Από την Παρασκευή το βράδυ η Βορειοανατολική Αττική, συνολικά το Λεκανοπέδιο έχει τυλιχθεί στις φλόγες. Εργαζόμενοι και κάτοικοι ζουν με τραγικό τρόπο τις επιπτώσεις της αντιδασικής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που οπλίζει το χέρι των εμπρηστών. Μια πολιτική που έχει μετατρέψει τη γη σε εμπόρευμα και κατά συνέπεια σπρώχνει τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και τους καταπατητές να οικοδομούν στα καμένα, να αναπτύσσουν χρυσοφόρες δραστηριότητες με σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και τη Δημόσια Υγεία. Μια πολιτική στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος που και αυτή όπως και οι ολέθριες συνέπειές της, είναι αναπόφευκτες.

Γραμματικό, Βαρνάβας, Διόνυσος, Σταμάτα, Μαραθώνας, Ανω Σούλι, Κάτω Σούλι, Αγιος Στέφανος, Ροδόπολη, Πεντέλη. Κρανίου τόπος. Η Αττική πλέον, είναι μια άλλη Αττική. Ο απολογισμός είναι άγνωστο πότε θα μπορεί να γίνει. Τα πύρινα μέτωπα συνεχίζουν να καταστρέφουν. Γι' αυτή, την άλλη Αττική, τα σχέδια είναι ήδη έτοιμα. Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας, Ειδικά Χωροταξικά για Τουρισμό, Βιομηχανία, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, νομοσχέδιο για Επιχειρηματικά Πάρκα. Σε αυτά συμπυκνώνεται το ζοφερό μέλλον που έχουν χαράξει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Αυτός είναι ο δρόμος ανάπτυξης που θέλουν για την Αττική και για ολόκληρη τη χώρα. Και αυτή η ανάπτυξη η καπιταλιστική, θέλει νεκρά δάση, νεκρούς τόπους, ακόμα και νεκρούς ανθρώπους. Για να μπορεί να κερδοσκοπεί το μεγάλο κεφάλαιο, να αυξάνει τα κέρδη του πάνω στη γη εμπόρευμα που του προσφέρουν οι πολιτικοί του υφιστάμενοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ομως, αυτός ο δρόμος ανάπτυξης είναι σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό αναδείχτηκε και από αυτή τη μεγάλη καταστροφή. Και γι' αυτό ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης πρέπει να ανακοπεί.

Η προστασία των δασών πρέπει πιο ουσιαστικά να γίνει υπόθεση του εργατικού λαϊκού κινήματος που αντιπαλεύει συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική. Οσο η γη θα είναι εμπόρευμα, οι πυρκαγιές θα είναι αναπόφευκτες στον ένα ή στον άλλο βαθμό. Αυτόν τον αγώνα το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να τον δώσει με αποφασιστικότητα. Και με γνώμονα την πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που να ικανοποιεί τις ανάγκες του λαού και όχι του κεφαλαίου και των κερδών. Σε μια κοινωνία όπου ο φυσικός πλούτος και ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία. Με κεντρικό σχεδιασμό στην οικονομία, με οργανωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων. Ενα τέτοιο σχέδιο που θα είναι προσαρμοσμένο στο να προστατεύει τον άνθρωπο και το φυσικό πλούτο ως βασικά συστατικά της προόδου όλης της κοινωνίας.