Σε έξαρση βρίσκεται για μια ακόμη φορά τις τελευταίες μέρες η επιδημία της συνεργασιολογίας ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνοντας ότι σε καθένα από τα δυο κόμματα υπάρχουν υπολογίσιμες τουλάχιστον δυνάμεις που με κάθε ευκαιρία φέρνουν και ξαναφέρνουν στην επιφάνεια το θέμα της συνεργασίας, θεωρώντας το ΠΑΣΟΚ όμορο χώρο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το αντίστροφο. Πριν από καιρό ήταν ο Αλ. Αλαβάνος με τα πέντε σημεία για κοινή δράση που πρότεινε στο ΠΑΣΟΚ. Μόλις προχτές ανάλογα ζητήματα έβαλε ο Λ. Κύρκος. Το κερασάκι στην τούρτα - τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον τρέχοντα γύρο της συνεργασιολογίας - ήρθε από τον ΣΥΡΙΖΑ Α' Θεσσαλονίκης, ο οποίος έστειλε απαντητική επιστολή στη Νομαρχιακή Επιτροπή Α' Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ, που ζητούσε διάλογο για συνεργασία σε πέντε θέματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά ότι η συγκεκριμένη πρόταση «αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο στο περιεχομενό της, όσο και στην περίοδο που αυτή κατατίθεται». Και αφού αναλύει διάφορους λόγους για τους οποίους η πρόταση ΠΑΣΟΚ «όσο δεν γίνεται απολύτως συγκεκριμένη, δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για την ειλικρίνειά της», η απαντητική επιστολή καταλήγει: «Με βάση τα παραπάνω ο οποιοσδήποτε διάλογος δεν μπορεί παρά να δοκιμασθεί στο πεδίο του μαζικού κινήματος, όπου και θα κριθεί η ειλικρίνεια των προθέσεων όλων μας, με πρώτο σταθμό το συλλαλητήριο και τις άλλες δυναμικές κινητοποιήσεις στα εγκαίνια της ΔΕΘ». Η απάντηση είναι τουλάχιστον αποκαλυπτική για όσους εντός και εκτός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζονται ότι έχουν κλειστές τις πόρτες της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, αφού μόνοι τους ομολογούν ότι η κοινή δράση στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο φιλοδοξούν να ανθίσει η πολιτική συνεργασία. Κι αν κρίνουν από τα αποτελέσματα της συνεργασίας ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα, ουδεμιά αμφιβολία δεν πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι για το τι τους περιμένει αν ευδοκιμήσει το μεταξύ τους προξενιό και σε πολιτικό επίπεδο...