συνεδρίου είχε ταχθεί από την πρώτη στιγμή και ο Φ. Κουβέλης, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι ακόμα και αν το συνέδριο τελικά γίνει, ο ίδιος δε θα είναι υποψήφιος για την προεδρία του ΣΥΝ. «Αδιέξοδη σύγκρουση προσώπων και μηχανισμών» διέγνωσε στο κόμμα του και ο Δ. Παπαδημούλης, μέλος της ΚΠΕ, ζητώντας συναίνεση, αφού, όπως είπε, «σήμερα υλοποιούνται και δοκιμάζονται επιλογές για τις οποίες ο Αλέκος και ο Αλέξης είναι συνυπεύθυνοι και στα καλά και στα κακά».

Τον κίνδυνο της διάσπασης ανέδειξε και ο Δ. Χατζησωκράτης, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, με δηλώσεις του την περασμένη Πέμπτη. Είπε χαρακτηριστικά: «Ξέρετε, τα συνέδρια πολλές φορές αναπτύσσουν δυναμικές που έχουν άσχημες καταλήξεις, όταν έχει υπάρξει μια ένταση και δεν έχει επιχειρηθεί πιο μπροστά στοιχειωδώς να υπάρξει αυτή η αναγκαία συνεννόηση. Η ίδια η εκλογή συνέδρων στις συνελεύσεις έχει από μόνη της μια πολωτική διαδικασία, πάρα πολλές φορές οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη πόλωση. Στην παρούσα φάση χωρίς στοιχειώδη συνεννόηση μπορεί οι καταστάσεις να παροξυνθούν περαιτέρω (...) Εχουμε όλοι και όλες όσοι προερχόμαστε από το ΚΚΕ εσωτερικού, την εμπειρία του 4ου Συνεδρίου και αντίστοιχα οι σύντροφοι που προέρχονται από το ΚΚΕ την εμπειρία του 13ου Συνεδρίου (...) Αυτό που λέω ευθέως είναι ότι σε Συνέδρια, σε πολωτικές καταστάσεις, λειτουργούν εντονότατες φυγόκεντρες τάσεις».

Οι δηλώσεις Χατζησωκράτη είναι ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατούν και στο εσωτερικό των τάσεων. Κληθείς να σχολιάσει τη διαφοροποίηση Μπαλάφα από τη θέση της Ανανεωτικής πτέρυγας για τη μη διεξαγωγή συνεδρίου, το στέλεχος του ΣΥΝ είπε: «Ξέρετε, οι τάσεις και αυτό το λέγαμε και το εννοούμε, δεν είναι παγιωμένες εις το διηνεκές. Οι τάσεις διαμορφώνονται στη βάση σύμπτωσης απόψεων. Αυτές, όταν υπάρχουν, φέρνουν τους συντρόφους στην ίδια τάση. Μπροστά σε διαδικασίες συνεδρίων, πολλές φορές, αναδιατάσσονται τα πράγματα».

Ξεχωριστό ενδιαφέρον για τις εξελίξεις έχει η στάση που κρατάει το ΠΑΣΟΚ απέναντι στα τεκταινόμενα στον ΣΥΝ. Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε πριν τη συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ ότι «παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή όσα συμβαίνουν στο χώρο αυτό. Δεν έχουμε κρύψει τη διάθεσή μας να μιλήσουμε με αυτό το χώρο, να ανοίξουμε μια συζήτηση, για να δούμε πού υπάρχει δυνατότητα προγραμματικών συγκλίσεων. Θα θέλαμε όμως η εξέλιξη της εσωτερικής τους συζήτησης να είναι τέτοια, που να επιτρέψει αυτός ο διάλογος να συνεχιστεί, γιατί θα είναι για το καλό πιστεύω του τόπου και συνολικά της προοδευτικής παράταξης».

Ενδεικτική του κλίματος που καλλιεργείται προς αυτή την κατεύθυνση είναι και η απάντηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Λεβέντη σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν ο ίδιος βλέπει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ άφησε ορθάνοιχτο το δρόμο, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα: «Προεκλογική συνεργασία δεν τίθεται θέμα από κανέναν. Μετεκλογικά ασφαλώς έχει σημασία ποια θα είναι η κυβέρνηση της χώρας. Κι αυτό θα εξαρτηθεί και από το εκλογικό αποτέλεσμα. Αν θα υπάρξει αυτοδυναμία, αν δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία, οτιδήποτε άλλο. Τώρα όπως είναι οι προϋποθέσεις δε φαίνεται στον ορίζοντα ένα ενδεχόμενο συνεργασίας. Γιατί για να υπάρξει συνεργασία θα πρέπει να υπάρξουν κάποιες προγραμματικές συμφωνίες και κάποιες συγκλίσεις».

Στο φόντο αυτών των εξελίξεων, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε την περασμένη Πέμπτη να δώσει άφεση αμαρτιών στον Π. Κοροβέση για την προβοκάτσια που επιχείρησε, αναπαράγοντας μυθεύματα και κατασκευασμένες φήμες σχετικά με τις μίζες της «Ζήμενς». Μετά τη συνεδρίασή της, η ΚΟ έβγαλε μια ανακοίνωση με την οποία χαρακτήρισε απλά «ατυχείς δηλώσεις» τους προβοκατόρικους ισχυρισμούς Κοροβέση ότι στα κόμματα που πήραν λεφτά από τη «Ζήμενς» συγκαταλέγονται και εκείνα που συμμετείχαν στην κυβέρνηση Ζολώτα, ανάμεσά τους και το ΚΚΕ.

Μετά από αυτά, όπως ήταν αναμενόμενο, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε το έδαφος που αναζητούσε για να υπερασπιστεί την προβοκάτσιά του, δηλώνοντας αμέσως μετά τη συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ότι «δεν έχω να ανακαλέσω τίποτα, από την άποψη ότι ανακύκλωσα μια δική σας δουλειά (σ.σ. των δημοσιογράφων), πράγματα που είχαν δημοσιευτεί στην "Ελευθεροτυπία" και θεώρησα καθήκον μου να υπερασπίσω την Αριστερά» (!).