Η αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση που έστησε μέσα στη βδομάδα το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, με αφορμή τη νέα άγρια φοροεπιδρομή που εξαπέλυσε στα λαϊκά νοικοκυριά η κυβέρνηση, είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που φροντίζουν να συντηρούν οι εταίροι του δικομματισμού ώστε να συγκαλύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση σε μια πολιτική που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ενισχύοντας την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου την ίδια στιγμή που ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαθανασίου ανακοίνωνε τη φορολογική επέλαση σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος και προεξοφλούσε δεύτερη δέσμη μέτρων το φθινόπωρο, η οποία θα περιλαμβάνει «μέτρα μόνιμου χαρακτήρα και διαρθρωτικές παρεμβάσεις» που μεταφράζονται νέα φορομπηχτικά μέτρα και ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, επέλεξε να ...εγκαλέσει την κυβέρνηση για απουσία: «Σοβαρού σχεδίου που να πείθειότι μπορεί η χώρα να ορθοποδήσει και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης».

Ακολούθησαν τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης που κατηγορούσαν την κυβέρνηση για «αναξιοπιστία», θύμιζαν τα «προεκλογικά παπαγαλάκια» και μιλούσαν για «νέα φοροεπιδρομή μέσω αύξησης και πάλι των έμμεσων φόρων» την οποία θα πληρώσουν οι «μισθωτοί και τα μεσαία στρώματα», φροντίζοντας παράλληλα να αποκρύπτουν ότι την ίδια πολιτική ακολούθησαν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (μόνο την τετραετία 2000-2004 αύξησαν τους έμμεσους φόρους κατά 23,5%). Παρά το πλήθος των δηλώσεων, τα «κροκοδείλια» δάκρυα για την αύξηση της έμμεσης φορολογίας και των φραστικών επιθέσεων προς την κυβέρνηση, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ φρόντισαν να αφήσουν στο «απυρόβλητο» δυο κεντρικές πολιτικές επιλογές των εταίρων του δικομματισμού:

α) Την τήρηση των κανόνων της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» που επιβάλλει η ΕΕ και ακριβώς επικαλείται η κυβέρνηση για την επιβολή φόρων καλώντας τα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν το μάρμαρο της κρίσης. Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της εισηγητικής του ομιλίας στη συνεδρίαση του κύκλου οικονομίας του ΠΑΣΟΚ ήταν κατηγορηματικός: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και ο ΟΟΣΑ επιβεβαιώνουν την είσοδο της Ελλάδας σε τροχιά ύφεσης και δημοσιονομικής εκτροπής». β) Τη διατήρηση των συντελεστών φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών στο 25%. Τη συγκεκριμένη δέσμευση την έχει ήδη αναλάβει από τη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της ΔΕΘ ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε αποκλείσει την αύξηση της φορολόγησης των επιχειρήσεων εν μέσω κρίσης...

Πάνω σ' αυτές τις δυο συνιστώσες και ακολουθώντας κατά γράμμα όλες τις αντιλαϊκές και αντεργατικές αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, ο Γ. Παπανδρέου παρουσίασε την προηγούμενη Πέμπτη ένα «σχέδιο πέντε αξόνων» που αν και επιχείρησε να τον εμφανίσει σαν το ...«εναλλακτικό μοντέλο» απέναντι στην «καταστροφική φορολογική πολιτική της κυβέρνησης», δεν μπόρεσε να συγκαλύψει ότι δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από μια σειρά κρατικομονοπωλιακών παρεμβάσεων έτσι όπως αυτές εκπονήθηκαν πρόσφατα στις Βρυξέλλες.

Παρεμβάσεων που δεν προτείνει μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά προωθεί και η ίδια η κυβέρνηση της ΝΔ και στοχεύουν στη συνέχιση της σκληρής πολιτικής λιτότητας, ώστε αφ' ενός να καλυφθούν τα τεράστια ελλείμματα που έχουν δημιουργηθεί από το πλήθος των «πακέτων» στήριξης που έχουν δοθεί σε τράπεζες και βιομηχάνους και αφ' ετέρου ώστε να εξοικονομηθούν οι νέοι πόροι που θα διοχευτευτούν για την παραπέρα ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου. Χρήματα που θα προέλθουν από την επιβολή της έμμεσης φορολογίας, αλλά και των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες και που σε συνδυασμό με την προώθηση ενός εκτεταμένου προγράμματος εργασιακών αναδιαρθρώσεων, θα εξασφαλίσουν την «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή της κερδοφορίας των επιχειρηματιών. Ο Γ. Παπανδρέου, παρουσιάζοντας τους πέντε άξονες, πρότεινε:

--«Χρηματοδότηση και αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού για μια νέα οικονομία με αιχμή την Πράσινη Ανάπτυξη».Μέσω της παροχής νέων οικονομικών κινήτρων στις μεγάλες επιχειρήσεις και την προώθηση νέου γύρου καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που θα στοχεύουν στην «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, το ΠΑΣΟΚ έρχεται να δεσμευτεί για τη διασφάλιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

-- «Σοβαρή δημοσιονομική εξυγίανση με ριζική αλλαγή του τρόπου κατάρτισης του προϋπολογισμού».Η «δημοσιονομική εξυγίανση» θα σηματοδοτήσει καινούριες ακόμα μεγαλύτερες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες (υγεία, παιδεία, πρόνοια, κοινωνική ασφάλιση), με πρόσχημα τη μείωση των ελλειμμάτων.

-- «Μείωση του κόστους χρηματοδότησης παραγωγικών επενδύσεων».Πρόκειται για «πακέτο» που περιλαμβάνει νέες φοροαπαλλαγές και κρατικές επιδοτήσεις για τη στήριξη των επενδύσεων των πολυεθνικών ομίλων.

-- «Διαμόρφωση ευρύτερων κοινωνικών συναινέσεων που θα στηρίξουν τις μεγάλες αλλαγές». Το ΠΑΣΟΚ, παίζοντας το «χαρτί» της πλειοψηφίας που διαθέτει μέσα στις ηγεσίες των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, επιδιώκει να πάρει το χρίσμα από την άρχουσα τάξη, με την υπόσχεση ότι θα εξασφαλίσει συνθήκες «κοινωνικής ειρήνης» για την ανεμπόδιστη προώθηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών ανατροπών.

-- «Εφαρμογή κανόνων διαφάνειας, συμμετοχής και συνυπευθυνότητας».Γύρω από τις ψευδεπίγραφες υποσχέσεις περί «διαφάνειας» επιδιώκει να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα ότι στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος μπορούν να υπάρξουν δήθεν «κανόνες» που θα βάζουν φραγμούς στη δράση των μονοπωλίων(!) ώστε πίσω από ανέξοδες κορόνες να κρύψει το μέγιστο σκάνδαλο του συστήματος που υπηρετεί την εκμετάλλευση των εργαζομένων και την αρπαγή της υπεραξίας που παράγουν από τους κεφαλαιοκράτες.

Το ΠΑΣΟΚ, αφού σε απόλυτη ταύτιση με την κυβέρνηση προτείνει με κάθε τρόπο την παραπέρα ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου επιδιώκοντας να εξαπατήσει το λαό, ισχυρίζεται ότι θα προχωρήσει στην «αλλαγή του φορολογικού συστήματος», με τη θέσπιση ενός «δικαιότερου συστήματος». Το δήθεν νέο φορολογικό σύστημα που προτείνει το ΠΑΣΟΚ έρχεται απλώς για να διαιωνίσει το καθεστώς της άνισης φορολογικής συνεισφοράς στα δημόσια έσοδα, διατηρώντας ως βασικό «αιμοδότη» τους μισθωτούς και τα χαμηλά εισοδήματα. Το ΠΑΣΟΚ, μεταξύ άλλων, προτείνει:

• «Ολα τα εισοδήματα, από εργασία, από μερίσματα, από ενοίκια, από υπεραξίες, θα φορολογούνται με τον ίδιο τρόπο με βάση μια ενιαία φορολογική κλίμακα». Πρακτικά αφαιρεί και τα ελάχιστα φορολογικά προνόμια που έχουν τα λαϊκά στρώματα αφού μισθωτοί και συνταξιούχοι θα φορολογούνται βάσει μιας «ενιαίας φορολογικής κλίμακας» που θα ισχύει και για τους βιομηχάνους και τους εφοπλιστές...
• «Μείωση του φορολογικού συντελεστή στα κέρδη που μένουν στην επιχείρηση και επενδύονται παραγωγικά».Πρόκειται για σαφή δέσμευση του ΠΑΣΟΚ να φορολογήσει με «χαμηλό συντελεστή» τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, προκειμένου να ενισχύσει το κεφάλαιο και τη διαδικασία συγκεντροποίησής του, φροντίζοντας ταυτόχρονα να δημιουργήσει «ευνοϊκές» φορολογικές συνθήκες στους πολυεθνικούς ομίλους, για να επενδύσουν τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους.
• «Ενιαίο όριο αφορολόγητου εισοδήματος για όλους» και «τιμαριθμοποίηση φορολογικής κλίμακας». Πρόκειται για «δεσμεύσεις» που είχαν ...αναλάβει ανεξαιρέτως όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 1981 και δεν υλοποίησαν ποτέ!

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, μπροστά στην εξελισσόμενη οικονομική κρίση - σε στρατηγική σύμπλευση, σε όφελος των μονοπωλίων, με την κυβέρνηση - ενισχύσει την πλουτοκρατία. Τα λαϊκά στρώματα οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι τα συμφέροντά τους βρίσκονται απέναντι από τα «σχέδια» τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, γιατί η υλοποίησή τους θα σημάνει αυτόματα την παραπέρα υποβάθμιση της ίδιας τους της ζωής.