Κυριακή 2 Αυγούστου 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 17
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Χωρίζουν παιδιά από τις οικογένειές τους

Μέλη του ΚΚΕ στο λιμάνι της Χίου προσπάθησαν με κάθε μέσο να εμποδίσουν τη βάρβαρη επιχείρηση - σκούπα
Μέλη του ΚΚΕ στο λιμάνι της Χίου προσπάθησαν με κάθε μέσο να εμποδίσουν τη βάρβαρη επιχείρηση - σκούπα
Την περασμένη Κυριακή 51 μετανάστες μεταφέρθηκαν, χτυπημένοι από τις κατασταλτικές δυνάμεις, από το κέντρο κράτησης Μερσινιδίου Χίου προς τη Θεσσαλονίκη, απ' όπου θα μεταφερθούν στον Εβρο για να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία. Αλυσοδεμένοι σαν σκλάβοι, κάτι λίγο παραπάνω από ζώα, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες στοιβάχτηκαν στα αμπάρια του πλοίου «ΘΕΟΦΙΛΟΣ». Εμειναν μέσα στα λεωφορεία αλυσοδεμένοι στο γκαράζ του πλοίου σε όλη τη διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού μέχρι τη Θεσσαλονίκη, κάτι που απαγορεύεται απόλυτα για τις θαλάσσιες μεταφορές για λόγους ασφαλείας.

Η βαρβαρότητα, όμως, της άγριας αντιμεταναστευτικής πολιτικής δεν σταματάει εδώ. Δεν έχει καν κάποιο όριο, προκειμένου το κλίμα τρομοκράτησης και «μηδενικής ανοχής» να εδραιωθεί για τα καλά. Ποια είναι τα αποτελέσματα αυτής της μηδενικής ανοχής, φάνηκε με τραγικό τρόπο και την περασμένη Κυριακή στη Χίο. Στην επιχείρηση επαναπροώθησης των 51 μεταναστών μέσω Εβρου στην Τουρκία, ήταν και πέντε ανήλικα παιδιά. Τα τρία από αυτά μεταφέρθηκαν από το κέντρο κράτησης σε ξενώνα προσωρινής φιλοξενίας στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης που διαχειρίζεται η ΜΚΟ «ΑΡΣΙΣ», παρά το γεγονός ότι στο κέντρο κράτησης Μερσινιδίου βρίσκονται ακόμα συγγενείς τους, ενδεχομένως και γονείς τους. Το ποια θα είναι η τύχη αυτών των παιδιών είναι άγνωστο... Τα άλλα δύο παιδιά - το είναι Παλαιστίνιος από τη Γάζα κι έχει καταθέσει αίτηση χορήγησης πολιτικού ασύλου - προωθήθηκαν στον Εβρο και αγνοείται η τύχη τους.

Ανυπέρβλητοι φραγμοί στην οικογενειακή επανένωση

Οι μετανάστες, που μεταφέρθηκαν αλυσοδεμένοι σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού από τη Χίο με σκοπό να απελαθούν στην Τουρκία
Οι μετανάστες, που μεταφέρθηκαν αλυσοδεμένοι σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού από τη Χίο με σκοπό να απελαθούν στην Τουρκία
Το πρόσφατο αυτό περιστατικό, βαθιά απάνθρωπο, προκαλεί οργή. Οσο ακραίο κι αν φαίνεται, δεν είναι, αν λάβει κανείς υπόψη του το πολιτικό, θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο στο οποίο πραγματοποιείται. Ούτε αποτελεί κάποια ζοφερή εξαίρεση. Είναι αμέτρητες οι τραγικές ιστορίες που εκτυλίσσονται με ανήλικους μετανάστες και πρόσφυγες, άλλες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, άλλες δε μαθαίνονται ποτέ. Αυτά τα ανθρώπινα δράματα, πρώτα «γράφονται στα χαρτιά», στις Κοινοτικές Οδηγίες της ΕΕ και τους νόμους των κρατών - μελών, κι έπειτα «εφαρμόζονται» στη ζωή. Γι' αυτό η οργή που προκαλείται έχει ουσιαστικό περιεχόμενο όταν μετατραπεί σε πολιτική συνείδηση.

Ενα από τα πολλά δικαιώματα των μεταναστών που καταστρατηγούνται βάναυσα από τις πολιτικές αποφάσεις στα πλαίσια της ΕΕ (οδηγία 2003/86/ΕΚ), οι οποίες εσωτερικεύονται από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, είναι το δικαίωμα στην οικογενειακή επανένωση των μεταναστών. Οι προϋποθέσεις που τίθενται είναι κυριολεκτικά απάνθρωπες και απαγορευτικές. Κι όλ' αυτά, σύμφωνα με την ΕΕ, στα πλαίσια «προστασίας της οικογένειας και σεβασμού του οικογενειακού βίου»...

Σύμφωνα με τη σχετική Οδηγία, από το μετανάστη μπορεί να ζητηθεί «να έχει ελάχιστο χρόνο διαμονής, δύο ή περισσότερων ετών, στο εκάστοτε κράτος - μέλος, πριν ζητήσει την επανένωση με τα μέλη της οικογενείας του». Οσον αφορά την Ελλάδα (Ν. 3386/2005 και στο ΠΔ 131/2006), ο μετανάστης πρέπει να κατοικεί νόμιμα στη χώρα για διάστημα δύο ετών. Να διαθέτει κατάλυμα ικανό να καλύψει τις ανάγκες του ίδιου και των μελών της οικογένειάς του. Να διαθέτει ετήσιο προσωπικό εισόδημα σταθερό και τακτικό, επαρκές για τις ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του, το οποίο δεν προέρχεται από προσφυγή στο σύστημα κοινωνικής αρωγής της χώρας. Το εισόδημα αυτό δεν μπορεί να είναι μικρότερο από τις ετήσιες αποδοχές του ανειδίκευτου εργάτη, προσαυξημένο κατά 20% για τη σύζυγο και κατά 15% για κάθε παιδί. Η επανένωση αφορά μόνο τα ανύπαντρα παιδιά κάτω των 18 ετών, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κράτη όπου τα παιδιά παντρεύονται και πριν από τα 18 τους χρόνια.

Επιπλέον, η Οδηγία δίνει τη δυνατότητα στα κράτη - μέλη να βάζουν στο παιδί του μετανάστη, ηλικίας άνω των 12 ετών, τεστ ένταξης πριν επανασυνδεθεί με την οικογένειά του, ενώ τα κράτη μπορούν να αρνούνται την επανένωση σε παιδιά που δεν έχουν καταθέσει αίτηση πριν από τα 15 τους χρόνια.

Μικρά παιδιά, μεγάλα θύματα

Τόσο τα παιδιά των μεταναστών, όσο και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, είναι τα μεγάλα θύματα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Καμία κρατική μέριμνα, καμία διαφορετική αντιμετώπιση δεν υπάρχει για τα παιδιά που είτε ήρθαν εδώ με τους γονείς τους, είτε μόνα τους.

Στα κελιά των φυλακών βρίσκονται μαζί με τις μητέρες τους ακόμα και βρέφη ηλικίας λίγων μηνών, όπως στις φυλακές της Διεύθυνσης Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη. Μωρά, μικρά παιδιά και έφηβοι ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες σε καταυλισμούς προσφύγων, όπως στο Λαύριο ή σε κέντρα κράτησης, όπως στην Παγανή και στην Αγιάσο στη Λέσβο. Στην Πάτρα πολλά είναι τα παιδιά που μένουν στον καταυλισμό της ντροπής, από τον οποίο προσπαθούν να διαφύγουν με κάθε τρόπο, με κόστος ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την επίσκεψη του Κοινοτικού επιτρόπου Ζακ Μπαρό στο Κέντρο Κράτησης στη Σάμο, σε συζήτηση με έναν από τους ανήλικους πρόσφυγες που κρατούνται εκεί, ο τελευταίος έθεσε το θέμα της δυνατότητας επανένωσής τους με τις οικογένειες ή τους συγγενείς τους που βρίσκονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και τις άθλιες συνθήκες που ζουν συνομήλικοι τους, ιδιαίτερα στην Πάτρα. Στην Κόνιτσα Ιωαννίνων, τον περασμένο Μάη, περίπου 30 ανήλικοι από το Αφγανιστάν προχώρησαν σε απεργία πείνας διεκδικώντας τα δικαιώματά τους.

Το ΚΚΕ έχει παρέμβει επανειλημμένα για τα δικαιώματα των παιδιών των μεταναστών και τους ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες. Την περασμένη Τετάρτη, με παρέμβασή τους στη Βουλή, οι βουλευτές του ΚΚΕ ανέδειξαν μεταξύ άλλων και το ζήτημα των ανήλικων προσφύγων, που φυλακίζονται, ακόμα και μαζί με ενήλικες, απελαύνονται ή αφήνονται απροστάτευτοι στα κάθε είδους κυκλώματα εκμετάλλευσης. Στην καλύτερη περίπτωση, τοποθετούνται στις ελάχιστες και ανεπαρκείς κρατικές μονάδες, υπό συνθήκες που τους ωθούν να τις εγκαταλείψουν. Σε πολλές περιπτώσεις, η φροντίδα τους ανατίθεται σε ΜΚΟ, παρόλο που οι ιδιώτες δε θα έπρεπε να έχουν καμία ανάμειξη σε ζητήματα Πρόνοιας, πολύ περισσότερο στον ευαίσθητο τομέα της προστασίας ανηλίκων.

Αναφέρθηκαν ακόμα στο σύνηθες φαινόμενο να αντιμετωπίζονται από τις αρχές με καχυποψία σχετικά με την ανηλικότητά τους και να καταγράφονται με ηλικία μεγαλύτερη από αυτή που οι ίδιοι δηλώνουν και στο ενδεχόμενο να χρησιμοποιείται σκάνερ οστών για την ασφαλή διακρίβωση της ανηλικότητας.

Πάντως, στον Κανονισμό για τον Eurodac - ηλεκτρονική βάση δεδομένων για τα δακτυλικά αποτυπώματα των αιτούντων άσυλο - προβλέπεται ότι και από τους ανήλικους άνω των 14 ετών που ζητούν άσυλο, θα παίρνονται τα δακτυλικά τους αποτυπώματα. Ταυτόχρονα, θα χρησιμοποιούνται και ποικίλες μέθοδοι, συμπεριλαμβανομένων και ιατρικών εξετάσεων διαφόρων ειδών και τύπων για τη διακρίβωση της ηλικίας τους. Ενδεικτικά του «ανθρωπιστικού» τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ανήλικοι πρόσφυγες.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ