Σάββατο 22 Αυγούστου 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η βόμβα που λέγεται «Θριάσιο Πεδίο»

Το γεγονός ότι προχτές δεν υπήρξαν θύματα στη Βιομηχανική Ζώνη του Θριάσιου Πεδίου μπορεί, κάλλιστα, να χαρακτηριστεί τυχαίο. Η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε έξω από τις εγκαταστάσεις του «ΤΙΤΑΝ», μέσα σε λίγα λεπτά έφτασε στην «καρδιά» της Βιομηχανικής Ζώνης και απείλησε εργαζόμενους και κατοίκους. Και δεν ήθελε πολύ - αν ο άνεμος δεν άλλαζε την κατεύθυνση της φωτιάς - να μετατρέψει σε μπουρλότο την ευρύτερη περιοχή, αφού οι φλόγες βρέθηκαν μια ανάσα από διυλιστήρια, χαλυβουργίες, διαλυτήρια πλοίων, αποθήκες πολεμικού υλικού, ναυπηγεία και σπίτια. Αρκούσε μια μόνο σπίθα να πέσει μέσα σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα και από εκεί και πέρα οι συνέπειες να είναι τραγικές...

Το ΚΚΕ έχει καταγγείλει πολλές φορές ότι η ανεξέλεγκτη συμβίωση βιομηχανίας - κατοικίας την περιοχή του Θριάσιου είναι επικίνδυνη. Πως στην περιοχή συνυπάρχουν βιομηχανίες όπως η ΕΛ.ΠΕ. - ΠΕΤΡΟΛΑ, η ΠΕΤΡΟΓΚΑΖ, η ΠΥΡΚΑΛ, ο ΤΙΤΑΝ, η «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ» κλπ., μαζί με πόλεις όπως είναι η Ελευσίνα ή ο Ασπρόπυργος. Και το τι σημαίνει «πυρκαγιά ή ατύχημα σε Βιομηχανική Ζώνη», μπορεί εύκολα κανείς να το αντιληφθεί αν θυμηθεί το τι έγινε στο Μποπάλ της Ινδίας, όπου, μετά από διαφυγή τοξικής ουσίας, υπήρξαν 3.800 νεκροί και 11.000 τραυματίες. 'Η στο Σεβέζο της Ιταλίας όπου από εργοστάσιο παραγωγής χημικών προϊόντων σημειώθηκε διαρροή στην ατμόσφαιρα του δηλητηριώδους αερίου διοξίνη, με τραγικές επιπτώσεις στον πληθυσμό της πόλης και τους εργάτες.

Η χτεσινή πυρκαγιά, όπως και εκείνες το 2008 σε Δερβενοχώρια, Ασπρόπυργο και Βοτανικό, αλλά και άλλες, έφεραν στην επιφάνεια τα σοβαρά προβλήματα, αφ' ενός, της πυρασφάλειας στους εργασιακούς χώρους και, αφ' ετέρου, της ουσιαστικής πρόληψης κινδύνου σε περίπτωση εκτεταμένου βιομηχανικού ατυχήματος. Η ανυπαρξία μέτρων πυρασφάλειας στους τόπους δουλειάς και η ανεξέλεγκτη «συμβίωση» βιομηχανικών μονάδων και κατοικίας, δημιουργούν ένα εύφλεκτο μείγμα. Κι αυτό γιατί είναι γνωστό ότι δε λαμβάνονται μέτρα ασφάλειας και πυρασφάλειας στους εργασιακούς χώρους από τους εργοδότες, γιατί κοστίζουν, παρόλο που προβλέπονται από σχετικούς κανονισμούς (π.χ. κανονισμοί πυροπροστασίας, νομοθεσία για Υγεία και Ασφάλεια εργαζομένων). Επιπλέον, απουσιάζουν οι δημόσιες υποδομές για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων και υπάρχει ανεπάρκεια υποδομών και προσωπικού για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και ατυχημάτων μεγάλης έκτασης.

Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) του αστικού κράτους, πριμοδοτούν με δισεκατομμύρια ευρώ τους βιομηχάνους για την εγκατάσταση νέων μονάδων που θα λειτουργούν με τον ίδιο ανεξέλεγκτο τρόπο, όπως άλλωστε προβλέπει το σχετικό νομοσχέδιο για τα βιομηχανικά πάρκα που κατατέθηκε μία μέρα πριν ξεσπάσει η φωτιά στη Μαγούλα. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν άμεσα τον προσανατολισμό των αρμόδιων μηχανισμών του κράτους στον έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης, για την ουσιαστική εφαρμογή των κανονισμών. Η αποφυγή εγκλημάτων τύπου Μποπάλ και Σεβέζο, είναι εφικτή μόνο κάτω απ' τη συνεχή πίεση του εργατικού κινήματος, σε ταξική κατεύθυνση. Αγώνας και διεκδικήσεις με στόχο και προοπτική - εκτός από την ασφάλεια των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, για το σήμερα και το αύριο - μια ανάπτυξη με γνώμονα την κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων, άρα και την ασφάλειά τους στην παραγωγή, στο εργοστάσιο, στο γιαπί, στο βαπόρι, για να μπορούν να δουλεύουν για να καλύπτουν τις ανάγκες όλης της κοινωνίας και τις δικές τους.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ