Σε ρεσιτάλ τακτικών ελιγμών έχει επιδοθεί ο αντιδραστικός πρόεδρος του Περού Αλαν Γκαρσία, καθώς έγινε μπούμερανγκ η προσπάθεια καταστολής και κατάπνιξης του κινήματος των ιθαγενών της περουβιανής Αμαζονίας που δεν δίστασε φυσικά να το πνίξει στο αίμα. Μια εξέγερση ενάντια στα διατάγματα καταλήστευσης των φυσικών πόρων των πατρογονικών τους περιοχών, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι όροι της διμερούς Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου με τις ΗΠΑ και των πολυεθνικών.

Ο Γκαρσία αρχικά προσπάθησε να πείσει ότι η εξέγερση των ιθαγενών δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία εξέγερση «πολιτών δεύτερης κατηγορίας», υποκινούμενη μάλιστα από «ένα δίκτυο κομμουνιστών»... Προσπάθησε να παρουσιάσει τους εξεγερμένους ως δολοφόνους που «σφαγίασαν» 24 μέλη των αρχών ασφαλείας. Η οργή από τη σφαγή στην Μπάγκουα ξεπέρασε τα σύνορα του Περού. Δεκαέξι μέρες μετά, επιβεβαιωμένος αριθμός νεκρών δεν υπάρχει, ίσως ξεπερνούν και τους 40 ενώ αγνούνται 60.

Ο Αλαν Γκαρσία βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα κύμα αντίδρασης πρωτοφανές. Στις 11 του Ιούνη το Περού σείστηκε από τις διαδηλώσεις όχι πλέον μόνο των ιθαγενών αλλά δεκάδων λαϊκών και συνδικαλιστικών οργανώσεων που κάλεσε το «Μέτωπο για τη Ζωή και την Κυριαρχία». Απομονώθηκε και διεθνώς. Εξαναγκάστηκε, λοιπόν, σε ένα ακόμη ελιγμό: την απόσυρση των δύο επίμαχων νομοσχεδίων... Η μάχη όμως του λαϊκού κινήματος συνεχίζεται.